بعد از خرداد 88 فقط برای عصبانی‌ کردن یک عده‌ی خاص تئاتر اجرا می‌کنم.

ناهید مسلمی همان اندازه که روی صحنه تئاتر‌، مادر است،‌ در برخوردهای عمومی هم حالت مادرانه دارد تا جایی که مخاطب در برخورد با او حس می‌کند چقدر هوای مادرش را کرده! او مسؤولان را هم مادرانه به خواندن دو کتاب تشویق می‌کند.

بايد به اين نكته توجه داشت كه تا چه زماني قرار است هر سال همان كارگردان‌هاي قديمي و پيشكسوت دعوت به كار بشوند؟ به نظرم حالا ديگر بايد كارگردان‌هاي جوان روي كار بيايند و ايده‌هاي نو و جديدشان را به نمايش بگذارند.

من سعی نکردم از طنز این کارکرد را بگیرم. طنز برای من در این اثر یک کارکرد واقعی داشت. یعنی همان‌جوری که این آدم‌ها انبانی از بیچارگی و بدبختی هستند، همان‌قدر هم به صورت واقعی طنز در زندگیشان جریان دارد.

رحمانیان با خوانش خودش از آرش بیضایی بعد از شش سال از اجرای«افرا» یا «روز می‌گذرد» نمایشی از این نویسنده صاحب‌نام ایرانی را که این روزها در آمریکا زندگی می‌کند به صحنه می‌آورد.

در گفتگو با بازیگران نمایش "دایی وانیا" مسائلی چون بد فهمیده شدن آثار آنتوان چخوف در ایران و تصویری که این نویسنده از بطالت آدم‌ها و نرسیدن به آرزوهایشان به تصویر می کشد و همچنین همکاری چند نسل از بازیگران تئاتر در این نمایش مطرح شد.

آقاي نرگس‌ نژاد به بازي و درام نگاه مينيمال دارند. در حين بازي سعي داشتم كلماتي را اضافه كنم كه تماشاگر بيشتر متوجه داستان و نمايش شود اما ايشان مي‌گفتند كه اصلا نمي‌خواهم بفهمند! ذهن تماشاگر بايد به چالش كشيده شود. هنگام تمرين به اين نتيجه رسيديم كه هر دو نوشتن يكديگر را مي‌پسنديم اما بلد نيستيم مثل هم بنويسيم

فرهاد آییش این روزها مشغول بازی در نمایش«سقراط» نوشته و کار نمایش«سقراط» است. او در این نمایش نقش «سقراط» را بازی می‌کند؛ فیلسوفی که گرچه فیلسوف مورد علاقه او نیست اما در میان فیلسوفان آن دوره یونان،«سقراط» را بیش از دیگران دوست دارد.

ببینید، تا زمانی که مدیران و مسئولان به این نتیجه نرسند که عکاسی تئاتر جزیی از تئاتر است، هیچ کاری نمی‌شود کرد. مثلاً ما در هیچ کدام از جشنواره‌های تئاتری که در اصفهان برگزار می‌شود بخشی به نام عکس نداریم.

اکبر زنجانپور کارگردان نمایش "دایی وانیا " که به تازگی اجرای آن در تئاترشهر آغاز شده است با اشاره به ویژگی های آثار آنتوان چخوف و اینکه شخصیتهای این نمایش گویی در سراب زندگی می کنند عنوان کرد در این اثر تلاش کرده به جای تحلیل به کشف و واکاوی پرسوناژها برسد.

کارگردان نمایش «خواهرانه به وقت خیزران» گفت: این تفکر باید در تولید و اجرای آثار نمایش ما در بخش بین الملل وجود داشته باشد که ما ایرانی هستیم و با یک پشتوانه عظیم و تمدن کهن قرار است خودمان را در حوزه بین‌المللی معرفی کنیم.

فرهاد آییش که این روزها مشغول تمرین نقش سقراط در نمایشی به همین نام است از چالش‌هایش برای بازی در این نقش، اینکه سقراط بینی پهن و قد کوتاهی داشت و او باید بدون شباهت ظاهری به این شخصیت سقراط خودش را بازی کند و همچنین اعتماد به کارگردان نمایش سخن گفت.

از خارج دارند با این موضوع کنار می‌آیند که تئاتر ایران بتواند بیشتر خودش را نشان بدهد، اثر زیادی بر تئاتر ایران خواهد داشت. شجاعت کسانی که به تئاتر کودکان در ایران مشغولند بیشتر شده. چون حالا می‌توانند به خارج چیزی را نشان بدهند. ایده‌ها و تصورات جدیدی پیدا کرده‌اند و شجاعت این را پیدا کرده اند که راه دیگری بروند.

من معتقدم هر کاري خودش را خودش تعريف مي‌کند. ما قبل از اينکه به اجراي عمومي برسيم، يکسري اجراي تمريني داشتيم که آنجا ريتم کار بالا مي‌رفت. من به بازيگران مي‌گفتم اين کار را نکنيد، چون «عروسک‌ها... » نمايشي است که تماشاگر بايد آن را خوب ببيند و لحظه به لحظه‌اش را گوش بدهد اگر اين ريتم تماشاگر را خسته مي‌کند، حتما يک جاي کار مي‌لنگد اما اگر ريتم لنگ نزند، پس درست است.

انتخاب من برای این نقش از سوی آقای پسیانی مربوط به خاصیتی است که در این نقش شاهد آن بودیم.

بعضی وقت‌ها بازیگرانی هستند که با دنیای ذهنی خودشان وارد کار نمی‌شوند. نمونه‌اش دختر خود من ستاره با دنیای ذهنی خودش وارد کار نمی‌شود. برعکس در طول تمرین‌ها سعی می‌کند که بازیگر تخریبی و انفجاری باشد. این جنس بازیگری هم به نظر من خیلی سازنده است. به همین خاطر همیشه سر تمرین چیزی که ساخته می‌شود را منفجر می‌کند و آنچه را به وجود آورده، خراب می‌کند.

آثار انتخابی جشنواره همدان بسیار ضعیف بودند. سطح آثار بسیار پایین بود. خیلی‌هایشان فقط در حد جُنگ بودند. این را من فقط نمی‌گویم داورها هم می‌گفتند که کارهای جُنگی زیاد بودند و خیلی‌ها به بازبین‌ها اعتراض می‌کردند می‌گفتند شما دارید الگوسازی می‌کنید. حضور آدمی که تجربه داوری نداشت و فقط وجه اداری داشت، در بخش کودک اعتراض خیلی‌ها را به دنبال داشت.

«هانيه توسلي» گرچه در سينما پركارتر بوده و عموم علاقه‌مندان به هنرهاي تصويري و نمايشي او را به عنوان بازيگر سينما و تا حدودي تلويزيون مي‌شناسند ولي او تجربه‌هاي مهم و گرانقدري هم در تئاتر داشته است كه بي‌شك همان تجربه‌ها امروز از توسلي بازيگري درجه يك ساخته است. مقوله تئاتر براي اين بازيگر، يك فعاليت هنري جدي است كه با وجود فضاي نامطلوب اقتصادي، هميشه از پيشنهادهاي خود در اين زمينه استقبال مي‌كند. با اين حال، به خاطر وسواس و سختگيري‌اش در انتخاب نمايش‌ها و نقش‌ها، او دير به دير بر صحنه تئاتر ظاهر مي‌شود. اين شب‌ها آخرين تجربه تئاتري او با نام «قرار» به كارگرداني «سيامك احصايي» در تالار حافظ اجرا مي‌شود يك نمايش واقع‌گرا با روايت و ماجرايي تلخ و غافلگيركننده. هانيه توسلي براي بازي در اين نقش، تنديس بهترين بازيگر زن را از جشنواره سي‌ويكم تئاتر فجر دريافت كرد. به بهانه اجراهاي «قرار»، ما هم قراري با توسلي گذاشتيم و پاي حرف‌هايش درباره اين نمايش و حرفه بازيگري‌اش نشستيم.

با محدود کردن تخت حوضی به سالنی در جنوب شهر ما به یک نوع طبقه‌بندی فرهنگی دست زده‌ایم. یعنی اینکه مردم جنوب شهر باید نمایش تخت حوضی ببینند و مردم بالای شهر باید نمایش‌های کلاسیک، غربی و مدرن ببینند.

فرهاد ناظرزاده کرمانی معتقد است؛ ادبیات نمایشی ایمان گرایی یا به طوری کلی تئاتر دینی مذهبی یکی از پویش‌ها و پیمایش‌های کلان، گسترده و دراز مدت در تئاتر جهان به شمار می رود.