در این گزارش به بررسی بازیگرانی که جشنواره فیلم فجر سبب تغییر مسیر بازیگری‌شان شد و بازیگرانی که برای اولین‌بار در جشنواره فیلم فجر دیده شدند؛ پرداخته شد. بازیگران دیگری نیز هستند که در جشنواره فیلم فجر طی سالیان مختلف برگزاری این رویداد سینمایی شناخته‌تر شدند.
در تاریخ آمده است که ناصرالدین شاه در سفرهای فرنگستان خود تئاتر ممالک دیگر را پسندیده و مزین الدوله معلم دارالفنون را مأمور می کند تا در تالار دارالفنون نمایش هایی بدهد و او نخستین کسی است که تئاتر را از صورت تعزیه و سنتی خود خارج کرد.
این روزها در ایام تعطیلی کرونایی شاهد رشد پدیده تئاترهای آن لاین و فیلم ـ تئاترها در فضای مجازی هستیم که در بخش هایی دچار چالش شده و برخی معتقدند که تئاتر مجازی آسیبی برای عرصه هنرهای نمایشی محسوب می شود اما دیگران می گویند یک فرصت برای تقویت پدیده های جدید نمایشی است.
وقتی مهریزی (مدیر اداره کل تامین و تولید تلویزیون تعاملی معاونت فضای مجازی)در رابطه با زمان عملیاتی شدن نظارت انحصاری صداوسیما بر فرآیندهای تولید محتوای حرفه‌ای برای انتشار در سرویس‌های VOD و IPTها اعلام می‌کند: «این اتفاق از همین الان مقدور است و به طور معمول این نوع فعالیت در فضای مجازی بر عهده سازمان صوت و تصویر فراگیر در سازمان صداوسیماست» چرا همچنان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با سایت‌های دارای مجوز پخش VOD تماس گرفته و جلوی نمایش اینترنتی فیلم‌تئاترها را می‌گیرد؟
نخستین جشنواره نمایش های آیینی از تماشاخانه سنگلج کلید خورد ، در ابتدا قرار بود کارها فقط چند اجرا بروند اما به دلیل استقبال بعد از جشنواره هم بلیت نمایش ها با قیمت 40 و 60 ریال در سطح شهر تهران فروخته شد، حتی کارها برای فرهنگیان نیم بها بود.
بخش‌های مختلف بنای ماندگار «تئاتر شهر» یادآور خاطرات بسیاری است، خاطراتی که مرور آنها در روزهای کرونایی تئاتر اشتیاق فعالیت دوباره در قلب تپنده تئاتر ایران را دوچندان می‌کند.
هادی کمالی مقدم و مینا بزرگمهر به‌عنوان زوجی که در سینما و تئاتر فعالیت می‌کنند، اجرای تئاتر در بافت‌های مختلف شهر را روندی برای شناخت بیشتر شهر و همچنین جذب مخاطبان غیرتئاتری می‌دانند.
داود نامور به تشریح جزئیات دیدار هیئت مدیره انجمن با قادر آشنا (مدیرکل هنرهای نمایشی) پرداخت و برخی از موارد مطرح شده درباره مطالباتی که در این دیدار گفته شده را نادرست خواند و گفت: بخش عمده زمان این جلسه به ارائه آمار خسارات تعطیلی تماشاخانه‌های خصوصی در اسفند اختصاص داشت و با تاکید بر ضرورت حمایت دولت از سالن‌های تئاتر، خواستار اجرایی شدن مصوبه پرداخت بخشی از اجاره املاک سالن‌های خصوصی به مدیران شدیم که آقای شهرام کرمی (مدیرکل پیشین هنرهای نمایشی) وعده‌اش را داده بود.
تئاتر ايران ظرف سال‌هاي اخير به علت كنار كشيدن دولت از پرداخت حمايت، ناچار شد تمام فرآيند پيش‌توليد، پس‌توليد و غيره را با تماشاگران حساب كند. بنابراين درنظر گرفتن اينكه بعد از بحران چه اوضاعي پيش مي‌آيد چندان دور از ذهن نيست. تجربه تاريخي نيز نشان مي‌دهد در زمانه بحران، تئاتر بيش از گذشته به سوي سرگرمي‌سازي و همراهي با خواست مردم رنج ديده مي‌رود كه در عمل افت كيفيت هنري را به دنبال مي‌آورد.
اقتباس از نمایشنامه در سینمای ایران آن‌قدرها پر و پیمان نبوده و در بررسی آن نمی‌توان به فهرست بلندی رسید؛ اما در این گزارش مروری بر ۱۰ اقتباس سینمایی ایران از متون نمایشی داشته‌ایم.
گیرم که حال و هوای شهر خاکستری است. کافه‌ها بسته است و تئاتر و سینما تعطیل. از قیل و قال مدرسه و دانشگاه خبری نیست و حتی بانک‌ها هم نیمه‌تعطیل‌اند، اما در لابه‌لای رنگ خاکستری این شهر، هستند خانه‌هایی با چراغ‌های روشن. اگر خوب دقت کنید می‌بینید دستانی چیره‌دست را که نقش می‌زنند، می‌نوازند، می‌نویسند؛ دستانی که از حرکت بازنمی‌ایستند.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی تئاتر نشان داد که در شرایط بحرانی یکی از منفعل‌ترین وزارتخانه‌های دولت است و اقداماتش تنها در حد توئیت‌های وزیر ارشاد باقی می‌ماند.
قادر آشنا که پس از دو سال مدیریت شهرام کرمی، از روز گذشته به طور رسمی بر مسند اداره کل هنرهای نمایشی نشسته، به نظر می‌رسد در اولین روزهای کاری خود علاوه بر تامین اعتبار برای پرداخت مطالبات میلیاردی تئاتری‌ها، با چالش‌هایی روبرو خواهد بود که شاید لازم باشد در چند مورد، تصمیم‌های مهم و حتی بحث‌برانگیز بگیرد.
از قطعی اینترنت در آبان و اختلال در تبلیغات نمایش‌ها، تا سقوط هواپیما و تعطیلی اجراها و تحریم جشنواره فجر، دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌هایی دولتی که در راستای اعمال محدودیت بیشتر برای تئاتر بود، مالیات بر ارزش افزوده و شیوع کرونا و تعطیلی تئاترها و... همه از اتفاقات ناگوار و تلخی بود که سال ۹۸ را به سالی تلخ برای خانواده تئاتر ایران تبدیل کرد.
سال ۹۸ برای فرهنگ و هنر ایران یکی از سال‌های پر افت و خیز بود که تحولات سیاسی و اجتماعی آن بیشترین تأثیر منفی را برای تئاتر ایران در بخش‌های مختلف، به همراه داشت.
در روزهای گذشته هنرمندان و مدیران تماشاخانه‌های خصوصی گفت‌وگوهایی با هنرآنلاین درباره وقفه پیش آمده در اجراهای نمایشی داشته‌‍‌اند که گرچه آنها را متضرر کرده، اما جملگی آنها سلامت جامعه و مردم را اولویت خود دانستند.
همزمان با شیوع ویروس کرونا در کشور همسو با بسیاری از نقاط دیگر جهان، به منظور جلوگیری و مقابله با موج انتشار این بیماری، تمامی فعالیت‌های فرهنگی و هنری یک هفته متوقف شد؛ اما آنچه در این میان بیشترین آسیب را با خود به همراه داشت، زیان و خسارت مالی هنرمندان به واسطه این یک هفته تعطیلی بود؛ اتفاقی که بیش از هر زمانی بدنه مدیریت کلان فرهنگ و هنر کشور را به یاری، مساعدت و همراهی با هنرمندان می طلبد.
در شرایطی که گروه‌های تئاتری و تماشاخانه‌های خصوصی چشم امیدشان به همین یک ماه آخر سال بود تا رکود چند ماه قبل‌شان جبران شود، تعطیلی‌های اخیر بسیاری از این تماشاخانه‌ها را در آستانه ورشکستگی قرار داده و حمایت ویژه دولت تنها راه باقی‌مانده آنها برای رهایی از این وضع است.
«ما بر سر گوری گریه می‌کنیم که مرده‌ای در آن نیست.» این جمله‌ای است که بارها در محافل تئاتری و از زبان هنرمندان این شاخه شنیده‌ایم اما گاهی این جمله به طرزی عجیب، سوال‌برانگیز می‌شود که نمونه آن در چند ماه اخیر، برخورد دوگانه شهرداری با جشنواره‌های تئاتر و سینما است.
سینما زرق و برق دارد و جنجال و هیاهو ؛ این ذات هنر هفتم است که با تئاتر متفاوت است. هر چند مخاطبان و دست‌اندرکاران دو حوزه مشترک هستند ولی سینما همچنان پر قیل و قال است و تئاتر همچنان هنر خواص و حال وقتی جشنواره این دو حوزه همزمان با هم برگزار شود، آنچه زیر سایه می ماند، تئاتر است.
عرفا معتقدند هر تغییری باید از درون رخ بدهد و روانشناس‌ها می‌گویند تا زمانی که خودت را دوست نداشته باشی، دیگری هم ترا دوست نخواهد داشت و این حکایت ماست با «تئاتر شهر» که فردا ـ 7 بهمن ماه ـ چهل و شش ساله می‌شود.
