نگاه به جنگ زمانی که بحث زن در جنگ مطرح می‌شود، متفاوت است چراکه تفاوت دیدگاه بین آنچه که زن در جنگ می‌بیند با آن چیزی که یک مرد مشاهده می‌کند، وجود دارد و من زمانی به این قضیه پی بردم که منابعی را مطالعه کردم.

کارگردان فیلم سینمایی «علفزار» می‌گوید برای نگارش فیلمنامه این پروژه بعد از بررسی بیش از ۳۰۰ پرونده مشابه، اتفاقات ۱۵ پرونده را انتخاب کرده است.

بسیار علاقه‌مندم فیلم‌هایم با انبوه مخاطبان ارتباط برقرار کند، اما همزمان فکر می‌کنم نیازی نیست به تماشاگر حساس و باهوش این روزها بیش از اندازه باج داد یا او را دست کم گرفت.

بعضی از قطعات موسیقی فیلم شهرک مشابهت زیادی با قطعات آثار کلاسیک دارد البته کلاسیک بیشتر به شکل عام و وام گرفته از موسیقی‌ها یا حال و هوای موسیقی‌های دوره باروک. به دلیل اینکه بیان در دوره باروک و به‌طور کلی در موسیقی کلاسیک، خالی از احساسی‌گرایی است و این بسیار ابزار کارآمدی برای یک آهنگساز است که از این فضا بهره بگیرد برای پرهیز از حضور به عنوان یک مولف؛ نکته‌ای که خیلی به من و علی حضرتی کمک کرد برای اینکه بتوانیم بیان‌مان را به چیزی که در ذهن‌مان است، نزدیک کنیم.

من در تمام این دو سال خواستار دیدن آقای فرهادی و صحبت با ایشان و مصالحه بودم. اصلا هرگز نمی خواستم از آقای فرهادی شکایت کنم. از ذهنم هم نمی ­گذشت که برای شکایت از آقای فرهادی به دادسرا بروم.

کار ما پلیسی است که ژانر مورد علاقه‌ام می‌شود. اجرای ما کمک‌هزینه کمی خواهد گرفت. خیلی دوست دارم تا این ژانر را در تئاتر جا بیندازم. من فکر می‌کنم یکی از عوامل اصلی موفقیت تئاتر در گیشه، قصه‌گویی درست است.

فیلم دینامیت سه‌سال اسیر شد و امروز درآمدزایی می‌کند. اما من از این افراد نمی‌گذرم، باید یک روز حلالیت بطلبند، چون بی‌خود توقیف شد. فیلمی که الان به‌راحتی پخش شد آن زمان چرا پخش نشد؟ یک آقایی پافشاری کرد که من اجازه نمی‌دهم و در نهایت امضا نمی‌کرد تا حکم آقای رئیسی (رئیس وقت قوه قضائیه) آمد.

بهروز افخمی که سرانجام پس از گذشت بیش از یک دهه، فیلم «فرزند صبح»‌ش آماده اکران عمومی شده، تصمیم گرفته است با همین فیلم از فیلمسازی در سینمای ایران خداحافظی کند، چرا که معتقد است سینما دیگر نمی‌تواند دوران‌ساز باشد.

دانیال خیری‌خواه که این روزها روی صحنه نمایش «احتمالات» در چهار نقش بازی می‌کند، می‌گوید سال‌ها کار کرد و دیده نشد و دابسمش یا لیپسینگ میان‌بری بود که هرچند علاقه‌ای به آن نداشت، به واسطه‌اش دستش را بالا گرفت و گفت من هم هستم.

من مشکلی ندارم به‌عنوان فردی شناخته شوم که کارهایی در حوزه جنگ هم داشته است. اتفاقا اجازه دهید اینجا صریح و بی‌پرده بگویم. من تأثیرگذارترین کارهای مربوط به جنگ را در دهه 90 انجام داده‌ام و اعتقاد دارم هیچ‌کسِ دومی روی دست من نتوانسته این کار را انجام دهد.

بهروز غریب پور، نویسنده،کارگردان‌تئاتر و سینما و استاد نمایش عروسکی در ایران است‌که نمایش‌های ماندگاری از او به صحنه رفته است. غریب‌پور علاوه بر کارگردانی نمایش‌های مختلف، یکی از مدیران موفق عرصه تئاتر به شمار می‌آید. او خانه هنرمندان ایران را پایه‌گذاری کرد و در سمت مشاور فرهنگی شهردار تهران در سال‌های1369تا 1384به اقداماتی زیرساختی پرداخت.

حسین مسافر آستانه سال‌هاست که در جشنواره‌های گوناگون حضور دارد، او در دو سال کرونایی اخیر، مسئولیت سنگین دبیر جشنواره تئاتر فجر را بر عهده داشته است. او معتقد است که تغییر، جزو ذات تئاتر است هرچند عموما با مقاومت رو به رو می‌شود.

محمدامین کریم پور کارگردان فیلم سینمایی «حکم تجدیدنظر» در اولین واکنش به موج انتقادات نسبت به ورودش به عنوان یک چهره اینستاگرامی به سینما، تأکید کرد قصد رها کردن فیلمسازی را ندارد.

سیروس‌ ابراهیم زاده که سال‌ها در تلویزیون، سینما، ‌تئاتر و رادیو فعالیت کرده، مدتی است حضور چندانی در عرصه بازیگری ندارد و شاید یکی از آخرین کارهای او که بتوان از آن نام برد، سریال «ساختمان پزشکان» باشد. این هنرمند از فعالیت این روزهایش در حوزه نگارش و ترجمه کتاب سخن گفت.

کارگردان فیلم «یقه سفیدها» معتقد است تا برنامه ریزی در سینما وجود نداشته باشد هر لحظه ممکن است شرایط دوباره بحرانی شود.

سعید مستغاثی عضو شوراهای پروانه ساخت و نمایش فیلم های سینمایی با انتقاد از ضعف ساختاری فیلم های سینمای ایران تأکید کرد نباید به ۹۰ درصد از فیلم های سینمایی پروانه نمایش بدهیم.

جواد انصافی از موانع و مشکلاتی می گوید که پیش‌ روی این گونه نمایشی قرار دارد و تاکید می کند: مدت هاست که نمایش های آیینی و سنتی ایرانی کم‌رنگ شده، چون در درجه اول مسئولان ما به صراحت نشان داده اند که آن را نمی خواهند.

جواد یحیوی که برای آینده تئاتر چندان خوش‌بینی نیست، می‌گوید که دل خوشی از زندگی مدرن ندارد و فکر می‌کند انسان در دوران کهن به روح زندگی نزدیک‌تر بوده است.

برای من طبق تحقیقات گسترده میدانی از سال 86، بخش هایی از فیلمنامه از روی سرنوشت آدم های اطراف خودم نوشته شده است. به‌شکل عجیبی از قمارباز داستایوفسکی تا به امروز، فکر می کنم این ماجرا نه جغرافیا و ملیت و زبان می شناسد و نه چیز دیگری! ذات قمار و موقعیت آن و ذات انسان در مواجهه با امر قمار همیشه به نتیجه های مشترک می رسد.

خدا را چه دیدید شاید روزی برسد که خانه سینما و خود سینماگران به شکلی مستقل، جشنواره‌ ای برپا کنند که در تراز وجهه بین المللی سینمای ایران باشد.