الوند: به عقيده من مهم‌ترين خصيصه چنگيز اين بود كه بسيار آدم گرم و بامرامي بود. وقتي با او از دوبله فيلم حرف مي‌زديم و مي‌گفتيم پول نداريم او كار را رد نمي‌كرد. چون همان‌طور كه مي‌دانيد فيلم كه به مرحله دوبله مي‌رسد، سرمايه تمام مي‌شود با اين حال او در كار نه نمي‌آورد و فيلم را دوبله مي‌كرد و تهيه‌كننده‌ها هم بعدا با او حساب مي‌كردند.
چنگيز جليلوند با نمايش «پدر» بعد از چند دهه بار ديگر گام بر صحنه تئاتر گذاشت. هنرمند پيشكسوت دوبله البته پيش‌تر تجربه تغيير ميزانسن از آن‌سوي ميكروفن به اين‌سو را داشت و ايفاي نقش در چند فيلم سينمايي و تلويزيوني را تجربه كرد كه عموما با استقبال مواجه شد. احتمالا به اين دليل كه حالا صاحب صداي خاطره‌ها با وضوح بيشتري نه تنها شنيده، كه ديده مي‌شود و گويي به واسطه اين صدا، سيماي مارلون براندو، پل نيومن، رابرت دنيـرو و بروس‌ويلس جان مي‌گيرد. تجربه‌هايي كه در سال‌هاي اخير روند صعودي به خود گرفت تا در نهايت به صحنه نمايش رسيد. همين اتفاق حالا با كيفيتي دوچندان روي صحنه رخ مي‌دهد و به محض شروع ديالوگ‌ها از خود مي‌پرسيد «با كدام چنگيز جليلوند مواجهيم؟» اينجا تصوير چهره بازيگران قدرقدرت سينماي جهان از پيش چشم‌تان مي‌گذرد.
