«شوهر ستاره» فیلمی با شخصیتهای درونگراست که فیلمنامه نمیتواند جهان خاص آنها را به شیوهای دراماتیک به تصویر بکشد. متاسفانه آن زیرکی و فنون فیلمنامهنویسی که برای ساخت آثاری از این دست رعایت میشود، در این کار به چشم نیامد تا فیلمی که میبایست لحنی زنانه داشته باشد، در نشانگذاری کردن این تصویر، ناکام بماند.
«زیبا صدایم کن» دغدغه بیمکانی و یافتن سرپناه دارد، به وضعیت بد اقتصادی طعنه میزند و روی خط قرمز نقد گشت ارشاد نیز راه میرود؛ پس مخاطب را با اثری مواجه میکند که حرفی برای گفتن دارد اما از آن سو تصویرِ شهر بهمثابه آرمان شهری برای عملی ساختن خیالهای مخاطب، نوعی رویافروشی به اوست که با منطقِ قصه چفت نمیشود.
«شمال از جنوب غربی» فیلمی با دکوپاژ و برنامه است و زرگرنژاد نشان داده است که برای پلان به پلان فیلمش برنامه داشته است و دوربین، ایستا و یا سرگردان نیست و با یک فیلمنامه دکوپاژ شده به پیش رفته است.
«پیرپسر» قطعا یکی از بهترین ساختههای چند سال اخیر سینمای ایران است که تمامی اجزای تولید آن در یک هارمونی معنادار، در اوج قرار دارند و در برخی شاخهها نظیر بازیگر نقش اول مرد و کارگردانی، حتی میتوانند تراز حرفهایگری را بهتنهایی به نفع خود جابهجا کنند.
«صددام» علیرغم اینکه از سوژه جذابی برخوردار است اما نمیتواند فضاسازی متناسبی حول این سوژه رقم بزند تا مشخص شود پدرام پورامیری پس از ساخت چند درام اجتماعی موفق، جهان کمدی را آنطور که باید و شاید، نمیشناسد.
فیلم «ناتورِ دشت» در جشنواره چهل و سوم و در میان خیلی فیلمهایی که یا داستان ندارند یا از فرط ابتذال قابل دیدن نیستند، اثری است قابل تامل که تماشاگر را تا انتها با خود همراه میکند؛ گرچه بسیاری داستان واقعی گم شدن یسنا در گلستان را خوانده و ماجرایش را دنبال کرده بودند.
فیلم کوتاه «ندای مجازی» برنده عنوان بهترین فیلم کوتاه در بخش Block1 جشنواره بین المللی «رز سفید» انگلستان شد.
«مرد آرام» همانند مردم شریف افغانستان، نجیب، غریب، بیشیله پیله، بیادعا، ساده و انسانی بود. اگر از شعارها و پیامهای اخلاقی فیلم با اغماض عبور کنیم، در دل روایت و شخصیتپردازی اثر، این دغدغه انسانی به وضوح قابل مشاهده است.
«گوزن های اتوبان» یکی از محدود فیلمهای اجتماعی خوب این دوره از جشنواره فیلم فجر است که احتمالا اکران عمومی موفقی را نیز تجربه خواهد کرد.
فیلم سینمایی «صبحانه با زرافهها» پُربازیگرترین کمدی دهه اخیر سینمای ایران شامگاه یکشنبه ۲۱ بهمن در سالن بزرگ سینماپارک مسکو پایتخت روسیه به نمایش درآمد.
«بی سر و صدا» ساخته مجیدرضا مصطفوی و «قاتل و وحشی» به کارگردانی حمید نعمت الله دو فیلمی هستند که جایشان در بخش نمایشهای ویژه جشنواره فیلم فجر ۴۳ خالی ماند.
در میان ۱۹ فیلم حاضر در بخش مسابقه هم حضور آثاری را ناظریم که ساخته شده توسط نامداران این حرفهاند و هم آثار سینماگران جوانتر و مستقلی را که به نسلهای جدیدتر هنر هفتم تعلق دارند و در پی پیروزی و اوجگیری در این حرفه هستند و البته شمار این هنرمندان جویای نام در فستیوال امسال بسیار بیشتر از کارگردانان کلاسیک است. در جمع کارگردانان مشهور حاضر در «برلیناله ۲۰۲۵» ریچارد لینک لتر را نیز میبینیم که جدیدترین اثر خود به نام «ماه آبی» را به این فستیوال آورده است و میچل فرانکو مکزیکی نیز فیلم «رویاها» را در بخش مسابقه فستیوال شرکت داده که یک کار اجتماعی و البته دراماتیک است.
فیلم سینمایی «کاپیتان» از محصولات بنیاد سینمایی فارابی در بخش سینمای جهان جشنواره بین المللی پونه هند به نمایش در میآید.
مستند سینمایی «آتش و گلستان» در موزه سینما به نمایش در میآید.
آکادمی فیلم اسکار اسامی نامزدهایی که در شاخههای بهترین فیلم، بهترین انیمیشن و بهترین مستند قطعی نشده بودند را تایید کرد.
دبیر چهل و سومین جشنواره فیلم فجر تاکید دارد که اگر قرار باشد جشنواره با همین مدل و ساختار پیش برود حاضر نیست دبیری دوره بعدی جشنواره را بپذیرد.
نادر فلاح که به تازگی با فیلم «خدای جنگ» در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر حضور داشت، زندگی یک عاشق سینما را در برهههای مختلف روایت میکند.
«آغوش باز» ساخته بهروز شعیبی از امشب ۲۳ بهمن اکران آنلاین میشود.
در بیانیه سازمان اوقاف آمده است:از نظر ما فیلم سینمایی «آنتیک» که به اذعان همه منتقدان فیلمی شانه تخم مرغی، پر از لودگی و فقر طنز با داستانی تقلیدی است،توهین به شعور مردم ایران محسوب می شود.
چهل و سومین جشنواره فیلم فجر با چند نکته قابل توجه در فرم اجرایی و اهدای سیمرغها شب گذشته ۲۲ بهمن به کار خود پایان داد.