جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ با خاموشی گسترده‌ای در روز پایانی‌اش، احتمالاً به دلیل خرابکاری، به پایان رسید. از شوک‌های غیرمنتظره تا استقبال بی‌نظیر منتقدان از آثار خاص، این دوره پر از غافلگیری بود. در این مطلب، بهترین فیلم‌های جشنواره را به انتخاب منتقدان بین‌المللی معرفی می‌کنیم.
چارسو پرس جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵، یکی از پرحاشیه‌ترین و غیرمنتظره‌ترین دوره‌های تاریخ این رویداد جهانی بود. از قطع برق مرموز در روز پایانی گرفته تا استقبال پرشور تماشاگران از آثار مستقل و سیاسی، این دوره با لحظاتی فراموش‌نشدنی همراه شد. اما کدام فیلم‌ها واقعاً در دل مخاطبان و منتقدان جا باز کردند؟ در این مقاله، مروری جامع داریم بر فیلم‌هایی که در صدر لیست بهترین‌ها قرار گرفتند و شانس بالایی برای موفقیت جهانی دارند.
آمروم (Amrum)
کارگردان: فاتح آکین
درامی شاعرانه از دوران جنگ جهانی دوم که از زاویه دید یک پسر ۱۲ ساله عضو هیتلریوگند روایت می‌شود. «آمروم» تماشاگر را وادار می‌کند تا به این فکر کند که اگر این کودک در شرایط دیگری بزرگ می‌شد، شاید انسانی نیکوکار می‌بود. فیلم به زیبایی نشان می‌دهد که ریشه هر شرّی یک انسان است و تنها راه مقابله با آن، درک همین ریشه‌هاست.
بونو: داستان‌های تسلیم (Bono: Stories of Surrender)
کارگردان: اندرو دومینیک
این مستند داستان زندگی بونو، خواننده اصلی گروه U2، را از زبان خودش روایت می‌کند. از شهرت، بلندپروازی‌ها، فعالیت‌های خیریه تا تضادهای درونی‌اش، همه چیز با صحنه‌پردازی شاعرانه و اجرای جذاب بونو بازگو می‌شود. فیلمی تأثیرگذار درباره شهرت و انسانیت.
تاریخ آب (The Chronology of Water)
کارگردان: کریستن استوارت
اقتباسی از خاطرات لیدیا یوکناویچ، درباره فرار از کودکی پر از سوءاستفاده جنسی. استوارت با فرمی شاعرانه و لحظات بصری خیره‌کننده، داستانی از بقا، رهایی و نویسندگی را به تصویر می‌کشد. ایموجن پوتس در نقش اصلی با اجرایی درخشان ظاهر شده است.
ادینگتون (Eddington)
کارگردان: آری آستر
وسترن اجتماعی-روانشناختی که در دوران همه‌گیری کرونا در نیومکزیکو می‌گذرد. شخصیت اصلی، کلانتر جو کراس (واکین فینیکس)، به دنبال بازتاب شکاف اجتماعی و سقوط اخلاقی در آمریکای مدرن است. فیلمی با رویکردی جسورانه و نگاهی تلخ به جامعه امروز.
از بالا به پایین (Highest 2 Lowest)
کارگردان: اسپایک لی
بازسازی مدرن از شاهکار کوروساوا «بالا و پایین» با محوریت صنعت هیپ‌هاپ. دنزل واشنگتن در نقش دیوید کینگ، موگی موسیقی، با بحران ارزش‌ها و روابط خانوادگی دست‌وپنجه نرم می‌کند. فیلمی مهیج با پیام‌های اجتماعی عمیق.
خانه‌نشین (Homebound)
کارگردان: نیراج غیوان
درامی اجتماعی از هند درباره جوانانی که می‌کوشند از فقر و تبعیض فرار کنند. با الهام از درام‌های سنتی بالیوودی، اما با اجرایی طبیعی و پیام‌های سیاسی پررنگ، «خانه‌نشین» روایتی انسانی و تلخ از واقعیت هند معاصر ارائه می‌دهد.
فقط یک تصادف بود (It Was Just an Accident)
کارگردان: جعفر پناهی
داستان پنج زندانی سابق که قربانی شکنجه یک دادستان خودخواه بوده‌اند. زمانی که یکی از آن‌ها، وحید، او را در یک تعمیرگاه شناسایی می‌کند، نقشه‌ای برای عدالت شخصی آغاز می‌شود. با طنزی تلخ و تأثیراتی از بکت و تارانتینو، فیلمی قدرتمند و الهام‌گرفته از تجربیات واقعی پناهی در زندان است.
بیشتر بخوانید: اخبار و مطالب سینمای جهان
عشقی که باقی می‌ماند (The Love That Remains)
کارگردان: هلنور پالمارسون
داستانی سورئال و پر از درام روانشناختی درباره فروپاشی یک خانواده در ایسلند. آنا و همسرش ماگنوس درگیر کشمکش‌های عاطفی هستند که به مرور به بحرانی وجودی تبدیل می‌شود.
مغز متفکر (The Mastermind)
کارگردان: کلی رایکارت
فیلمی ضد سرقت که روایتی غیرکلیشه‌ای و آرام از یک اقدام غیرعادی است. با پیام‌هایی درباره خودخواهی و عواقب آن، «مغز متفکر» یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های امسال است.
سایه پدرم (My Father’s Shadow)
کارگردان: آکینولا دیویس
داستان دو پسر که همراه پدرشان از روستایی در نیجریه به لاگوس می‌روند. فیلم با ساختاری ساده اما پایانی شوکه‌کننده، تبدیل به اثری عمیقاً انسانی می‌شود.
موج نو (Nouvelle Vague)
کارگردان: ریچارد لینکلیتر
بازسازی داکودرامایی از روند ساخت «نفس‌گیر» اثر ژان-لوک گدار. با اجرای گدار در نقش اصلی و بازآفرینی فضاهای پاریس دهه ۵۰، فیلم به شکلی لذت‌بخش بیننده را به گذشته سینما می‌برد.
رستاخیز (Resurrection)
کارگردان: بی گان
فیلمی پیچیده و بلندپروازانه از سینمای چین که چندین روایت مختلف را در هم می‌تند. اثری سینمادوستانه برای مخاطبانی که دلتنگ شکوه سینمای قرن بیستم هستند.
عامل مخفی (The Secret Agent)
کارگردان: کلبر مندونسا فیلیو
روایتی ۱۶۰ دقیقه‌ای از فساد سیستماتیک و دیکتاتوری در برزیل ۱۹۷۷، با پس‌زمینه جشنواره کارناوال. فیلمی نوستالژیک و تند درباره دوره‌ای پرآشوب.
ارزش احساسی (Sentimental Value)
کارگردان: یواخیم تریر
درامی خانوادگی با بازی رناته رینسوه و استلان اسکارشگورد. درباره دختری که در تلاش است رابطه‌اش را با پدرش از طریق ساخت فیلمی نجات دهد. روایتی لطیف از فرصت‌های از دست‌رفته.
صراط (Sirât)
کارگردان: الیور لاکس
سفری پرتنش و سورئال از ناکجاآباد تا نقطه‌ای بی‌انتها، با درون‌مایه‌های مذهبی و وجودگرایانه. فیلمی عجیب، بی‌رحم و تأثیرگذار.
صدای سقوط (Sound of Falling)
کارگردان: ماشا شیلینسکی
داستان چهار نسل از زنان که در یک مزرعه دورافتاده در آلمان زندگی می‌کنند. روایتی پیچیده، شاعرانه و رازآلود از تداوم تراژدی و تاریخ زنانه.
خارپشت (Urchin)
کارگردان: هریس دیکینسون
نگاهی نزدیک و بدون قضاوت به بحران بی‌خانمانی در لندن، با تمرکز بر یک مرد جوان که بین خیابان، زندان و پناهگاه‌ها در رفت‌وآمد است. فیلمی رئالیستی و سیاسی.
جمع‌بندی: جشنواره کن ۲۰۲۵ با فیلم‌هایی متنوع و جسورانه، بار دیگر نشان داد چرا مهم‌ترین رویداد سینمایی جهان است. از کارگردانان نام‌آشنا تا استعدادهای نوظهور، امسال پر از آثار قابل‌توجه بود. این فهرست، راهنمایی کامل برای عاشقان سینماست تا مهم‌ترین فیلم‌های امسال را بشناسند.
با این که اختتامیه جشنواره کن امسال با وقفه‌ای ناگهانی و مشکوک مواجه شد، اما آثار به نمایش درآمده نشان دادند که سینما هنوز هم قدرتمندترین ابزار برای روایت حقیقت، تخیل و تجربه‌های انسانی است. اگر به دنبال تماشای فیلم‌هایی متفاوت، تأمل‌برانگیز و خلاقانه هستید، فهرست بالا راهنمای ایده‌آلی برای آغاز ماجراجویی سینمایی‌تان در سال ۲۰۲۵ خواهد بود. فراموش نکنید: بهترین فیلم‌ها، آن‌هایی هستند که ذهن و قلب شما را هم‌زمان درگیر می‌کنند.
منبع: variety
نویسنده: نسرین پورمند
https://teater.ir/news/71406
.gif)
