درباره فیلم «ژان دیلمان» / فرمالیستی و آوانگارد یا فمینیستی و ایدئولوژیک؟

ویک‌اند در «عجله کن فردا» با همکاری کارگردان ترِی ادوارد شولتز، تجربه تلخ لغو ناگهانی یک کنسرت پرحاشیه‌اش را به شکل داستانی و شخصی به تصویر می‌کشد. فیلمی که تلاش می‌کند از پشت پرده فشارهای حرفه‌ای و روانی یک ستاره پاپ پرده بردارد، اما بیشتر به خودستایی می‌ماند تا توبه واقعی.

فیلم «کلمات جنگ» با بازی مکسین پیک به زندگی آنا پولیتکوفسکایا، روزنامه‌نگار منتقد و قربانی ترور در روسیه، می‌پردازد؛ اثری که هرچند پیام مهمی درباره آزادی مطبوعات دارد، اما در روایت و ساختار، اثری محافظه‌کارانه و فاقد نوآوری به شمار می‌رود.

فیلم «Bring Her Back»، دومین اثر بلند دنی و مایکل فیلیپو پس از موفقیت «Talk to Me»، تریلری روان‌پریشانه و ترسناک است که با بازی درخشان و نگران‌کننده‌ی سالی هاوکینز در نقش یک مادرخوانده‌ی مرموز، به کابوسی خانگی در دل حومه‌ی استرالیا جان می‌بخشد. این فیلم با فضایی وهم‌آلود و خشونتی زیرپوستی، یکی از دلهره‌آورترین تجربه‌های سینمایی سال است.

فیلم «سرزمین نی‌ها» به کارگردانی سون برسر، اثری نفس‌گیر و تأثیرگذار از سینمای نوپای هلند است که با بهره‌گیری از طبیعت مرموز نیزارهای شمال این کشور، داستانی تاریک و درونی از فروپاشی اخلاقی یک جامعه روستایی را روایت می‌کند. این فیلم در هفته منتقدان جشنواره کن خوش درخشید و نوید ظهور یک استعداد تازه را در سینمای اروپا داد.

«خواهر کوچک» (The Little Sister) ساخته‌ی حفسیه هرزی، یکی از آثار کم‌ادعای جشنواره کن امسال است که با نگاهی انسانی و بی‌پیرایه، داستان دختری فرانسوی-الجزایری را روایت می‌کند که میان ایمان، خانواده، و هویت جنسی‌اش گرفتار است. بازی درخشان نادیا ملیتی در نقش فاطیما، این روایت شخصی و درونی را به یکی از تجربه‌های متفاوت سینمای اجتماعی اروپا تبدیل کرده است.

آری آستر در فیلم «ایدینگتون» با نگاهی جسورانه و متفاوت، تصویر جامعه آمریکا را در دوران همه‌گیری کرونا و اعتراضات اجتماعی بازسازی می‌کند. فیلمی که بحران‌های فرهنگی، سیاسی و روانی را در دل یک شهر کوچک به نمایش می‌گذارد و مخاطب را به تامل درباره واقعیت‌های معاصر دعوت می‌کند.

درامی تاریک، بی‌رحم و پر از طعنه‌های تاریخی؛ سرگئی لوزنیتسا، مستندساز برجسته اوکراینی، در «دو دادستان» مخاطب را به سفری بی‌امان در دل نظام توتالیتر شوروی در سال ۱۹۳۷ می‌برد؛ سالی که «ترور بزرگ استالینی» در اوج خود بود. این فیلم داستان یک وکیل جوان دولتی را روایت می‌کند که در تلاش برای یافتن حقیقت و احقاق عدالت، با دیوارهای سرد بوروکراسی، فساد و وحشت ایدئولوژیک روبه‌رو می‌شود.

در دل یک مزرعه قدیمی در آلمان، روایتی تلخ و شاعرانه از زنانِ چند نسل روایت می‌شود که گویی اندوه و رنج، در آجرهای دیوار خانه‌شان حک شده است. فیلم «صدای افتادن» ساخته‌ی ماشا شیلینسکی، اثری جاه‌طلبانه و جسور در بخش مسابقه اصلی جشنواره کن امسال است که با فضاسازی بصری و روایت غیرخطی، تماشاگر را به دل تاریخ و زخم‌های نسلی می‌برد.

فیلم «ماموریت غیرممکن: حساب نهایی» به عنوان هشتمین قسمت از مجموعه محبوب و پرفروش تام کروز، با هیاهوی بسیار در جشنواره کن روی پرده رفت. اما آیا این قسمت توانسته انتظارات را برآورده کند یا در گرداب افسانه‌سازی از خود غرق شده است؟

اگر به سینمای اجتماعی و مستقل علاقه‌مندید، فیلم «آسمان وعده‌ها» به کارگردانی اریژ سهیری شما را شگفت‌زده خواهد کرد. این فیلم تونسی، نگاهی انسانی به وضعیت مهاجران در تونس دارد و با روایتی گرم و تأمل‌برانگیز، سه زن از ساحل عاج را به تصویر می‌کشد که در دل سختی‌ها به دنبال امید و آینده‌ای بهتر هستند.

فیلم The Surfer با بازی نیکلاس کیج، اثری پرتنش، روان‌پریشانه و خیره‌کننده است که مخاطب را در آفتاب سوزان استرالیا و در دل یک کابوس سورئال رها می‌کند. کارگردانی لورکان فینگان و موسیقی پر رمز و راز فرانسوا تتاز، این تریلر روان‌شناختی را به یک تجربه سینمایی تب‌دار و گیج‌کننده تبدیل کرده‌اند. نیکلاس کیج در نقشی به‌شدت متفاوت، اما درخشان، مرزهای واقعیت و جنون را درمی‌نوردد.

نسخه‌ی جدید فیلم The Wedding Banquet با نگاهی معاصر، به بحران‌های هویتی، روابط عاشقانه و واقعیت‌های تلخ مهاجرت می‌پردازد. با بازی چشمگیر لی‌لی گلداستون و کلی مری ترن، این درام اجتماعی علیرغم نقاط قوتش، در پرداخت احساسی و عمق شخصیت‌ها گاهی دچار لغزش می‌شود.

فیلم «به خاطر آدام» (Adam’s Sake) دومین اثر بلند لورا واندل، کارگردان بلژیکی، پس از موفقیت «زمین بازی»، بار دیگر مخاطب را به دل فضایی محدود و پرآشوب می‌برد. این‌بار نه مدرسه، بلکه بخش کودکان یک بیمارستان دولتی صحنه‌ی درامی انسانی و پرسش‌برانگیز است؛ جایی که یک پرستار تلاش می‌کند از جدایی مادر و فرزند جلوگیری کند، درحالی‌که سیستم پزشکی و حقوقی مقابل او ایستاده‌اند.

مستند «یک نوع جدید از طبیعت» (A New Kind of Wilderness) از سینماگر نروژی، سیلژا اوونسمو یاکوبسن، روایتگر داستانی غم‌انگیز است که پس از درگذشت عکاس ماریا واتنه در سال ۲۰۱۹، خانواده‌اش باید با از دست دادن نه تنها یک عزیز، بلکه سبک زندگی خاصشان کنار بیایند. این فیلم در حالی که داستانی دردناک و پیچیده را مطرح می‌کند، به زیبایی تنش‌های عاطفی میان گذشته و آینده را به تصویر می‌کشد.

مستند "زمستان آهنین" که بحران زیست‌محیطی سال گذشته مغولستان را روایت می‌کند، زندگی دو جوان دامدار را در برابر سرمای شدید، برف سنگین و یخ‌زدگی‌های مرگبار به تصویر می‌کشد. فیلم با نگاهی دقیق به سختی‌های زندگی عشایری در این کشور و تلاش‌های این دو دامدار برای نجات ۱۰۰۰ اسب در طول چهار ماه، نه تنها زیبایی‌های طبیعی مغولستان بلکه واقعیت‌های تلخ زندگی در یک محیط تهدید‌شده را نمایش می‌دهد.

فیلم "گناهکاران" ساخته ریان کوگلر، با حضور مایکل بی. جوردن و هیلای استاینفلد، داستانی خون‌آشامی است که علاوه بر ایجاد هیجان و وحشت، به مسائل سیاسی و اجتماعی آمریکا و تبعیض نژادی می‌پردازد. این فیلم با تلفیق ترس و پیام‌های اجتماعی، یک اثر متفاوت در دنیای سینمایی ایجاد می‌کند.

در اولین فیلم بلند تتسویا ناکاشیما پس از هفت سال، The Brightest Sun یک کارآگاه شکست‌خورده و دستیار تازه‌کارش مأمور حل پرونده قتلی می‌شوند که آن‌ها را ناخواسته با زخم‌های پنهان گذشته، شکست‌های خانوادگی و نقش دردناک والد بودن مواجه می‌کند. «خورشید درخشان» با بازی تأثیرگذار هیدتوشی نیشیجیما، نه‌تنها یک درام جنایی، بلکه روایتی انسانی از گناه، پشیمانی و مسئولیت است.

این مستند خوش‌ساخت، نگاهی نوستالژیک به زوج کمدی تأثیرگذار دهه ۱۹۷۰ دارد؛ اثری که شاید نسل جوان را به آرشیو آثار آن‌ها علاقه‌مند نکند، اما برای طرفداران قدیمی، پایانی درخور برای این دو چهره ضدفرهنگ خواهد بود.

در «Thunderbolts*»، مارول با کنار گذاشتن ابرقهرمانان بی‌نقص، به سراغ گروهی از ضدقهرمانان و افراد زخم‌خورده رفته تا نشان دهد هنوز هم حرف‌هایی برای گفتن دارد. این فیلم با تمرکز بر سلامت روان، اعتیاد و تنهایی، نگاهی تازه به دنیای گسترده MCU ارائه می‌دهد.

فیلم "جولیِت و رومئو" به کارگردانی تیموتی اسکات بوگارت، در تلاش است تا داستان عاشقانه‌ی قدیمی شکسپیر را به‌صورت موزیکال و با الهام از موسیقی پاپ دوباره بیان کند. با این حال، این بازسازی بیش از حد کاهش یافته و به شدت مخاطبان را سردرگم و خسته می‌کند.