چارسو پرس: در تابستان ۱۳۵۶ امل ساین خواننده‌ی مشهور ترک برای اجرای کنسرت به ایران سفر کرد و مورد استقبال شدید مردم قرار گرفت. او همچنین روز سه‌شبه هفتم تیر ۱۳۵۶ در برنامه‌ی تلویزیونی با اجرای پرویز قریب‌افشار شرکت کرد و در آن‌جا از تجربه‌ی سفرش به ایران و برخورد خوانندگان ایرانی با خود گفت. در ادامه بخش‌هایی از گفته‌های او را در برنامه‌ی یادشده به نقل از روزنامه‌ی اطلاعات به تاریخ ۱۲ تیر ۵۶ (ص ۲۴) می‌خوانید:
اغلب خواننده‌های ایرانی حسودند و به همین دلیل نه‌تنها از برنامه‌های من استقبال نکردند بلکه در بسیاری از موارد کارشکنی نیز کردند و اگر راستش را بخواهید خود من هم علت اصلی مخالفت خواننده‌ها به‌خصوص خواننده‌های زن را نفهمیدم. چون آن‌ها مرتب پشت سر من شعار می‌دادند و حرف می‌زدند و سعی داشتند به هر بهانه‌ای که شده برنامه‌ام را خراب کنند اما در روبه‌رو با من خوش و بش می‌کردند. در حالی که علت اصلی ماندگار شدن من در ایران استقبال گرم مردم بود چیزی که آن‌ها انتظارش را نداشتند و چیزی که من در موقع ورودم به تهران حتی فکرش را هم نمی‌کردم.
من به اجرای ترانه‌های ایرانی علاقه‌ی زیاد دارم به طوری که بعد از اجرای ترانه‌ی «گل سنگ» دو ترانه‌ی تازه اجرا کرده‌ام یکی از این ترانه‌ها «باران» نام دارد و از ساخته‌های مارسل است و دیگری ترانه‌ی ترکی «سکینه دائی قزی» است که آن را نیز با فرم تازه‌ای برای تلویزیون ضبط کرده‌ام که فکر می‌کنم مورد استقبال مردم قرار گیرد.
... مسلما این آخرین سفر من به ایران نخواهد بود چراکه مجبورم برای ضبط ترانه‌های فارسی که تمرین کرده‌ام به تهران بیایم. از طرفی هم چند تهیه‌کننده‌ی ایرانی برای بازی در فیلم‌های‌شان به من پیشنهاد داده‌اند که بعید نیست به آن‌ها جواب مثبت بدهم.
