اشک‌ها برای فاطمه حسونه؛ یادبود تکان‌دهنده خبرنگار فلسطینی در جشنواره کن

در نخستین نمایش جهانی مستند «روح خود را در دست بگیر و راه برو» به کارگردانی سپیده فارسی در جشنواره فیلم کن، سالن نمایش به صحنه‌ای پر از احساسات و اندوه برای بزرگداشت فاطمه حسونه، خبرنگار شهید فلسطینی، تبدیل شد؛ خبرنگاری که تنها چند هفته پیش از آغاز جشنواره در حمله موشکی ارتش اسرائیل به شهادت رسید.

مرگ دردناک قهرمان فیلم؛ فاطمه حسونه تنها یک روز پس از انتخاب فیلم در کن کشته شد

سپیده فارسی، کارگردان این مستند تأثیرگذار، با چشمانی اشک‌آلود فیلم را معرفی کرد و سپس عکس فاطمه حسونه را مقابل حضار بالا برد؛ تصویری که سالن را در سکوتی سنگین فرو برد.

فاطمه حسونه، خبرنگار عکاس ۲۵ ساله، در غزه زندگی و کار می‌کرد. او در حمله‌ای موشکی به ساختمانی که خانواده‌اش در آن سکونت داشتند، کشته شد—تنها یک روز پس از آنکه مستند درباره‌اش برای حضور در کن انتخاب شده بود.

در بخش‌هایی از فیلم، مشخص می‌شود که بین حسونه و فارسی درباره احتمال خروج او از غزه و حضور در جشنواره کن گفت‌وگو شده بود؛ رؤیایی که هرگز محقق نشد.

واکنش سینماگران جهانی؛ بیش از ۳۷۰ هنرمند در نامه‌ای مرگ حسونه را محکوم کردند

در نخستین روز جشنواره، نام فاطمه حسونه در نامه‌ای که به امضای بیش از ۳۷۰ چهره برجسته سینمای جهان رسیده بود، مطرح شد؛ نامه‌ای که هم قتل او را محکوم کرد و هم سکوت سینمای بین‌المللی در قبال وقایع غزه را به چالش کشید.

از جمله امضاکنندگان این بیانیه می‌توان به مارک رافلو، گای پیرس، رالف فاینس، پدرو آلمادوار، آلفونسو کوارون، دیوید کراننبرگ، خاویر باردم، یورگوس لانتیموس و ویگو مورتنسن اشاره کرد.

این بیانیه، همچنین از آکادمی اسکار (AMPAS) به‌دلیل سکوت و «کم‌کاری» در حمایت از کارگردان مستند «هیچ سرزمینی جز این» (Hamdan Ballal) که توسط ارتش اسرائیل بازداشت شده بود، به‌شدت انتقاد کرد.

در پایان این بیانیه آمده است:
«برای فاطمه، برای تمام کسانی که در بی‌تفاوتی می‌میرند؛ سینما وظیفه دارد صدای آنان باشد. پیش از آن‌که دیر شود، باید عمل کنیم.»

بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان

ستایش از فاطمه؛ از نگاه تیم ACID

پس از اعلام خبر شهادت حسونه، تیم ACID (شبکه سینمای مستقل فرانسه) که فیلم سپیده فارسی را در برنامه خود گنجانده بود، بیانیه‌ای منتشر کرد:

«لبخند او به اندازه پایداری‌اش جادویی بود؛ روایت‌گری، عکاسی از غزه، توزیع غذا میان بمباران‌ها، سوگواری و گرسنگی... ما هر بار که روی پرده ظاهر می‌شد، از زنده بودنش خوشحال می‌شدیم، اما در دل نگرانش بودیم.»

در ادامه بیانیه آمده است:
«ما فیلمی را دیده و انتخاب کرده بودیم که نیروی زندگی در چهره این زن جوان همچون معجزه‌ای جلوه می‌کرد. اکنون، دیگر همان فیلم سابق نیست؛ ما باید در همه سالن‌ها، از کن تا هر گوشه دنیا، آن را درخور نور فاطمه نمایش دهیم.»

نمایش فیلم سپیده فارسی درجشنواره فیلم کن، به جای آن‌که تنها جشنواره‌ای هنری باشد، به روایتی عمیق از تراژدی، مقاومت و وجدان بیدار سینما بدل شد. فاطمه حسونه دیگر تنها سوژه‌ای در قاب دوربین نیست؛ او اکنون به نماد سکوت‌ستیزی سینمای معاصر تبدیل شده است.