شنبه , ۳ خرداد, ۱۴۰۴
نقد- تئاتر | صفحه 26
نگاهی به نمایش «سه خواهر» به کارگردانی نگین ضیایی/ تهاجم به متن چخوف

نگاهی به نمایش «سه خواهر» به کارگردانی نگین ضیایی/ تهاجم به متن چخوف

نمایش «سه خواهر»، به نویسندگی محمد چرمشیر و کارگردانی نگین ضیایی که اثری اقتباسی از «سه خواهر» چخوف محسوب می‌گردد، در پی چاره‌جویی این مسئله است که به آن‌چه بی‌واسطه مشاهده و دیده می‌شود تا چه اندازه می‌توان اعتماد و آن را تفسیر به رأی داشت.

«وقتی خروس غلط می‌ خواند»؛ برساختگی تاریخ در عصر مردمان فنیقی پنجشنبه 11 بهمن 1397 19:17

«وقتی خروس غلط می‌ خواند»؛ برساختگی تاریخ در عصر مردمان فنیقی

علی شمس به قیمت از دست دادن مخاطبانش، تاریخ را به بازی می‌گیرد و بازی او گاهی برای مخاطبش مفهومی ندارد.

نگاهی به نمایش «آوازه خوان خیابان های منهتن»؛ مرثیه آقای بازیگر چهارشنبه 10 بهمن 1397 13:01

نگاهی به نمایش «آوازه خوان خیابان های منهتن»؛ مرثیه آقای بازیگر

میکائیل شهرستانی در «آوازه خوان خیابان های منهتن» شاید قهرمان بازنده‌اش را در دل منهتن و در آروزی برادوی به نمایش می‌گذارد؛ اما گزاره‌ها دلالت بر انتقادهای این بازیگر وکارگردان تئاتر به شرایط تئاتر امروز ایران دارد.

نگاهی به نمایش «لاله‌زار، هتل کاتوزیان» / قربانی یک سالن بد شنبه 6 بهمن 1397 14:52

نگاهی به نمایش «لاله‌زار، هتل کاتوزیان» / قربانی یک سالن بد

نمایش «لاله‌زار، هتل کاتوزیان» در حالی در تماشاخانه مهرگان روی صحنه رفته است که تجربه دیدنش حاوی نکات متعددی است. نکاتی که به نظر با مسئله مورد انتقاد نمایش هم‌داستان می‌شود خود بدل به آنتاگونیستی برای تئاتر می‌شود.

درباره نمايش «خانه برناردا آلبا» به كارگردانی علی رفيعی/ عشق، تعصب و مرگ شنبه 6 بهمن 1397 11:50

درباره نمايش «خانه برناردا آلبا» به كارگردانی علی رفيعی/ عشق، تعصب و مرگ

در آثار رفيعي (حتي دو فيلمش) تلخي، سياهي و شوربختي تصويري زيبا دارد و با سليقه ساخته شده‌ اما اين به معني كاسته شدن از پلشتي مشكلات نيست. قرباني شدن جواني و زيبايي در «خانه برناردا آلبا» به همان اندازه هولناك است كه در «ماهي‌ها عاشق مي‌شوند» سرنوشت زوج ميانسال فيلم عزيز و آتيه (رضا كيانيان و رويا نونهالي) كه قرباني سياست شده‌اند.

نظری به مونولوگ «کاردآجین» به کارگردانی محمد میر علی‌اکبری / وقتی رئالیسم آشفته می‌شود جمعه 5 بهمن 1397 10:21

نظری به مونولوگ «کاردآجین» به کارگردانی محمد میر علی‌اکبری / وقتی رئالیسم آشفته می‌شود

این روزها مونولوگ «کاردآجین» به نویسندگی و کارگردانی محمد میرعلی اکبری در خانه نمایش مهرگان روی صحنه رفته است. ژانر این مونولوگ «رئالیسم اجتماعی» است و در مدت زمان ٨٠ دقیقه اجرا می‌شود. گروهی از بازیگران هنرجوی این نمایش اولین بار است روی صحنه تئاتر می‌روند و همین موضوع پاشنه آشیل نمایش جدید محمد میر علی‌اکبری شده است.

یک تابستان گرم و البته ملال‌زده پنجشنبه 4 بهمن 1397 17:32

یک تابستان گرم و البته ملال‌زده

تابستان از آن دست نمایش‌هایی‌ست که در مقابل تفسیر شدن مقاومت می‌کند و به‌شکل پارادوکسیکال به تفسیرهای تازه، میدان می‌دهد. اگر از روایت رئالیستی ابتدای نمایش گذر کنیم، حضور نابهنگام شخصیت دوم با آن جان‌یابی بهت‌آور، تابستان را واجد مازادی رهایی‌بخش و صد البته هولناک کرده است. اصولاً زندگی تکرار شونده روزمره می‌تواند مقدمه معناباختگی و ملال شود.

نگاهی به نمایش در انتظار گودو؛ در انتظار بسته شدن درهای سالن چهارشنبه 3 بهمن 1397 00:00

نگاهی به نمایش در انتظار گودو؛ در انتظار بسته شدن درهای سالن

حسام لک خوانشی تازه از «در انتظار گودو»ی بکت در قشقایی روی صحنه برده است که به نظر هم ترکیبی از خوانش‌های پیشین است و هم پشت‌پا زدن به همان خوانش‌ها، جایی که بیابان برهوت بی‌آب و علف به زباله‌دانی چند دقیقه‌ای بدل می‌شود.

نامناسب بودن تالار و کمرنگ شدن گروتسک / نمایش چهارشنبه 3 بهمن 1397 14:23

نامناسب بودن تالار و کمرنگ شدن گروتسک / نمایش "اوبو" در دوشنبه‌های نقد تئاتر

در نشست دوشنبه‌های نقد تئاتر که در تالار حافظ دوشنبه یکم بهمن اختصاص به نقد و بررسی نمایش "اوبو" با طراحی و کار میرعلیرضا دریابیگی یافت، رضا آشفته کمرنگ بودن وجه گروتسک و عرفانی پهلوانی نامناسب تالار حافظ را برای اجرای این نمایش را از نواقص اصلی این اجرا برشمردند.

نقد نمایش «شب بخیر مادر» به کارگردانی ملیکا رضی و پیمان یاقوتی - شب بخیر تئاتر! سه شنبه 2 بهمن 1397 19:52

نقد نمایش «شب بخیر مادر» به کارگردانی ملیکا رضی و پیمان یاقوتی - شب بخیر تئاتر!

نمایشنامه «مرغ دریایی» اثر جاودانه چخوف را به یاد بیاورید. در آن‌جا کاراکتر تربلف دست به خودکشی می‌زند اما دقت کنید که چخوف چه سازوکاری را برای این شخصیت به وجود می‌آورد تا مخاطب خودکشی او را بپذیرد و حتی در این راه حق را نیز به او بدهد. (البته مقایسه‌ی چخوف بزرگ با مارشا نورمن جفایی است در حق این نویسنده شهیر روس.) اما گویی در «شب بخیر مادر» عامدانه این تمهید غایب بوده و اساسا نویسنده دغدغه ای نسبت به پرداختن به آن را ندارد.

وقتی «خشم» جای «ارتباط» را می‌گیرد/ نگاه روان‌شناختی به نمایش «تن‌شوری» شنبه 29 دی 1397 12:16

وقتی «خشم» جای «ارتباط» را می‌گیرد/ نگاه روان‌شناختی به نمایش «تن‌شوری»

نمایش «تن شوری» دقیقا از ثابت‌ترین و موفق‌ترین نقطه‌ رابطه‌ یک زوج شروع می‌شود. رابطه‌ای موفق که به واسطه‌ آسیب‌پذیری (هرچند نامحسوس یا کم‌محسوس)، چنان غیرمنتظره فرو می‌ریزد که فقط در یک زندگی واقعی رخ می‌دهد

نیمرو با تخم‌مرغ ناخودآگاه بی‌هزارتو! یکشنبه 23 دی 1397 13:44
نقد نمایش «هزار و یک تو» به کارگردانی السا فیروزآذر

نیمرو با تخم‌مرغ ناخودآگاه بی‌هزارتو!

حضور مشوش این تعداد بازیگران فرم! بر صحنه علاوه بر شلوغی و هم‌همه‌ی آسیب‌زننده، بر طراحی صحنه و کارکرد حجم‌های شش تکه، که پتانسیل زیبایی‌شناختی و مفهومی خوبی در بر داشتند را نیز بی‌اثر کرده است. خانم فیروزآذر اعلام کردند تعداد زیادی از این افراد از هنرجویان دوره آموزشی بازیگری او هستند و هدف اول از اجرای نمایش رضایت این گروه است که این نمایش کار اولشان محسوب می‌شود...

درباره نمایش «اوبو»/ ابتذال عروسک‌ها! پنجشنبه 20 دی 1397 12:30
به نویسندگی آلفرد ژاری و کارگردانی میرعلیرضا دریابیگی

درباره نمایش «اوبو»/ ابتذال عروسک‌ها!

هر کجا که فقدان جسارت بر صحنه حاکم شود، درخت کلیشه رشد کرده و میوه‌هایی با طعم ابتذال پس می‌اندازد. حال دیگر اهمتی ندارد که محتوای اثر شما چیست و چه فایده‌ای در بر دارد.

نگاهی به نمایش «خنکای ختم خاطره»/ مرثیه‌هایی در رثای فصل سرد پنجشنبه 20 دی 1397 12:20

نگاهی به نمایش «خنکای ختم خاطره»/ مرثیه‌هایی در رثای فصل سرد

حمیدرضا آذرنگ از یک الگو در نوشتار استفاده می‌کند، الگویی که در آن کنشگری به واسطه فوران عاطفه از کار می‌افتد و کشمکش‌های بیرونی شخصیت به درون هجرت می‌کند.

به بهانه اجرای نمايش «لغزش آنی كلام»/ ميان انسان و حيوان؛ زبان و باقی قضايا سه شنبه 4 دی 1397 12:48

به بهانه اجرای نمايش «لغزش آنی كلام»/ ميان انسان و حيوان؛ زبان و باقی قضايا

«ناپديد شدن انسان در پايان تاريخ را نمي‌توان نوعي فاجعه كيهاني دانست: جهان طبيعي همان چيزي كه در تمامي ابديت بوده است، باقي خواهد ماند. معدوم شدن قطعي انسان به معناي ناپديد شدن جنگ‌ها و انقلاب‌هاي خونين است.» اما چه چيز انسان را به سروري ديگر موجودات رسانده و سرنوشتي اين‌چنين مساله‌دار را در عالم هستي رقم زده است؟ بي‌شك «زبان» نقشي تعيين كننده دارد در اين فرآيند برتري يافتن انسان زياده‌خواه. «لغزش آني كلام» حاشيه‌اي است انتقادي بر اين وضعيت. آگامبن از رابطه انسان و قدرت كلام به بهترين شكل در «كودكي و تاريخ» مي‌پرسد كه «آيا تجربه خاموش و بي‌آوا وجود دارد؟ آيا كودكي تجربه وجود دارد؟ و اگر وجود دارد، رابطه آن با زبان چيست؟» كودكي از نظر آگامبن بر ناتواني از سخن گفتن، بي‌زباني و زبان‌بستگي دلالت دارد، بر وضعيتي كه زبان هنوز در آن غايب است.

نقد نمایش «پرومته-طاعون»/ شلم شوربا کاری به اسم انسان معاصر! شنبه 1 دی 1397 19:49

نقد نمایش «پرومته-طاعون»/ شلم شوربا کاری به اسم انسان معاصر!

یک پدیده‌ی بسیارعجیب که مدتی است در بین برخی نویسندگان و کارگردانان این مرز و بوم سروشکل گرفته، عنوان غریب‌تری نسبت به ماهیتش دارد به نام «مسئولیت‌گریزی». گویی هر یک از این هنرمندان مانند برخی خرده‌بیزینسمن‌های سیار شده‌اند که در کارت‌های ویزیت خود درج می‌کنند:«با مسئولیت محدود»! اغلب این آثار هویت نداشته‌ی خود را درهمان تبلیغات و معرفی اثر افشا می‌کنند. مشخصه اصلی این ژانر نوظهور، نداشتن یک نمایشنامه منسجم و دراماتیک است. در همین نمایش «پرومته/طاعون»، سازنده برای آن که بتواند محتویات ذهنی خود را جامه نمایش بپوشاند، از هر کتاب رمان و شعر و نمایشنامه که به دستش رسیده چند خطی آورده و چنان شلم شوربایی برایمان بار گذاشته که حالاحالاها عطر و طعمش از یادمان نخواهد رفت.

بینوایان برای آنان که در جست‌وجوی تئاتری با رویکرد «آرت» هستند چیزی ندارد شنبه 1 دی 1397 03:16
نگاهی به نمایش موزیکال بینوایان

بینوایان برای آنان که در جست‌وجوی تئاتری با رویکرد «آرت» هستند چیزی ندارد

همه ابعاد اجرا حرفه‌ای و مرعوب‌کننده از کار درآمده‌اند. بله می‌پذیریم که «فیض روح‌القدس ار باز مدد فرماید، دیگران هم بکنند آن‌چه مسیحا می‌کرد». خب فعلا که اوضاع این‌جوری است. این اجرا را به‌عنوان نوعی تابوشکنی که حتما منشأ اثر خواهد بود، باید مد نظر داشت؛ اما فرض را بر این بگذارید که برخی رانت‌ها، باعث شده این نمایش به صورت فعلی شکل بگیرد. خب اشکال کار چیست؟ من البته در آن اشکال می‌بینم؛ اما نه اینکه چرا برخی از این اجازه‌ها دارند و برخی ندارند. اشکال نمایش این است که دست‌کم تا نیمه نخست، ما با اجرائی پرشور و جذاب روبه‌روییم؛ اما در نیمه دوم به‌ویژه از هنگامی که وارد فاز رمانتیک و پیداشدن سروکله عشق کوزت و ماریوس می‌شود، نم‌نمک ملالی هم به همراه می‌آورد که ناچاری روی صندلی‌ات مرتب جابه‌جا شوی تا این لحظات کشدار بگذرند. به‌ویژه آنکه وجه موزیکال در اغلب این صحنه‌ها فراموش شده، شاهد اجرائی معمولی هستیم. بازی نوید محمدزاده در نقش بازرس ژاور هم البته بر این ملال می‌افزاید.

فرقه‌گرايي، خشونت و چند ضربه مهلك به سر چهارشنبه 28 آذر 1397 11:57
تاملي در نمايش« 13» به‌كارگرداني مهدي كوشكي

فرقه‌گرايي، خشونت و چند ضربه مهلك به سر

مهدي كوشكی تلاش مي‌كند ريشه بخش مهمي از خشونت‌هاي امروز جهان را در فرقه‌گرايي به تصوير بكشد. هر چند اين فرقه‌گرايي چندان دور نيست، اما بشر مستغرق در ايدئولوژي كور، تنها راه رهايي خويش را در استمساك به فرقه‌گرايي مي‌داند. كوشكي نشان مي‌دهد فرقه‌گرايي جودا چگونه مي‌تواند در كمتر از يك ساعت حمام خوني به پا كند كه شما را دچار تهوع رواني كند.

نقد نمایش «طناب» به طراحی و کارگردانی نصیرملکی‌جو شنبه 24 آذر 1397 16:37

نقد نمایش «طناب» به طراحی و کارگردانی نصیرملکی‌جو

به نام خدا. سلام عرض می‌کنم خدمت شما بینندگان عزیز. با قسمتی دیگر از سری برنامه‌های «آشپزی در تئاتر» در خدمت شما بزرگواران هستیم. با توجه به تماس‌های مکرری که با برنامه ما داشتید تصمیم گرفتیم تا طرز تهیه‌ی یک نوع غذای نیمه‌ایرانی و نیمه‌فرنگی به نام «زردچوبه» را به شما آموزش دهیم. (خنده) حتما تعجب کردید که چرا باید اسم یک نوع ادویه روی یک غذای اصلی باشد. باید یادآور شوم که با توجه به اجراهای این روزهای تئاتر ما این پدیده نیز کاملا عادی و طبیعی است.

رویابین‌ها در مولوی شنبه 24 آذر 1397 15:43

رویابین‌ها در مولوی

مولوی برای گروه جوان «پاره‌سنگ در جیب‌هایش» به مثابه فیلم هالیوودی است که شخصیت‌های مری جونز در آن توأمان لذت می‌برند و رنج می‌کشند. این یک رویاست و تحقق یافتنش، در ابهامی تاریخی فرومی‌رود، جایی که می‌پرسیم نابغه‌های مولوی کجایند.

با تو حرف می زنم، اما نگاهت نمی کنم شنبه 24 آذر 1397 15:03

با تو حرف می زنم، اما نگاهت نمی کنم

اجرای «دارم اینجا تجزیه می‌شم»، نمایش تضادهای هولناک است. بشقاب چینی گل سرخی که قدمتی بیش از نیم قرن در حافظه تاریخی ما دارد، از گذشته تا به امروز نماد زیبایی شکننده را داشته است. اگر چه در گذشته فراوان در دسترس بود، اما امروز که کمیاب و به نوعی در میان اشیای دکوراتیو قرار می‌گیرد از ارزش والاتری برخوردار است و ترس از ترک برداشتن آن باعث شده است دور از دسترس قرار گیرد.