اگر می‌خواهید سینمایی تماشا کنید که نفس‌تان را در سینه حبس کند و هر لحظه آن با مرگ و بقا گره خورده باشد، ژانر نبرد مرگبار دقیقاً همان چیزی است که باید ببینید. در این مقاله، هفت فیلم تأثیرگذار این سبک را بررسی می‌کنیم که هرکدام با نگاهی متفاوت، چهره تاریک انسان را به نمایش می‌گذارند.
دیمین شزل، فیلمساز جوان و برنده اسکار، با آثاری چون Whiplash و La La Land تحولی در سینمای معاصر ایجاد کرده است. او در مصاحبه‌ای ده نکته کلیدی برای فیلم‌سازان تازه‌کار مطرح کرده که مسیر ساخت فیلم را واقع‌گرایانه‌تر و خلاقانه‌تر می‌کند
در آستانه پنجاهمین سالگرد اکران فیلم «آرواره‌ها» (Jaws)، شاهکار استیون اسپیلبرگ که انقلابی در ژانر «کوسه‌محور» و سینمای هیولایی به‌پا کرد، این اثر ماندگار به همراه دنباله‌هایش از ۱۵ ژوئن در پلتفرم Peacock در دسترس خواهد بود. این فیلم محبوب، مورد ستایش کارگردانانی چون کوئنتین تارانتینو نیز قرار گرفته است.
نخستین تیزر پشت صحنه فیلم «زیبا صدایم کن» به کارگردانی رسول صدرعاملی و تهیه‌کنندگی سید مازیار هاشمی منتشر شد. این فیلم که برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از چهل و سومین جشنواره فیلم فجر است، با حضور بازیگرانی چون امین حیایی، ژولیت رضاعی، ستاره پسیانی و مهران غفوریان به سینما می‌آید.
کریستیان پتزولد بار دیگر در یک تابستان داغ آلمانی به سراغ داستانی روان‌کاوانه و رازآلود می‌رود؛ جایی که سکوت و نگاه‌ها بیش از هر دیالوگی معنا دارند. «Miroirs No. 3» گرچه یکی از آثار کوچک‌تر اوست، اما امضای فرمی و حسی او را تمام‌قد به نمایش می‌گذارد.
درام-کمدی «Splitsville» با حضور داکوتا جانسون و آدریا آرجونا، تلاش می‌کند با فرمولی پرهیاهو، داستانی درباره طلاق، خیانت و دوستی‌های نابسامان روایت کند؛ اما نتیجه، بیشتر از آنکه تأثیرگذار باشد، مخاطب را فرسوده می‌کند.
فیلم «روزی روزگاری در غزه» ساخته‌ی تارزان و عرب ناصر، تلاشی جسورانه برای تلفیق کمدی سیاه، نقد اجتماعی و رگه‌هایی از سینمای پست‌مدرن است. با محوریت دو شخصیت خرده‌پای خلافکار، فیلم قصد دارد روایتی از زندگی در نوار غزه ارائه دهد که هم سیاسی است و هم سرگرم‌کننده، اما در نهایت، در انتقال هم‌زمان این پیام‌ها دچار پراکندگی می‌شود.
فیلم «شاعر» ساخته‌ی سیمون مسا سوتو، با ترکیب طنز، تلخی و نقدی اجتماعی، روایتی متفاوت از زندگی هنری در جامعه‌ای طبقاتی ارائه می‌دهد. این فیلم که در بخش «نگاه نو» کن مورد تحسین قرار گرفته، داستان شاعری شکست‌خورده و دختری نوجوان را روایت می‌کند که در تلاقی دو نسل، دو نگاه و دو نوع آرزو، قصه‌ای بکر و تأثیرگذار خلق می‌کنند.
نمایش «زندانی در دانمارک» به کارگردانی محمد مساوات، خوانشی جسورانه و پست‌دراماتیک از «هملت» شکسپیر است که به جای وفاداری به متن اصلی، بر واسازی رویداد اجرایی تمرکز دارد. در این اثر، شبح هملت از تابوت تاریکی برمی‌خیزد تا در جهانی از فساد و تباهی، مخاطب را به رویارویی با «امر واقعی» دعوت کند و با دستکاری لذت تئاتری سنتی، تجربه‌ای متفاوت رقم بزند.
در پی اکران فیلم «صد دام» به کارگردانی پدرام پورامیری، فرصتی دست داد تا با این فیلمساز جوان درباره چالش‌های ساخت آثاری با محوریت شخصیت‌های تاریخی حساس گفت‌وگو کنیم. پورامیری، که سابقه درخشانی در سینمای اجتماعی دارد، در این مصاحبه از رویکرد خود در مواجهه با سوژه صدام، انتخاب ژانر کمدی، و نگرانی‌هایش در قبال ساخت این فیلم سخن گفت.
نمایش «در انتظار گودو» به کارگردانی امیرحسین جوانی، این روزها در تئاتر لبخند روی صحنه است و با رویکردی متفاوت نسبت به جنبه‌های فلسفی و جدی متن ساموئل بکت، سعی در جذب مخاطب عام دارد. این اجرا که مورد استقبال گسترده نیز قرار گرفته، از کمدی موقعیت و فضای اسلپ‌استیک بهره می‌برد تا از ملال مخاطب جلوگیری کند، اما این رویکرد پرسش‌هایی را درباره وفاداری به عمق اندیشه‌های بکت و تأثیر آن بر ذائقه تماشاگران جدید تئاتر مطرح می‌کند.
فیلم «غریبه و مه»، از آثار برجسته بهرام بیضایی و سینمای ایران پیش از انقلاب، پس از ترمیم کیفی در آزمایشگاه بولونیای ایتالیا و با همکاری بنیاد مارتین اسکورسیزی، منتشر شد. این نسخه پیش‌تر در جشنواره «ایل چینما ریتروواتو» به نمایش درآمده بود.
اکتای براهنی، کارگردان فیلم سینمایی «پیرپسر»، با انتشار متنی انتقادی در صفحه اینستاگرام خود، از تعلل و بوروکراسی آزاردهنده در روند اکران فیلمش، با وجود دریافت پروانه نمایش، به شدت گلایه کرد. او این وضعیت را «سرابی به نام اکران» خواند و تأخیر چهارساله و موانع پیاپی را «شوخی زشت با کرامت انسانی» توصیف کرد.
با وجود حضور کمدین‌های پرفروشی چون رضا عطاران و پژمان جمشیدی، دو فیلم کمدی «صد دام» و «خانه ارواح» در سه هفته گذشته شاهد افت چشمگیری در گیشه بوده‌اند. این روند نزولی، پس از شکست مشابه فیلم «دایناسور»، امیدهای سینماداران برای تکرار موفقیت‌های قبلی را کمرنگ کرده و زنگ خطر را برای کمدی‌سازان تجاری به صدا درآورده است.
امیرحسین مقصودلو، معروف به تتلو، خواننده جنجالی، شب گذشته در پی حادثه‌ای به بیمارستان لقمان منتقل و در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) بستری شد. در حالی که اخبار نگران‌کننده‌ای از وضعیت او منتشر شده، تلاش کادر درمان برای تثبیت حالش ادامه دارد.
قوه قضاییه اعلام کرد: سریال «سووشون»، محصول شبکه نمایش خانگی، به دلیل عدم دریافت مجوزهای قانونی و تمکین نکردن از مراجع ذی‌ربط، توقیف شد. هم‌زمان، پلتفرم نماوا نیز به دلیل امتناع از انجام تعهدات قانونی خود، مسدود گردید.
امیر تتلو، خواننده جنجالی و چهره پرحاشیه موسیقی ایران، در اقدامی مشکوک به خودکشی، روانه بیمارستان شد. در حالی‌که برخی نزدیکان او از مصرف عمدی دوز بالای دارو سخن می‌گویند، قوه قضاییه در بیانیه‌ای رسمی، هرگونه اقدام خودخواسته را رد کرده و موضوع را «پزشکی» دانسته است. اما واقعیت چیست؟
در روزهای پررونق تئاتر بهاری، مصطفی کوشکی پس از مدت‌ها دوری از صحنه، با خوانشی تازه از «نکراسف» ژان پل سارتر به تئاتر ایرانشهر بازگشته است. این نمایش که با همکاری مهدی کوشکی دراماتورژی شده، با تکیه بر کمدی موقعیت و بهره‌گیری از فضای جفنگ سیاسی، توانسته نگاهی نو به این اثر کلاسیک ارائه دهد و نظر مخاطبان را به خود جلب کند.
«بی‌سروصدا»، سومین ساخته مجیدرضا مصطفوی، برخلاف عنوانش، فیلمی پرحاشیه و پرهیاهو است؛ از توقیف و سانسور گرفته تا ساختاری که از همان ابتدا با سروصدا آغاز می‌شود. این فیلم که تلاش دارد به معضلات طبقه فرودست بپردازد، گرفتار کلیشه‌های رایج سینمای ایران، از الگوبرداری از آثار موفق تا دیالوگ‌های تکراری، شده و نتوانسته به ادعای استقلالش جامه عمل بپوشاند.
مجموعه تئاتر شهر تهران این روزها میزبان هفت نمایش متنوع در ژانرهای مختلف، از تراژدی و کمدی گرفته تا ملودرام‌های خانوادگی-اجتماعی است. این آثار، که شامل نمایش‌های عروسکی و غیرعروسکی می‌شوند، از نویسندگان شناخته‌شده ایرانی مانند محمد چرمشیر تا ویلیام شکسپیر انگلیسی، دریچه‌های تازه‌ای به روی مخاطبان تئاتر می‌گشایند.
