فیلم تازه «گی‌یرمو دل تورو» با عنوان «فرانکنشتاین» پس از سال‌ها انتظار سرانجام به‌نمایش درآمده است؛ اثری پُرخرج، پرزرق‌وبرق و سرشار از جزئیات بصری، اما در عین حال آشفته و سنگین که به انتظارات بالای طرفداران این فیلمساز مکزیکی پاسخ نمی‌دهد.
مستند «تورا!» ساخته کودی جرت، نه‌تنها ادای دینی به یکی از بزرگ‌ترین آیکون‌های «B-Movie»، تورا ساتانا، است؛ بلکه در سفری احساسی و گاه تکان‌دهنده، چهره‌ای انسانی و کمتر دیده‌شده از او را نمایان می‌سازد. این مستند که هم‌زمان با شصتمین سالگرد فیلم کالت Faster Pussycat! Kill! Kill! اکران می‌شود، در لایه‌هایی عمیق‌تر از تصویر زن زیبارو و خشنِ روی پرده، واقعیت‌های تلخ دوران کودکی، زندگی شخصی پرچالش و نقش مهم او در فرهنگ عامه و جنبش‌های اجتماعی را روایت می‌کند.
انیمیشن رفقای بد ۲ (The Bad Guys 2)، دنباله انیمیشن موفق دریم‌ورکس، با ترکیبی از اکشن، طنز و ماجراجویی بازگشته تا بار دیگر باند حیوانات خلافکار را به دل ماجراهای بزرگ‌تری بفرستد. اما این‌بار همه‌چیز آن‌طور که باید پیش نمی‌رود. با ما همراه باشید تا بررسی کنیم آیا این دنباله توانسته موفقیت قسمت اول را تکرار کند یا نه.
«Broken Voices» ساخته Ondřej Provazník، درامی تأمل‌برانگیز و متفاوت درباره سوءاستفاده جنسی و فضای پیچیده‌ای است که قربانیان را درگیر می‌کند. فیلم با تمرکز بر داستان یک دختر نوجوان ۱۳ ساله، به جای نمایش مستقیم خشونت، به بررسی ریشه‌ها و چگونگی وقوع این فجایع می‌پردازد و با بازی درخشان بازیگران، تجربه‌ای ماندگار برای مخاطب خلق می‌کند.
فیلم نوستالژیک و دوست‌داشتنی The Goonies، ساخته ریچارد دانر و به تهیه‌کنندگی استیون اسپیلبرگ، بار دیگر با بازنمایی روح ماجراجویی و رفاقت نوجوانانه، بر پرده سینماها بازگشته است. این اثر کلاسیک ۱۹۸۵ که تأثیر عمیقی بر داستان‌سرایی نوجوانانه گذاشت، همچنان یکی از آثار شاخص ژانر ماجراجویانه محسوب می‌شود.
Zero، تریلری اکشن از کشور سنگال، با کارگردانی جسورانه و تدوینی پرشتاب، داستانی پرتنش و انفجاری را در دل پایتخت آفریقایی روایت می‌کند. روایتی که با وجود استفاده از موتیف کلیشه‌ای بمب ساعتی، تبدیل به تجربه‌ای نفس‌گیر و متفاوت شده است.
فیلم Amadeus با بازی فراموش‌نشدنی اف. موری آبراهام در نقش سالیِری، بار دیگر در نسخه اصلی سال ۱۹۸۴ روی پرده آمده؛ داستانی سرشار از حسادت، نبوغ، و فروپاشی که با کارگردانی بی‌نقص میلوش فورمن به یکی از شاهکارهای تاریخ سینما بدل شده است.
«Dying» ساخته ماتتیاس گلاس‌نر، کمدی سیاه و جذابی است درباره بحران‌های خانوادگی و وراثت عاطفی که با بازی درخشان لارس آیدینگر در نقش رهبر ارکستری دچار فروپاشی حرفه‌ای و شخصی می‌شود. فیلم داستانی تلخ، شوخ‌طبعانه و پیچیده را روایت می‌کند که بین هنر و زندگی در نوسان است.
«Gazer» نخستین فیلم بلند رایان جی اسلون، تریلری روان‌شناختی و خفقان‌آور است که با حال‌و‌هوای آثار دیوید لینچ و دیوید کراننبرگ، تماشاگر را در فضایی وهم‌آلود و ناآرام غرق می‌کند. این فیلم با بازی درخشان آریلا ماسترویانی، سفری کابوس‌وار به ذهن شخصیتی آسیب‌دیده و جامعه‌ای بی‌رحم است.
فیلم ترسناک جدید «The Home» به کارگردانی جیمز دماناکو و با بازی پیت دیویدسون، نتوانسته انتظارات مخاطبان ژانر را برآورده کند. نه حضور یک کمدین شناخته‌شده در نقش جدی موفق است، نه کارگردان نامدار این بار توانسته به استانداردهای موفقیت قبلی‌اش نزدیک شود.
«Terrestrial» با ترکیب هوشمندانه‌ای از طنز سیاه، روایت معمایی و نقد اجتماعی، داستان نویسنده‌ای شکست‌خورده را به یک کابوس فانتزی ـ روانی ـ علمی‌تخیلی تبدیل می‌کند. فیلمی که هم تماشاگر را فریب می‌دهد و هم سرگرم می‌کند؛ اثری غیرقابل‌طبقه‌بندی که شایسته دنبال‌کنندگان سینمای مستقل است.
فیلم «Happy Gilmore 2» نه تنها ادامه‌ای بر کمدی ورزشی کلاسیک سال ۱۹۹۶ است، بلکه با ترکیبی از نوستالژی، انرژی خام دهه نودی و بازگشت به همان شوخی‌های بی‌پروا، آدام سندلر را دوباره در نقش ضدقهرمان محبوبش احیا می‌کند — حالا با ریش، الکل و قلبی زخمی.
بازسازی فیلم ترسناک کلاسیک «می‌دانم تابستان گذشته چه کردی» تلاش می‌کند یک معمای قتل مدرن و متفاوت ارائه دهد، اما با کشتارهای کم‌هیجان و داستانی کلیشه‌ای، بیشتر حس نوستالژی دهه نود را زنده می‌کند تا ترس واقعی.
فیلم «Madly» جدیدترین اثر پائولو جنووزه، خالق فیلم پرفروش «غریبه‌های تمام‌عیار»، تلاش می‌کند با فرمولی پرزرق‌وبرق اما آشنا، روان و احساسات درونی شخصیت‌ها را به تصویر بکشد. اثری که گرچه پتانسیل بالایی برای بازسازی در فرهنگ‌های مختلف دارد، اما در نسخه اصلی بیش از آن‌که عاشقانه باشد، عصبی و پرحرف از کار درآمده است.
فیلم «Guns & Moses» ساخته‌ی سالوادور لیتواک با ترکیب عجیبی از کمدی، اکشن و پیام‌های اجتماعی، تصویری نامتعارف از یک خاخام مسلح ارائه می‌دهد که در دل صحرای کالیفرنیا با تهدیداتی پیچیده‌تر از نفرت‌پراکنی مذهبی مواجه می‌شود. آیا این فیلم یک تریلر سیاسی‌اجتماعی هوشمندانه است یا صرفاً نمایشی پرهیاهو اما ناهماهنگ از دغدغه‌های یهودی-آمریکایی؟
فیلم «Out of Love» به نویسندگی و کارگردانی ناتان آمبروزیونی، نگاهی انسانی و چندلایه به غیبت یک مادر و تلاش خواهر او برای حفظ ساختار خانواده دارد. با بازی درخشان کمیل کوتن در نقش زنی که ناخواسته به مادر موقت دو کودک تبدیل می‌شود، این درام فرانسوی با لحنی ظریف و واقع‌گرا به بررسی روابط خانوادگی، مسئولیت‌پذیری و بازسازی عاطفی می‌پردازد.
فیلم «Madea’s Destination Wedding» سیزدهمین حضور کاراکتر محبوب و جنجالی تایِر پری، یعنی مادیا (Madea) در دنیای سینما است. فیلمی که در آن، همان فرمول همیشگی آثار پری تکرار می‌شود: شوخی‌های اغراق‌آمیز، لحظاتی از نصیحت‌های فلسفی و ماجراهایی پرهیاهو با دیالوگ‌هایی آشنا. اثری که اگر طرفدار همیشگی مادیا هستید، دقیقاً همان چیزی‌ست که انتظارش را دارید؛ نه بیشتر، نه کمتر.
برندن کنتی، با اولین فیلم بلند خود «کریستی»، موفق شد جایزه برتر بخش Generation 14plus جشنواره برلین را به‌دست آورد و حالا در بخش Horizons جشنواره کارلووی واری ۲۰۲۵ نیز خوش درخشیده است. «کریستی» با روایتی ساده اما پر‌احساس، قصه‌ی نوجوانی آسیب‌دیده از سیستم اجتماعی ایرلند را به تصویر می‌کشد که پس از سال‌ها با برادر ناتنی‌اش پیوندی دوباره برقرار می‌کند.
فیلم اسلواکیایی «Better Go Mad in the Wild» به کارگردانی میرو رمو، برنده جایزه بزرگ جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری 2025، مرزهای مستند، درام و افسانه را درهم می‌شکند. این فیلم نگاهی شاعرانه، عجیب و گاه تراژیک به زندگی دو برادر دوقلوی منزوی دارد که در دل طبیعت زندگی می‌کنند و شعر را نه با کلمات، بلکه با زیستن معنا می‌کنند – آن‌هم با روایت یک گاو سخنگو!
مستند داستانی «Better Go Mad in the Wild» به کارگردانی میرو رمو، روایتگر زندگی دو برادر دوقلو شصت‌ساله است که در دل جنگل‌های سرسبز Šumava در مرز چک و آلمان، سال‌هاست به دور از هیاهوی شهر و در هماهنگی کامل با طبیعت زندگی می‌کنند. فیلم، تلفیقی منحصربه‌فرد از طنز، شاعرانه‌گی و زندگی روزمره است که نگاه تازه‌ای به زندگی ساده و پیچیده این دو مرد می‌اندازد.
درامی سنگین، تأمل‌برانگیز و سه‌ساعته که تماشای آن آسان نیست اما ارزشش را دارد. «وقتی رودخانه به دریا می‌رسد» ساخته پره ویلا بارسلُ، روایتی عمیق و انسانی از بهبودی پس از تجاوز جنسی را ارائه می‌دهد — بدون بهره‌گیری از کلیشه‌های سینمایی یا لحظات پر زرق‌وبرق. این فیلم در سکوت و جزئیات، حقیقتی جهانی را روایت می‌کند: التیام یافتن، زمان می‌خواهد.
