موگویی سال ۱۳۹۲ با ساخت فیلم «تراژدی» براساس فیلمنامه‌ای از رضا کریمی، نخستین تجربه کارگردانی را در کارنامه هنری‌اش ثبت کرد. دومین فیلمش در مقام کارگردان «ایده اصلی» نام داشت که علاوه بر کارگردانی، تهیه‌کننده هم بود. او در فیلم‌هایی مانند مرگ پلنگ، ۵۳ نفر، حکایت آن مرد خوشبخت، دادستان، چشم‌هایم برای تو، مریم و میتیل، هبوط، سایه به سایه، چهره و... فعالیت داشته است. در دهه هشتاد هم در آثاری چون ساغر، عشق+۲، دست‌های آلوده، هزاران زن مثل من، شکلات و رازها حضور داشته است. گرچه عمده فعالیت‌های این هنرمند در سینما بوده، اما سالیانی است که موگویی بخشی از تمرکز خود را بر تهیه‌کنندگی تئاتر گذاشته.
آزیتا موگویی کنسرت نمایش «قصه ترانه‌های ماندگار» را در کاخ سعدآباد و تالار وحدت در کسوت تهیه‌کننده به اجرا رساند. وجود بازیگران متعددی از تئاتر، سینما و موسیقی در کنار کارگردانی سید جلال‌الدین دری باعث شد تا نهایتا خروجی قابل قبولی رقم بخورد؛ به لحاظ استقبال هم «قصه ترانه‌های ماندگار» توانست یکی از آثار باشگاه میلیاردی‌های سال ۱۴۰۲ باشد. موگویی پیش از آن هم در نمایش‌های پرمخاطب «عشق روزهای کرونا»، «روزهای رادیو» و «آینه‌های روبرو» به عنوان تهیه‌کننده با محمد رحمانیان همکاری داشته است. موگویی در ماه‌های گذشته با تهیه‌کنندگی نمایش «گالیله» به صحنه نمایش برگشت. نمایشنامه مشهور برتولت برشت با بازنویسی و دراماتورژی محمدامیر یاراحمدی و کارگردانی شهاب‌الدین حسین‌پور از اواخر فروردین در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت. در این اثر نمایشی، فرهاد آییش، چهره سرشناس هنر نمایش که تجربه‌های موفقی از او در تئاتر ثبت شده در نقش گالیله روی صحنه رفت. با موگویی درباره فعالیتش در مقام تهیه‌کننده تئاتر گفت‌وگو کردیم.
تصاویر- نمایش گالیله به کارگردانی شهاب‌الدین حسین‌پور
با توجه به سوابق شما در زمینه تهیه‌کنندگی و کارگردانی سینما، پرسش این است که چه شد تصمیم گرفتید به عنوان تهیه‌کننده در حوزه تئاتر هم فعالیت کنید؟
اولین فعالیت من در تئاتر در سال 96 بود. برای این شروع که کاملا یک نمایش سوپرحرفه‌ای بود؛ انگیزه‌ای بسیار بسیار قوی داشتم. متن «آینه‌های روبرو» اثر نویسنده بزرگی به نام بهرام بیضایی که کارگردان نامداری به نام محمد رحمانیان آن را روی صحنه برد. با این شروع که با استقبال عجیب و غریب تماشاگران هم روبه‌رو شد، به ادامه این مسیر به صورت حرفه‌ای بیشتر علاقه‌مند شدم و تا امروز در کنار فعالیت‌های سینمایی، تئاتر هم تبدیل به یکی از مهم‌ترین اولویت‌های حرفه‌ای من شده است. من تا امروز هشت نمایش حرفه‌ای در سالن‌های مشهور و همچنین بزرگ کشور به عنوان تهیه‌کننده به روی صحنه بردم.
تهیه‌کنندگی در حوزه تئاتر بالطبع تفاوت‌هایی با تهیه‌کنندگی در سینما دارد. مهم‌ترین تفاوت‌های این دو عرصه برای شما چه بوده؟ اگر بخواهید تهیه‌کنندگی تئاتر را آسیب‌شناسی کنید، به نظر شما امروز این حوزه با چه مشکلاتی روبه‌رو است؟
در جواب سوال شما باید بگویم هر وجه اشتراکی بین سینما و تئاتر هست، طبیعتا در بخش تهیه‌کنندگی آن هم مشترک است و بخش‌های متفاوت بین سینما و تئاتر در امر تهیه‌کنندگی آن هم ایجاد تفاوت می‌کند.
در سال‌های گذشته شاهد حضور بعضی «چهره»ها مثل [...] به عنوان تهیه‌کننده گروه‌های تئاتری بوده‌ایم که با خود بودجه‌ای نمی‌آورند و حرف‌شان این است که اگر نام‌شان در گروه تئاتری باشد، خود در حکم حمایت از نمایش است و کار می‌فروشد و... اینها در ازای تهیه‌کنندگی به این شکل ۳۰ درصد هم از فروش می‌گیرند. در مقابل، به عنوان مثال، نوید محمدزاده را داریم که هر وقت به عنوان تهیه‌کننده از گروهی حمایت کرده، آن حمایت همه‌جانبه بوده. شما جنس تهیه‌کنندگی چهره‌های گروه اول را می‌پسندید یا نقد دارید به آن؟
با احترام به شما آن بخش از سوال شما را که از دوستان و همکارانم نام بردید پاسخ نمی‌دهم؛ اما در کلیت با توجه به اینکه خاستگاه من سینما بوده و نه تئاتر، به همین دلیل کار‌هایی که تاکنون در تئاتر انجام دادم، کار‌های به اصطلاح تجربی نبوده؛ ولی شخصا برای همکارانی که به گروه‌های جوان تئاتری کمک می‌کنند تا آثارشان را به روی صحنه ببرند، احترام بسیاری قائلم.
شما همواره به عنوان تهیه‌کننده با گروه‌هایی همکاری کرده‌اید که چهره‌های شناخته شده در آن حضور داشته‌اند. نمایش‌هایی بوده‌اند که در سالن‌های بزرگ روی صحنه رفته‌اند. آیا قصد ندارید به عنوان تهیه‌کننده از گروه‌های کوچک هم حمایت کنید؟
بخشی از پاسخ این سوال را در سوال قبلی داده‌ام؛ اما تصور می‌کنم افراد شایسته‌تری که خاستگاه تئاتری دارند برای کمک به گروه‌های کوچک مناسب‌تر هستند. به نظرم حضور من در کار‌های بزرگ‌تر مفید‌تر است.
بیشتر بخوانید: مطالب مربوط به تئاتر ایران
به عنوان تهیه‌کننده تئاتر چه معیاری برای همراهی یک پروژه دارید؟ چقدر این معیارها مبتنی بر سودآوری هستند و چقدر «دلی» یک پروژه را می‌پذیرید؟
یک پروژه تئاتری حتما باید دارای‌اندیشه و دارای وجه تمایز باشد. از طرفی به تناسب منطقی هزینه و درآمد هم اهمیت می‌دهم. البته من قبل از قبول مسوولیت برای هر کاری باید آدم‌های اصلی همکارم را دوست داشته باشم. گاهی هم مرتکب اشتباه در شناخت ظرفیت آدم‌ها می‌شوم و بعدا خودم را سرزنش می‌کنم.
به عنوان تهیه‌کننده چقدر در انتخاب بازیگران - تئاتر یا سینما- نقش دارید؟
در انتخاب بازیگران اصلی در تئاتر یا سینما نقش تعیین‌کننده دارم و البته به دلیل سال‌های زیاد کاری در این حوزه با پیشنهادات دقیق و موثر با کارگردانان در این خصوص گفت‌وگو و مشورت می‌کنم.
در انتخاب بازیگران نمایش «گالیله» هم نقش داشتید؟ به ویژه در مورد آقای آییش؟
آقای فرهاد آییش به دعوت من به نمایش «گالیله» پیوستند و دانش و تجربه گرانقدر ایشان در تئاتر و همچنین برقراری ارتباط با مخاطب بزرگ‌ترین شانسی بود که نصیب نمایش «گالیله» شد.
آیا همکاری شما با کارگردان و عوامل نمایش «گالیله» تداوم خواهد داشت؟
امیدوارم شرایط همکاری دوباره با بخشی از بازیگران و عوامل پشت صحنه که قبلا تجربه همکاری با آنها را نداشتم برایم فراهم بشود. همچنین با برخی نفرات که به لحاظ کاری و همچنین اخلاقی و شخصیتی مورد تاییدم نیستند، همکاری مجدد نخواهم کرد.
آیا قصد دارید امکانی فراهم کنید تا این نمایش در برخی استان‌های بزرگ کشور روی صحنه برود؟
به دلیل بزرگی کار و تعداد نفرات بعید می‌دانم این کار امکان‌پذیر باشد.
ظهور تهیه‌کنندگان حرفه‌ای در حوزه تئاتر چقدر می‌تواند در شکل‌گیری کمپانی‌های تئاتر خصوصی در کشور نقش داشته باشد؟
در این کشور هیچ چیز به‌طور قطعی خصوصی نیست.
تهیه‌کنندگی شما مختص به حوزه تئاتر و سینما خواهد شد یا اینکه در سایر عرصه‌های هنری از جمله موسیقی هم فعالیت خواهید کرد؟
من کلا آدم ماجراجویی هستم و شاید روزی عرصه‌های جدیدی را هم در زندگی تجربه کنم.
منبع: روزنامه اعتماد
