در میان اجراهای متنوع هشتمین جشنواره ملی تئاتر دانشجویی «اردیبهشت» دامغان، نمایش «خط چشم» به کارگردانی نازنین سالاری‌فر، با اقتباسی خلاقانه و رادیکال از «کودک مدفون» سام شپارد، به اثری متفاوت بدل شد. نمایشی که با درآمیختن گروتسک، ابزورد، و طنزی سیاه، فروپاشی یک خانواده ایرانی را در فضایی بارانی و جفنگ، با لحنی جسورانه و اجرایی خوش‌ریتم به تصویر کشید.
نمایشنامه «فعل» محمد رضایی‌راد از آن دست آثاری است که بیش از آن‌که بر صحنه تئاتر جان بگیرد، در ذهن مخاطب زنده می‌شود. اثری موجز، نمادین، عمیق و چندلایه که با بهره‌گیری از عناصر زبان، تاریخ، عرفان و روان انسان، روایتی تامل‌برانگیز از تنهایی، عشق و رهایی می‌آفریند؛ روایتی که هم صحنه دارد و هم سایه، هم کلمات دارد و هم سکوت، هم اکنون است و هم تاریخ.
پس از جنجال بلیت ۳ میلیون تومانی کنسرت روزبه نعمت‌اللهی و واکنش وزارت ارشاد، مسئله قیمت‌گذاری بلیت کنسرت‌ها دوباره به صدر اخبار بازگشت. نگاهی به مقایسه قیمت بلیت در ایران و کشورهای مختلف جهان نشان می‌دهد که یک ایرانی برای حضور در یک کنسرت، باید بیش از ۸ درصد درآمد ماهانه‌اش را کنار بگذارد؛ رقمی که دو برابر میانگین جهانی است. این در حالی است که نه کیفیت اجراها تضمین شده و نه نظام قیمت‌گذاری بر اساس تجربه و مهارت خواننده است.
از «موچین» تا «پوست شیر»، نمایش خانگی ایران مسیر عجیبی را طی کرده است؛ مسیری که با سلطه بی‌چون‌وچرای کمدی‌ها آغاز شد و حالا به انحصار جنایی‌ها ختم شده. در پنج سال گذشته، بیش از ۸۵ سریال ساخته شده‌اند؛ اما تنوع ژانری به‌شدت کاهش یافته، تاریخی‌ها به حاشیه رفته‌اند و کمدی‌ها نفس‌زنان فقط در اینستاگرام دیده می‌شوند. آنچه می‌بینیم، تصویری‌ست از صنعتی گرفتار سندرم «اثر موفق» و غرق‌شده در سری‌سازی‌های تکراری، بی‌آنکه برنامه‌ای برای آینده داشته باشد.
ترمیم نسخه‌های باکیفیت فیلم‌های مهم ایرانی فرصتی است برای بازخوانی تاریخ سینما، اما چرا این اتفاق به سنتی مداوم تبدیل نمی‌شود؟ نگاهی به فیلم‌هایی که باید پیش از فراموشی احیا شوند: از «سرب» کیمیایی تا «ارتفاع پست» حاتمی‌کیا.
جوکر، روزگاری آغازگر موجی تازه در سرگرمی پلتفرمی بود، اما حالا نشانه‌های واضحی از فرسایش را نشان می‌دهد. اگر احسان علیخانی نتواند از این وضعیت گذر کند و به فرم‌های تازه، قصه‌گویی معاصر، یا نگاه خلاقانه‌تری روی آورد، احتمالاً باید بپذیریم که برای جوکر – و شاید برای خود علیخانی در عرصه نمایش خانگی – این "اینجا دیگر آخر راه است."
پس از توقیف سریال «سووشون» به دلیل پخش بدون مجوز بخش‌هایی از قسمت اول، پلتفرم نماوا با انتشار بیانیه‌ای از مخاطبان خود عذرخواهی کرده و متعهد شده تا زمان دریافت تأیید قانونی، از انتشار یا تبلیغ این سریال خودداری کند.
سایلنتو، رپر ۲۷ ساله آمریکایی که در سال ۲۰۱۵ با تک‌آهنگ «منو ببین» (Watch Me) به شهرت جهانی رسید، پس از اعتراف به قتل غیرعمد پسرعمویش، از سوی دادگاه به ۳۰ سال زندان محکوم شد. این حکم شامل اتهامات دیگری از جمله حمل سلاح گرم و پنهان‌کردن مرگ نیز می‌شود.
فیلم کوتاه «جهان غیرموازی» ساخته محمد یراقی در هفدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «Lighthouse» در ایالات متحده آمریکا، جایزه ویژه هیأت داوران را از آن خود کرد. این فیلم با نگاهی اجتماعی و واقع‌گرایانه، روایتگر زندگی دختربچه‌ای فقیر در دل جامعه‌ای طبقاتی است.
فیلم سینمایی «پیرپسر» به کارگردانی اکتای براهنی و تهیه‌کنندگی حنیف سروری، پس از سال‌ها انتظار، از ۲۱ خرداد در سینماهای کشور اکران شد. این فیلم با وجود زمان ۱۹۰ دقیقه‌ای و درخواست سینماداران، بدون افزایش قیمت بلیت به نمایش درآمده است.
کریستوفر واکن نه فقط بازیگر، بلکه یک پدیده است؛ مردی که حضورش در هر فیلمی، حتی در یک صحنه، می‌تواند وزن صحنه‌ها را جابه‌جا کند. از اسطوره‌ی طنز و ترس گرفته تا لحظه‌های ناب تراژدی، این ۱۰ فیلم کارنامه‌ای است از نبوغ، جسارت و عجیب‌بودن بی‌رقیب او.
از خون‌آشام‌های ترسناک صامت تا عاشقان جاودانه و خسته‌ی قرن ۲۱، این ده فیلم نه‌تنها افسانه‌ی خون‌آشام را زنده نگه داشته‌اند، بلکه آن را دگرگون کرده‌اند. هر کدام شاهکاری منحصربه‌فرد در ژانر وحشت است—از گوتیک و فلسفی تا اکشن و کمدی.
در جهان سینما، ژانر فاجعه‌ای یکی از تأثیرگذارترین و هیجان‌انگیزترین گونه‌هاست؛ جایی که طبیعت، تکنولوژی، و حتی خود انسان دست به نابودی می‌زنند. در این مطلب با ۱۰ فیلم شاخص فاجعه‌ای آشنا می‌شوید که یا بر اساس واقعیت ساخته شده‌اند یا در تخیل، به طرز هشداردهنده‌ای به واقعیت نزدیک‌اند؛ فیلم‌هایی که تماشایشان می‌تواند نفس را در سینه‌تان حبس کند.
فیلم‌های جنگی همواره مخاطبان را تحت تأثیر قرار داده‌اند؛ چه آن زمان که شجاعت سربازان را ستایش می‌کنند و چه وقتی که با نگاهی تلخ، ویرانی و فلاکت جنگ را به تصویر می‌کشند. از ستایش فداکاری گرفته تا نقد بی‌رحمانه‌ی جنگ، این آثار به ما کمک می‌کنند تا با نگاهی عمیق‌تر به تأثیرات مخرب جنگ بر انسان و جامعه بنگریم.
در کتاب زندگی‌نامه‌ای تازه منتشر شده از فردی مرکوری، خواننده افسانه‌ای گروه کوئین، ادعایی مطرح شده که ممکن است نگاه طرفداران و تاریخ موسیقی را به کلی تغییر دهد: مرکوری دختری پنهانی داشته که حاصل رابطه‌ای ناخواسته در دهه ۷۰ میلادی بوده است.
جکی چان نه تنها به‌عنوان یک بازیگر مشهور و هنرمند رزمی‌کار شناخته می‌شود، بلکه کارگردانی چندین فیلم موفق را هم بر عهده داشته است. در این مطلب، تمام ۱۳ فیلمی که جکی چان هم در آنها نقش اصلی بازی کرده و هم پشت دوربین بوده، به‌صورت رتبه‌بندی شده بررسی شده‌اند.
نمایشنامه «پیکوپین» نوشته تایماز رضوانی، با حضور جمعی از بازیگران و صحنه‌خوانی پریسا ملک‌زاده، روز پنجشنبه ۲۲ خرداد ساعت ۱۹ در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران روخوانی خواهد شد.
عمارت هما با سه سالن نمایشی و یک اجرای محوطه‌ای، این شب‌ها میزبان تماشاگران با مجموعه‌ای از آثار نمایشی متنوع است؛ از اقتباس‌های ادبی و نمایش‌نامه‌های کلاسیک تا فرم‌های خلاقانه و تجربی مانند «وندینگ ماشین» که تماشاگر را به انتخاب و تماشای مینی‌تئاتر دعوت می‌کند.
نخستین رپرتوار دانشگاهی پژوهش‌محور در بوتیک هنر ایران با نمایش‌هایی از آثار بهرام بیضایی و اجرای کارگردانان و بازیگران جوان چون سجاد ملکی، میترا آقابابایی، میلاد ترابی و شهاب سلیمیان در سالن‌های مختلف این مجموعه نمایشی آغاز شد.
انیمیشن کوتاه «آتل» ساخته مهدی صدیقی، نماینده سینمای انیمیشن ایران در بیستمین دوره جشنواره دچی مینوتی ایتالیا شد؛ رویدادی که از ۳۱ شهریور تا ۵ مهر با تمرکز بر استعدادهای نو در سینمای انیمیشن برگزار می‌شود.
