جعفر پناهی، فیلمساز برجسته ایرانی، در هفتاد و هشتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کن، موفق به دریافت جایزه شهروندی شد. این جایزه به پاس آثاری اهدا می‌شود که ارزش‌های هنری را با عدالت اجتماعی و دفاع از ارزش‌های جهانی در هم آمیخته‌اند.
فیلم «سرزمین نی‌ها» به کارگردانی سون برسر، اثری نفس‌گیر و تأثیرگذار از سینمای نوپای هلند است که با بهره‌گیری از طبیعت مرموز نیزارهای شمال این کشور، داستانی تاریک و درونی از فروپاشی اخلاقی یک جامعه روستایی را روایت می‌کند. این فیلم در هفته منتقدان جشنواره کن خوش درخشید و نوید ظهور یک استعداد تازه را در سینمای اروپا داد.
در جدیدترین قسمت برنامه «هفت»، سید عزت‌الله ضرغامی به اشتباهات سینمایی خود اشاره کرد و از تجربیاتش در داوری جشنواره فیلم فجر و مدیرت سینمای ایران گفت.
دبیر جشنواره چهل و سوم همچنین گفت: امسال نسبت اهدای جوایز، عموما تا دو برابر افزایش پیدا کرد. اگر می خواستیم به نسبت سال های پیش جایزه نقدی بدهیم بودجه جشنواره حتما کمتر می شد ولی بالاخره به این فکر کردیم که حرمت برنده های خودمان را تا جایی که توانش را دارد حفظ کنیم.
فیلم‌های این دوره نه در جلب نظر آنها موفق بودند و نه در جذب مخاطب و اینترنشنال نیز سعی کرد به شیوه بزرگنمایی، ایرادات و انتقادات عادی این دوره را به‌طور فزاینده‌ای بزرگ نشان دهد. حال واقعیت چهل و سومین جشنواره فیلم فجر چه بود و چه ویژگی‌های مثبت و منفی داشت؟
چهل‌وسومین دوره جشنواره فیلم فجر با حضور پررنگ ارگان‌های مختلف هنری، عمومی و نظامی برگزار شد که ارقام سنگینی برای تولید فیلم‌ها خرج کردند؛ اما این آثار چندان نتوانستند انتظارات منتقدان و تماشاگران را برآورده کنند.
کمال تبریزی و علیرضا رییسیان دو عضو هیئت داوری جشنواره فیلم فجر، در بخش‌هایی از گفت وگوی خود با بهناز شیربانی در روزنامه شرق، با صراحت از بهرام رادان انتقاد کردند.
در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر هنگامی که فیلم اعجاب‌برانگیز «پیرپسر» اُکتای براهنی پس از چند سال توقیف در سالن همایش‌های برج میلاد فقط در یک سانس برای اهالی مطبوعات به نمایش در آمده بود، بار دیگر این پرسش پیش آمد که آیا همان ساز و کار برای رنجاندن و رماندن هنرمندان این‌بار نیز درصدد دور کردن هنرمند نخبه‌ای دیگر است؟
مساله مهم دیگر به خارج کردن فیلم‌های قابل توجه و باکیفیت از بخش مسابقه و نمایش آن در بخش خارج از مسابقه مربوط بود به نحوی که به استناد جمعیت حاضر در سالن نمایش‌های میلاد، فیلم‌های خارج مسابقه به مراتب از فیلم‌های حاضر در بخش سودای سیمرغ موفق‌تر و شلوغ‌تر شدند.
منطقی‌اش این است که سرمایه‌گذاری فیلم را بسازد و بعدتر در فرایند اکران عمومی و حواشی آن از فیلم درآمدزایی کند. اما در عمده موارد برای فیلم‌های ایرانی قضیه اینطوری پیش نمی‌رود. سینمای ایران به‌شدت به بودجه‌های دولتی وابسته است.
در این مطلب به نقد فیلم «شاه‌نقش» به کارگردانی شاهد احمدلو پرداختیم.
فیلم «زیبا صدایم کن» به کارگردانی رسول صدرعاملی، پس از سال‌ها دوری او از سینمای ملودرام، بازگشتی تحسین‌برانگیز به این ژانر است. این اثر، با اقتباس از رمان نوجوانانه‌ای به همین نام نوشته فرهاد حسن‌زاده، داستانی پدر-دختری را در یک روز در تهران روایت می‌کند.
مدیر جایزه مردمی جشنواره فیلم فجر با بیان اینکه هیچ کدام از صاحبان هفت فیلم اول جشنواره در آراء مردمی تاکنون تقاضایی برای بررسی آمار و اطلاعات فیلم‌های خود نداشته‌اند، گفت: روند رأی‌گیری امسال با آنچه در گذشته توسط خانه سینما انجام می‌شد نه تنها تفاوتی نداشت بلکه حتی دقیق‌تر هم شده تاکید کرد: این شیوه از بروز هر تخلفی جلوگیری می‌کند و همه اطلاعاتی در آن قابل وصول است.
سعید رشتیان عضو هیئت انتخاب و داوری مستند چهل و سومین جشنواره فیلم فجر درباره اهمیت حضور مستند در جشنواره و انتخاب و داوری آثار توضیح داد.
کمال تبریزی با بیان اینکه رأی‌گیری نهایی جشنواره فجر برای لو نرفتن آراء در سکوت انجام شده است، گفت: با قاطعیت اعلام می‌کنم اگر فیلم «پیر پسر» در بخش مسابقه حضور داشت، تمام جوایز اصلی به این فیلم اهدا می‌شد پس وقتی موانعی باعث عدم حضور این فیلم در رقابت شده، شاید بحث از عدالت چندان معنایی نداشته باشد.
داوری در خوشبینانه‌ترین حالتش وصل به سلیقه است. کافی است ترکیب هیات داوران تغییر کند تا نتیجه برگزیدگان جشنواره هم عوض شود.
فیلم‌های روی پرده جشنواره امسال موضوعاتشان مشترک است اما با پرداخت‌هایی متمایز. فیلم‌های دولتی هم به شکل در پرداخت روی نقاط متفاوتی ایستاده‌اند. برای پرداختن به این موضوعات مختلف اما با مخرج مشترک‌های یکسان باید یک‌به‌یک و صحنه‌به‌صحنه به آثار فجر امسال بپردازیم. برای انتخاب موضوع اول چاره‌ای نداریم جز رفتن به سراغ نقل دهان آثار اجتماعی چند سال اخیر یعنی فقر.
سوال اینجاست که چرا باید فیلم‌هایی در این جشنواره به نمایش درآیند که حتی از ابتدایی‌ترین اصول سینما دور هستند؟ جای چنین فیلم‌هایی در یک رویداد فرهنگی مهم کشور نیست. این در حالی است که جشنواره فجر باید محلی برای نمایش آثار برجسته و جریان‌ساز باشد، نه جایی برای نمایش کارهایی که هیچ‌گونه نوآوری در خود ندارند.
عنایت بخشی را به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین و پرکارترین بازیگران ایرانی می‌شناسیم؛ او بعد از ۶ دهه کار هنری و حضور در بیش از ۱۷۰اثر نمایشی امسال برای بازی در فیلم «شاه‌نقش» دیپلم افتخار بهترین نقش مکمل مرد را از چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.
فرهاد آییش که در آیین اختتامیه چهل و سومین جشنواره فیلم فجر برای ایفای دو نقش در «موسی کلیم الله» برنده جایزه بهترین نقش مکمل مرد شد، به ارایه توضیحاتی درباره این نقش پرداخت و گفت:با نقش «آنوبیس» اولین بار بود که در سینما از خودم راضی بودم.
اگر بخواهیم مسن‌های جشنواره امسال و سال‌های گذشته را هم بررسی کنیم باید نام مهدی فخیم‌زاده را ببریم. فخیم‌زاده با ۸۱ سال عنوان مسن‌ترین داور فجر را بر عهده می‌گیرد و به‌عنوان تنها هشتاد ساله حاضر در هیئت داوران فجر از این حیث رکورددار محسوب می‌شود.
«بچه مردم» فیلم کامل و بدون تقصی نیست. شاید بتوان گفت در مقیاس کلی به قاب تلویزیون نزدیک تر است تا سینما. اما به‌دلیل نگاه جدید به موضوعات تلخ و نوآوری در پرداخت خلاقاته و فاتتزی، فیلم خوبی است.
انتخاب ۳۳ فیلم برای جشنواره فجر امسال، انبوهی از سوالات را در ذهن مخاطبان و اهالی رسانه ایجاد کرد؛ چرا باید این تعداد فیلم اکران شود و چرا فیلم‌های ضعیف در جشنواره حضور داشتند؟ جشنواره فجر چهل‌وسوم پر از فیلم‌های درجه دو و سه بود که فقط برای رسیدن به تعداد مطلوب گنجانده شده بودند.
فیلم «پیشمرگ» با فروش ۷ هزار و ۳۰۰ بلیت در جایگاه ۱۶ یا ۱۷ قرار داشته است و این موضوع ابهام ایجاد می‌کند که چطور این فیلم انتخاب مردمی است.
آیین اختتامیه چهل و سومین جشنواره فیلم فجر، عصر روز دوشنبه ۲۲ بهمن ماه در مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار و برندگان جوایز سیمرغهای بلورین این جشنواره اعلام شد.
«ناتور دشت» یک درام ملتهب و درگیرکننده است که تمام تخم‌مرغ‌های خود را در سبد فصل فینال می‌گذارد و به جز این پایان‌بندی شکوهمند، اتفاق چندان خاصی را رقم نمی‌زند.
«خاتی» علیرغم بهره گیری از لوکیشن‌های بکر و متعدد و زیبا ریتم کندی دارد و بخش زیادی از این کندی ریتم به روایت باز میگردد.
«بازی را بکش» از ناحیه کم‌مایه بودن داستان و نگاه تک‌کاراکتری خود ضربه می‌خورد؛ نه داستان چسب بسط محتوایی دارد و نه کاراکتر کلیدی روایت می‌تواند با کنش‌مندی خود، روندی سینوسی به داستان دهد.
موفقیتِ نسبی «باغ کیانوش» در جشنواره و فروشی که این فیلم کمدی فانتزی را به سومین فیلم غیرکمدی سال تبدیل کرد، سبب شد محمدجواد موحد دوباره به همراه کارگردانی فیلم اولی به سراغ «تاکسیدرمی» برود، فرمولی امتحان پس داده اما پرخطر.
«تاکسیدرمی» به‌عنوان تنها نماینده سینمای کمدی فانتزی در جشنواره این دوره، علیرغم آن‌که خوب شروع می‌شود اما به دلیل فقر داستانی و بلاتکلیف بودن در ماهیت خود، نمی‌تواند داستان سرراستی را برای مخاطبش تعریف کند و به همین دلیل با گنگی مشهودی مواجه می‌شود که چندان برازنده اثر نیست.
«رها» نخستین فیلم حسام فرهمند؛ یک اتفاق تازه و جدی در سینمای اجتماعی امروز ما است، فیلمساز نسبت به سوژه‌اش بلاتکلیف نیست و شناخت به اندازه نسبت به موقعیت دارد. دوربین نگاهش را به دل و درون جامعه متاثر از شرایط اقتصادی برده است.
«شوهر ستاره» فیلمی با شخصیت‌های درون‌گراست که فیلمنامه نمی‌تواند جهان خاص آنها را به شیوه‌ای دراماتیک به تصویر بکشد. متاسفانه آن زیرکی و فنون فیلمنامه‌نویسی که برای ساخت آثاری از این دست رعایت می‌شود، در این کار به چشم نیامد تا فیلمی که می‌بایست لحنی زنانه داشته باشد، در نشان‌گذاری کردن این تصویر، ناکام بماند.
«زیبا صدایم کن» دغدغه بی‌مکانی و یافتن سرپناه دارد، به وضعیت بد اقتصادی طعنه می‌زند و روی خط قرمز نقد گشت ارشاد نیز راه می‌رود؛ پس مخاطب را با اثری مواجه می‌کند که حرفی برای گفتن دارد اما از آن سو تصویرِ شهر به‌مثابه آرمان شهری برای عملی ساختن خیال‌های مخاطب، نوعی رویافروشی به اوست که با منطقِ قصه چفت نمی‌شود.
«پیرپسر» قطعا یکی از بهترین ساخته‌های چند سال اخیر سینمای ایران است که تمامی اجزای تولید آن در یک هارمونی معنادار، در اوج قرار دارند و در برخی شاخه‌ها نظیر بازیگر نقش اول مرد و کارگردانی، حتی می‌توانند تراز حرفه‌ای‌گری را به‌تنهایی به نفع خود جابه‌جا کنند.
«صددام» علیرغم اینکه از سوژه جذابی برخوردار است اما نمی‌تواند فضاسازی متناسبی حول این سوژه رقم بزند تا مشخص شود پدرام پورامیری پس از ساخت چند درام اجتماعی موفق، جهان کمدی را آن‌طور که باید و شاید، نمی‌شناسد.
فیلم «ناتورِ دشت» در جشنواره چهل و سوم و در میان خیلی فیلم‌هایی که یا داستان ندارند یا از فرط ابتذال قابل دیدن نیستند، اثری است قابل تامل که تماشاگر را تا انتها با خود همراه می‌کند؛ گرچه بسیاری داستان واقعی گم شدن یسنا در گلستان را خوانده و ماجرایش را دنبال کرده بودند.
«مرد آرام» همانند مردم شریف افغانستان، نجیب، غریب، بی‌شیله پیله، بی‌ادعا، ساده و انسانی بود. اگر از شعارها و پیام‌های اخلاقی فیلم با اغماض عبور کنیم، در دل روایت و شخصیت‌پردازی اثر، این دغدغه انسانی به وضوح قابل مشاهده است.
دبیر چهل و سومین جشنواره فیلم فجر تاکید دارد که اگر قرار باشد جشنواره با همین مدل و ساختار پیش برود حاضر نیست دبیری دوره بعدی جشنواره را بپذیرد.
در بیانیه سازمان اوقاف آمده است:از نظر ما فیلم سینمایی «آنتیک» که به اذعان همه منتقدان فیلمی شانه تخم مرغی، پر از لودگی و فقر طنز با داستانی تقلیدی است،توهین به شعور مردم ایران محسوب می شود.
چهل و سومین جشنواره فیلم فجر با چند نکته قابل توجه در فرم اجرایی و اهدای سیمرغ‌ها شب گذشته ۲۲ بهمن به کار خود پایان داد.
مراسم اختتامیه چهل و سومین جشنواره فیلم فجر با معرفی برگزیدگان در سال همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
شهاب حسینی در پایان مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر در صفحه در پستی به انتقاد از جشنواره فیلم فجر پرداخت.
«نرگس آبیار» با انتشار نامه‌ای سرگشاده به «رائد فریدزاده» رئیس سازمان سینمایی از شورای پروانه نمایش استعفاء داد.
کارگردان فیلم سینمایی «ناتوردشت» پس از مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر، متنی را خطاب به مردم نوشت.
مراسم پایانی چهل و سومین جشنواره فیلم فجر در حالی برگزار شد که فیلم «زیبا صدایم کن» به کارگردانی رسول صدرعاملی و تهیه‌کنندگی سید مازیار هاشمی به عنوان بهترین فیلم انتخاب شد و فیلم «موسی کلیم‌الله» ابراهیم حاتمی‌کیا در ۵ بخش سیمرغ گرفت که رکوردار شد و «پیشمرگ» علی غفاری و «پسردلفینی ۲» سیمرغ مردمی را گرفتند.
عکس- فتوکال و نشست خبری فیلم سینمایی «گوزن‌های اتوبان»
عکس- فتوکال و نشست خبری فیلم سینمایی «خدای جنگ»
چهل و سومین جشنواره فیلم فجر با معرفی برندگان سیمرغ بلورین به ایستگاه پایانی رسید.
جشنواره فیلم فجر پس از ۱۰ روز در حالی به کار خود پایان داد که حسرت تماشای فیلم «قاتل و وحشی» حمید نعمت الله پس از پنج سال باز هم بر دل اهالی رسانه باقی ماند و آنها در روز آخر تنها با فهرستی تعجب‌برانگیز و غیرمنتظره از نامزدهای دریافت جایزه در برخی رشته‌ها راهی خانه‌هایشان شدند.
ساعد سهیلی گفت: فیلم «خدای جنگ» فارغ از ایدئولوژی و چپ و راست، یک فیلم ملی است و من برای بازی در آن احساس دِین می‌کردم.
