گی‌یرمو دل‌تورو با اقتباس تازه‌اش از رمان جاودانه «فرانکنشتاین»، برخلاف انتظار بسیاری، اثری ساخته که بیشتر یک درام خانوادگی و فلسفی است تا فیلمی ترسناک. این کارگردان برنده اسکار در گفت‌وگویی جدید توضیح داده که نسخه‌ی او از «فرانکنشتاین» به‌جای وحشت، بر رابطه پدر و پسر و رنجی که میان نسل‌ها منتقل می‌شود تمرکز دارد.

نخستین تصاویر از جان لیثگو در نقش آلبوس دامبلدور در بازسازی تلویزیونی Harry Potter برای HBO منتشر شد و به نظر می‌رسد این نسخه از چهره‌ی محبوب دنیای جادوگران، بیش از هر زمان دیگری به تفسیر کلاسیک ریچارد هریس شباهت دارد — و همین موضوع یکی از قدیمی‌ترین بحث‌های میان طرفداران هری پاتر را دوباره زنده کرده است.

نمایش «گاهی اوقات با خودش حرف می‌زند» که یک مونولوگ نمایشی نوشته آنتوان ژکو با ترجمه و تهیه‌کنندگی سعیده سادات سیدکابلی است، به کارگردانی کیوان عموزاده از تاریخ ۲۰ مهر ماه در سالن شماره ۶ بوتیک هنر ایران (جنب سالن شهرزاد) روی صحنه می‌رود.

جیمز وان، خالق مجموعه‌های معروفی چون The Conjuring و Insidious، با سریال مستند ترسناک جدید خود با عنوان True Haunting، بار دیگر موفق شد تماشاگران جهانی را میخکوب کند. این مجموعه تنها یک روز پس از انتشار در نتفلیکس، به رتبه‌ی پنجم جدول جهانی پربیننده‌ترین برنامه‌های این پلتفرم رسید.

سریال جدید پلتفرم Apple TV+ با عنوان The Last Frontier، جدیدترین اثر جان بوکن‌کمپ، خالق مجموعه‌ی پرطرفدار The Blacklist است. او با این پروژه‌ به تلویزیون بازمی‌گردد تا بار دیگر در قالبی اکشن و پرتعلیق، تماشاگران را با داستانی تازه اما روحی آشنا روبه‌رو کند.

در تاریخ سینما، برخی از درخشان‌ترین زوج‌های بازیگری از ترکیب‌هایی شکل گرفته‌اند که در ابتدا غیرممکن به نظر می‌رسیدند. از کریس تاکر و جکی چان تا رابرت دنیرو و آن هاتاوی، این همکاری‌های نامتعارف ثابت کردند که تضاد می‌تواند به جادوی واقعی روی پرده تبدیل شود.

در آستانه فصل هالووین، دو فیلم محبوب تیم برتون یعنی «بیتل‌جوس» و «عروس مرده» بار دیگر در صدر جدول پربازدیدترین فیلم‌های HBO Max قرار گرفته‌اند. موفقیت دوباره این آثار کلاسیک، هم‌زمان با اوج‌گیری توجه به سینمای ترسناک و بازگشت پرقدرت برتون در سینما و تلویزیون رقم خورده است.

جورج کلونی اعلام کرد که فیلم جدید «چهارده یار اوشن» با حضور ستاره‌های اصلی احتمالا سال آینده فیلم‌برداری می‌شود و تیم بازیگری پیشین بار دیگر گرد هم خواهد آمد.

تیلور سوئیفت پس از موفقیت با «The Life of a Showgirl» هنوز اولین فیلم بلند کارگردانی‌شده خود را منتشر نکرده است؛ پروژه‌ای که با همکاری Searchlight Pictures و محوریت درام و کمدی در دست توسعه است.

نسخه جدید فرنچایز «ترون» با نام «ترون: آرس» تلاش می‌کند هوش مصنوعی را وارد دنیای واقعی کند و سوال‌های اخلاقی درباره فناوری و انسانیت را بررسی کند، اما تمرکز بر ارجاعات دهه ۸۰ و شخصیت‌پردازی سطحی، باعث شده تجربه‌ای نیمه‌موفق ارائه شود.

دیک ون دایک، ستاره هالیوود، در رویداد «Vandy High Tea» با شوخ‌طبعی درباره رسیدن به صدسالگی خود صحبت کرد و به تجربه طولانی زندگی‌اش نگاهی متفاوت داشت.

نمایش جهانی غافلگیرکننده «Marty Supreme» با بازی «تیموتی شالامه» در جشنواره فیلم نیویورک، یکی از پرانتظارترین فیلم‌های سال را به مخاطبان معرفی کرد و هیجان طرفداران را دوچندان نمود.

فیلم کلاسیک «هری پاتر و سنگ جادو» سال آینده ۲۵ ساله می‌شود و «وارنر برادرز» برنامه‌های ویژه‌ای برای این مناسبت تدارک دیده است. از بازپخش جهانی در سینماها گرفته تا محصولات ویژه و لوگوی جدید ۲۵ سالگی، طرفداران می‌توانند جادوی هاگوارتز را دوباره تجربه کنند و نسل جدیدی با این دنیای جادویی آشنا شود.

به نظر می‌رسد سال ۲۰۲۵ به نقطه‌ی اوج تازه‌ای در دنیای سینما و تلویزیون استیون کینگ تبدیل شده است. پس از چند سال فراز و فرود در اقتباس‌های آثار او، حالا فیلم‌ها و سریال‌های تازه‌ای چون The Monkey، The Long Walk و سریال پرانتظار IT: Welcome to Derry با تحسین منتقدان روبه‌رو شده‌اند و حتی خود کینگ نیز از برخی از آن‌ها تمجید کرده است. آیا ۲۰۲۵ می‌تواند از سال افسانه‌ای ۲۰۱۷ پیشی بگیرد و عنوان «طلایی‌ترین سال اقتباس‌های استیون کینگ» را به خود اختصاص دهد؟

نمایش «باغ بی‌آلبالو» به کارگردانی مشترک لیلی رشیدی و محمد عاقبتی، اقتباسی آزاد از «باغ آلبالو» چخوف است که با بهره‌گیری از تکنیک‌های تادئوش کانتور و تمرکز بر دغدغه‌های نسل نوجوان به روی صحنه رفته است. این اثر که ماحصل سه سال تمرین با گروهی از جوانان است، به موضوعاتی چون میل به مهاجرت، تنهایی انسان معاصر و کمرنگ شدن پیوندها با گذشته می‌پردازد. رشیدی در این نمایش برای انتقال احساسات و دغدغه‌های بازیگران، ایده‌ای را پیاده کرده که طی آن بازیگران در لحظاتی از نقش خارج شده و مستقیماً از زندگی شخصی خود می‌گویند، در حالی که خود رشیدی نیز روی صحنه حضور دارد.

نقد فیلم «زن و بچه» آخرین ساخته سعید روستایی، این اثر به دلیل چندپارگی موضوعی و ضعف ساختاری، ضعیف‌ترین فیلم کارنامه این کارگردان تا به امروز دانسته شده است. منتقد معتقد است فیلم به‌جای تمرکز بر هسته‌ی اصلی، به سراغ مسائل متعددی می‌رود و همین امر باعث از دست رفتن وحدت موضوعی و انفعال کاراکترها شده است. ضعف اصلی فیلم، پرتاب مخاطب از بحرانی به بحران دیگر و استفاده «خام‌دستانه» از عنصر تصادف در نیمه‌ی دوم داستان است.

هلدینگ بزرگ غذایی «طبیعت ماکان» که سال گذشته با پلتفرم «استارنت» (با مدیریت حمید و مجید آقاگلیان) وارد حوزه نمایش خانگی شد، به دلیل مشکلات حاد مالی و بدقولی‌ها، با شکست سنگینی مواجه شده و احتمال تعطیلی آن جدی است. استارنت که در مهر ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد، در نخستین ماه‌های فعالیت خود پروژه‌های اصلی‌اش را زمین‌گیر کرد: پخش سریال «کنکل» (با بازی صابر ابر و هانیه توسلی) پنج بار متوقف شد و سریال «جزر و مد» (به کارگردانی محمدحسین لطیفی) نیز به دلیل «پرداخت نشدن دستمزد عوامل» (به گفته فقیهه سلطانی) نیمه‌کاره ماند.

پس از چندین سال که سازمان صداوسیما تلاش می‌کرد با تقلید دکور و ساختار برنامه‌های موفقی چون «خندوانه» (مانند برنامه‌های «خودمونی» و «۱۰۰۱») تولیدات جدیدی را به آنتن بیاورد، اکنون رویکرد خود را به سمت "بازتولید و احیای برندهای پرمخاطب سابق" تغییر داده است. نمونه این تغییر، انتقال و ساخت مجدد «قندپهلو» پس از سه سال وقفه از شبکه آموزش به نسیم، و همچنین بازگشت «عموهای فیتیله‌ای» است. با این حال، نویسنده تأکید می‌کند که این احیا باید با حفظ مؤلفه‌های موفقیت برندها و توجه به تغییر ذائقه مخاطب همراه باشد، در غیر این صورت، اعتبار برند از دست خواهد رفت.

اظهارات تکان‌دهنده سیاوش اسعدی، کارگردان فیلم «غریزه»، در برنامه «هفت»، نشان داد که او پس از صرف ۱۸ میلیارد تومان هزینه و با وجود دریافت پروانه نمایش، برای کسب مجوز اکران مجبور به انجام چندین مرحله اصلاحیه و حتی افزودن ۳ اصلاحیه از جانب خود (خودسانسوری) شده است. میثم زندی، مدیر برکنار شده نظارت بر نمایش فیلم، ضمن تأیید این وضعیت هولناک، به کنایه تأکید کرد که اسعدی دیگر «سانسور کردن را یاد گرفته است».

اظهارنظر اخیر پیمان جبلی، رییس سازمان صداوسیما، مبنی بر ناکافی بودن بودجه ۳۵ هزار میلیارد تومانی این سازمان، بار دیگر موضوع شفافیت مالی و نحوه هزینه‌کرد این اعتبار عظیم عمومی را به صدر بحث‌ها کشاند. در شرایطی که هیچ گزارش رسمی از جزییات تخصیص این بودجه (صرف تولید محتوا، هزینه‌های جاری یا فنی) منتشر نشده است، انتقادات جدی درباره تناسب حجم بالای هزینه‌ها با کیفیت تولیدات رسانه‌ای (همچون سریال‌های اخیر) و کاهش جذابیت محصولات تلویزیونی همچنان مطرح است.