نمایش مارمولک از شبکه چهار که اساسا دخلی به تغییر نگرش کلی مدیران رسانه ملی ندارد و در واقعیت امر آنچه می‌توان به دلایل و انگیزه پخش فیلم اشاره کرد، بیشتر معطوف به نگرانی از بایکوت رسانه ملی از طرف مردم و در خوش‌بینانه‌ترین حالت تغییر نگرش مدیران فعلی نسبت به پیام فیلم و به تعبیری تلاش برای بازسازی اعتبار و اعتماد عمومی از روحانیت است که در ذهنیت مردم به درست یا غلط مسبب معضلات و مشکلات و بحران‌های ریز و درشت اجتماعی و سیاسی می‌دانند.
داریوش ارجمند، علی نصیریان و فتحعلی اویسی در فیلم مشهور ناصر تقوایی، کدام برهه از تاریخ معاصر ایران را روایت می‌کنند؟
انتشار عکس «بهنام بانی» به عنوان بازیگر فیلم سینمایی «گشت ارشاد ۳» طی هفته‌های گذشته با واکنش‌های متفاوتی روبرو بوده است، البته اکثریت این واکنش‌ها نقد‌های تندی از سوی اهالی سینما و منتقدین بوده است.
مستند نیمه بلند «جای نگرانی نیست!» با توجه به اسم کنایه‌آمیزش نشان می‌دهد در کشوری که دارای بیشترین خط زیستی قدیمی‌ترین رویشگاه جنگلی جهان است چگونه با سوء مدیریت و عدم آموزش همگانی می‌توان یک ثروت بزرگ را با خاک یکسان کرد!.
«دکترمحمد هادی کریمی» طی یادداشتی به تحلیل چگونگی مواجهه جوامع با پدیده کرونا و پساکرونا از منظر رسانه و سینما پرداخت.
شاید پیمان قاسم‌خانی با تکیه بر تجربه موفق حضور خودش و محسن تنابنده در «سن پترزبورگ» راه موفقیت را فهمید و سراغ ایجاد یک زوج تازه در سینمای ایران رفت. زوج درخشانی و جمشیدی متفاوت با زوج‌های مشابه سینمای ایران هستند.
آیا فیلم نوآر فقط محدود به فیلم‌های آمریکایی‌ای است که در دوره سینمای کلاسیک بین ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۸ به‌صورت سیاه و سفید تولید شدند یا دوره وسیع‌تری از سینما را پوشش می‌دهد؟ توصیف نوآرکره‌ای در نگاه جزم‌اندیشان و ناب‌گرایان، ممکن است به‌دلیل تناقض درونی اساسا به رسمیت‌شناخته نشده و مطرود واقع شود. اما امروزه بیشتر منتقدین معتقدند که نوآر مرزهای ملی یا موقتی و زمانی نمی‌شناسد
کشتارگاه را می توان با خیال راحت تماشا کرد که هم جذابیت بصری بالقوه ای دارد و هم شعور مخاطبش را دست بالا فرض می کند و در این سالها،سینمای ایران به این فیلم ها، بیشتر نیاز دارد. فیلم هایی مثل کشتارگاه، هجوم، تومان و …
لطفا کمی و فقط کمی به شعور مخاطبتان رحم کنید. یعنی بازیگرانی که چند نفر از آنها کارنامه پر و پیمانی دارند و حتی چند سیمرغ و تندیس بازیگری هم گرفته اند، یک بار هم از نویسندگان و کارگردان نپرسیده اند، علت و معلول این موقعیت های پا در هوا چیست؟!
«حکایت دریا» فیلمی است که در سطح پایینی از بیان سینمایی قرار دارد و حتی نمی‌توان آن را به عنوان یک اثر شخصی نیز پذیرفت، زیرا هیچ بعدی از ذهن و درونیات شخصیت اصلی را به ما نشان نمی‌دهد.
منتقد و نویسنده نیویورکی معتقد است که فیلم سینمایی یلدا داستانی معمایی را با انگیزه‌های بخشش، درست مثل یک اثر جنایی هیجان آمیز روایت می‌کند. نکته ای که همه تماشاگران فیلم در آن توافق داشتند این است که یلدا بدرستی یک اثر کامل است.
مهم‌ترین تفاوت سینمای مسعود کیمیایی با فیلم «معکوس» پولاد به تفاوت نوع نگاه این پدر و پسر به «لوطی گری» است، مسعود کیمیایی همچنان در فیلم هایش به دنبال «قیصر» زمانش می‌گردد، درست با همان ویژگی‌های سنتی.
«عباس کیارستمی خوب می‌دانست که در چه زمانی چه فیلمی بسازد تا دیده شود و موفق شود. یعنی او بیرون از قاب سینما هم برای خود موفقیت می‌ساخت. اما این دلیل نمی‌شود که نفوذ و تأثیرگذاری‌اش را بی‌ارتباط با فیلم‌هایش بدانیم. اتفاقا هوش او در این بود که می‌دانست چه زمانی سراغ چه فیلمی برود.»
حالا نوبت حکایت ماست. یک فیلم که بسادگی زندگی است و نیازی به افزونه های داستانی ندارد تا پیامش را در زرورق پیچیده و به خورد مخاطب دهد. شاید برای همین است که پیشکشی است به کیارستمی.
حرف‌های بهمن حبشی که هفته گذشته در مورد جلوگیری از دادن مجوز در شکل کنونی به سریال‌های نمایش خانگی گفته و آن را به «سریال‌سوزی» تشبیه کرده بود، بیشتر از آن که بتواند در چارچوب دلسوزی سازمان سینمایی برای سازندگان سریال‌های ویدیویی تفسیر شود، نشان از توافقاتی انجام شده‌ای می‌دهد که وزارت ارشاد با سازمان صداوسیما داشته است!
سعید عقیقی در نوشتاری تحت عنوان «دست ِ تاریک ، دستِ تاریک» نقطه نظرش را درباره جدیدترین ساخته‌ی بهمن فرمان آرا «حکایت دریا» که اکران آنلاین شده است، در اختیار ایسنا گذاشت.
زمانی که فرمان آرا بعنوان یک کارگردان پیشکسوت با پیشینه قابل قبول، فیلم سیاسی اجتماعی می سازد باید داعیه جمع را سرلوحه حرکت فرهنگی خود قرار دهد و تنها به ارائه مانیفستِ شخصی خود بسنده نکند. او در این فیلم تنها دیدگاه شخصی اش درباره مسائل سخت و پیچیده جامعه را روایت می کند.
آن چه که در برنامه دوشنبه شب گذشته رخ داد نشان داد که میثاقی شاید برای گفت و گوهای سرگرمی محور و سرشار از شوخی های بامزه با بازیکنانی چون علی قلی زاده گزینه ای مناسب باشد ولی برای مصاحبه هایی جدی که نتیجه آن برای افکار عمومی اهمیت دارد، آن چنان که باید پخته و کارکشته نیست.
یک پخش‌کننده سینما با اشاره به اینکه ایجاد سامانه بلیت فروشی یکپارچه را باید به فال نبک گرفت، تاکید کرد: در این راستا نباید نقش سازمان سینمایی در کم رنگ کردن تصدی‌گری خود و واگذاری امور به شورای صنفی و اهالی سینما را فراموش کرد که در غیر این صورت بازگشت به عقب منجر به ایجاد رانت و انحصار جدید در ابعاد وسیع‌تر خواهد شد.
این فیلم نیز مانند فیلم‌های دیگری که شعار دادن را به جای پرداخت به زیرمتن‌های درست برگزیده‌اند، به زودی فراموش خواهد شد.
میزانسن پایانی و پادرهوای امیر در میان گوسفندان نماینده کلیت اثری است که بین پلات درونی و پلات بیرونی معلق مانده و ابهام ناشی از فقدان وحدت سیستماتیک بین این دو، رشته‌های نیمه اول قصه‌گوی فیلم را به‌خاطر سکانس‌هایی با یک مشت دلار پنبه کرده است.
