این رسانه اصولگرا نوشت: می‌توان گفت سینمای ایران به نوعی پوست انداخته و دیگر نیازی به آن چهره‌ها و عناصر پرمدعای جشنواره زده و مقلد و عروسکی ندارد.
سینما تخصص می‌خواهد، نیاز به برنامه مشخص دارد و باید پذیرفت که هر کسی فقط با عناوین شعاری و مدیرپسند و برچسب‌هایی که خوشایند رئوس قدرت در بخش‌های مختلف حکمرانی کشور است، قادر به اداره آن نخواهد بود و انکار مداوم و آمارهایی که به لطف چند کمدی که آنها هم در دورانی مغضوب همین مدیران بودند، راه به جایی نخواهد برد و سینمای ایران در سال‌های آتی به سرعت به سمت نابودی مطلق حرکت خواهد کرد.
منیژه حکمت نوشت: از تاسیس شرکت فیلمسازی «بامداد فیلم» ۲۸ سال می‌گذرد و از حضور من در سینما حداقل ۴۰ سال، روز گذشته شرکت «بامداد فیلم » را بستم و دفتر تخلیه شد برای اجاره، جهت گذران حداقلی زندگی... .
انگار سازمان سینمایی به یک فرمول جالب دست یافته است که جشنواره فجر را با فیلم‌های ارگانی جلو می‌برد و اکران سینماها را هم با فیلم‌های کمدی.
فیلم سینمایی «رویای کاغذی» ساخته علی عطشانی از چهارشنبه ۲۵ بهمن ماه روی پرده سینماهای سراسر کشور می‌رود.
بگذارید صریح به شما پاسخ دهم ما هیچ فیلمی درباره نوروز نداریم. ممکن است آثاری وجود داشته باشند که در آنها گریزی به آیین نوروز زده شده باشد، اما این را که یک فیلم بر اساس فلسفه نوروز ساخته شده باشد، حداقل من به خاطر ندارم.
فیلمنامه این فیلم سال ۹۶ تمام شد. اما دنبال سرمایه‌گذار بودم. قول‌هایی داده شد، اما در نهایت اتفاقی نیفتاد و کار منتفی شد. مجبور شدم سال ۹۷ فیلم «بی سر» را بسازم که یکی از ارزان ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است و با هزینه ۵۰۰ میلیون تومان تمام شد.
برای آنهایی که در دهه۶۰ به جوانی پرتاب شدند پیدا کردن قهرمان، کار سختی نبود. در دوران فراوانی دشمن و رواج انواع مبارزات، قهرمانان هم بسیار قهرمانی می‌کنند.
محمد خزاعی درباره حواشی خواندن دعای تحویل سال در جشنواره فیلم فجر توضیحاتی ارائه داد.
اصغر فرهادی جایزه ویژه نقش برجسته در هنر سینما را از پنجاه و دومین جشنواره فیلم بلگراد در کشور صربستان دریافت می‌کند.
گاهی وقت‌ها من فکر می‌کنم برخی آقایان شب‌ها با هم جمع می‌شوند و فکر می‌کنند کدام‌مان فردا حرفی بزنیم که از همه بامزه‌تر باشد؟ ببینیم تحمل مردم چقدر است! رئیس کمیسیون قضایی مجلس می‌گوید ایرانیان خارج از کشور بیایند، اتفاقی نمی‌افتد، نهایتا محاکمه‌شان می‌کنیم! نمی‌فهمیدم که در دلش دارد به من که دارم این حرف را گوش می‌دهم، می‌خندد و دارد دستم می‌اندازد؟
چهل‌و‌دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در حالی به پایان رسید که بنا بر عقیده برخی از منتقدان و علاقه‌مندان سینما، یکی از ناامیدکننده‌ترین و کسالت‌بارترین دوره‌های خود را از لحاظ کیفیت آثار به نمایش درآمده پشت سر گذاشت.
اینفوگرافیک برترین‌های چهل و دومین جشنواره فیلم فجر.
ویدئویی از سکانس سریال نون‌خ که با داوری در جشنواره فجر شوخی کرده است مجددا به مناسبت چهل و دومین جشنواره فیلم فجر بازنشر شده است را مشاهده کنید.
جواد عزتی نمونه بحث‌انگیزی از بازیگری سینمای بعد از انقلاب است. ترکیبی از محبوبیت با نقش دوم و رل وردست خوش‌زبان قهرمان داستان تا موفقیت در نقش اول قهرمانان قفل‌کرده و مانده بر سردوراهی جنوب زندگی و جنوب‌شهر.
همزمان با اکران در سینمای رسانه از تیزر فیلم سینمایی «احمد» به کارگردانی امیرعباس ربیعی رونمایی شد.
فیلم سینمایی «۵۲ هرتز» به کارگردانی سجاد شهریاری و تهیه‌کنندگی ابراهیم اصغری از روز چهارشنبه ۲۵ بهمن در سینماهای منتخب هنر و تجربه اکران می‌شود.
اکران فیلم سینمایی «زندگی و زندگی» ساخته علی قوی‌تن از روز چهارشنبه (۲۵ بهمن ماه) در سینماهای هنر و تجربه آغاز خواهد شد.
برای تسلیمی البته ستاره سینماشدن، هدف نبود: «هیچ‌وقت به ستاره‌شدن فکر نمی‌کردم. تربیت ما در گروه آربی مخالف هر نوع ستاره‌سازی بود. برای من تئاتر و فیلم، یک کار معنوی و یک کار درونی است. اثری که از آدم می‌ماند، مهم است. کاری که ما می‌کنیم، فقط برای الان نیست، برای آیندگان هم هست و در تاریخ می‌ماند.
فیلم چند پاشنه‌ی آشیل مهم و برجسته دارد. اول زمان طولانی نزدیک به ۱۴۰ دقیقه‌ای که نه تنها در سینمای ایران که صرف نظر از استثنائاتی نظیر آثار مارتین اسکورسیزی و چند فیلمساز انگشت شمار دیگر در مقیاس سینمای جهان هم یک زمان عرف و متداول برای آثار سینمایی نیست و این افزایش زمانی ۴۰ تا ۵۰ دقیقه‌ای نسبت به زمان معمول و مورد انتظار برای تماشاگر خسته کننده است.
رئیس کل دادگستری استان البرز گفت که بر اساس رای صادره در شعبه اول دادگاه کیفری یک استان البرز، متهمان به قصاص و حبس‌های بلندمدت محکوم شده‌اند.
مراسم پایانی چهل و دومین دوره جشنواره فیلم فجر، شامگاه ۲۲ بهمن ۱۴۰۲ با معرفی برگزیدگان و اهدای سیمرغ‌های بلورین در مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
جشنواره فیلم فجر عصر ۲۲ بهمن‌ماه ۱۴۰۲ پس از ۱۰ روز به ایستگاه پایانی خود رسید.
حمد سوژه‌ای عالی در اختیار دارد اما با تمام امکانات موجود و آن پروداکشن عظیم به واسطه ناتوانی در ارائه داستان نه داستان شهید احمد کاظمی است و نه زلزله بم.
«صبحانه با زرافه‌ها» طبق تجربیات اخیر صحت در راستای آشنایی‌زدایی از موتیف‌های تکراری و البته ثبت موتیف‌های منحصر به خود اوست و در این راستا ورود او به فضای انتزاعی و کنکاش در پیچ و تاب‌های ذهن کاراکترهای فیلم، موقعیت‌هایی بدیع و کمتر دیده شده را به دست می‌دهد.
«مجنون» فیلمی غیرتماشایی نیست و کشش لازم برای تماشا را ایجاد می‌کند، اما قطعا در مقابل سنگینی دراماتیک عملیات خیبر و قهرمانان آن، وزنی سبک دارد و حق مطلب را ادا نمی‌کند.
«قلب رقه» یک سرمایه‌سوزی آشکار است که توان مقابله با تفکرات مخاطبان امروزی سینما را ندارد. یک قصه کلیشه‌ای لاغر که استراتژی مشخصی نداشته و انگار که فقط برای رفع تکلیف ساخته شده است.
فیلمنامه خوش طرحی نگاشته بود، دغدغه مند بود، پیرنگ داشت اما خرده پیرنگ هایش کم بود، دیالوگ هایش بمباران اطلاعاتی می کرد، گل درشت بود، گزاف بود ولی طنزهای شیرینی داشت که لا به لای کشمکش هایش کشش ایجاد می کرد، قهرمان و ضد قهرمان خوبی داشت، از ضد ارزشی که ارزش شود بهره می برد.
«تابستان همان سال» در همان مرحله شخصی و درونی فیلمساز باقی مانده و با تمام تلاشی که صورت گرفته، نتوانسته با ساختن کاراکترهایی جذاب و ایجاد ارتباط ساختارمند و تزریق یک احساس فراگیر در بطن آنها، از پس میله‌های سلول شخصی آزاد شده و به مرحله عمومیت دادن و انتقال حس درونی به مخاطب برسد.
«آغوش باز» با وجود ردیابی دغدغه‌های انسانی در بطن آن، در چگونگی انتقال مفهوم شکست‌خورده است و در این بین دستورالعمل بصری آن از فیلمبرداری، رنگ و نور، چیدمان صحنه و ... نیز فاقد ارزش می‌شود.
این نقض غرض است که برای نقد یک موضوعی که معاصران ما هنوز با آن دست به گریبان هستند، به گذشته برویم و چهره‌ای ادبی را دستمایه قرار دهیم تا یک دوره تاریخی در گذشته را سیاه کرده و به نقد بکشیم،
«آسمان غرب» در میان آثار دسته‌بندی شده در سینمای جنگ که در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارند، با فاصله کم‌نقص‌ترین اثری است که تا امروز به نمایش درآمده است.
فیلمنامه اش دارای ضعف بود، ایده خوبی داشت اما پیرنگش خوب در نیامده، محتوای شجاعانه ای داشت اما با تعلیق هایی ضعیف، خیلی خوب وارد دنیای جادویی می شد.
«باغ کیانوش» از معدود فیلم‌های قابل اعتنا و البته بی‌ادعای چهل و دومین جشنواره فیلم فجر است که بدون حواشی و سر و صدا، راه خود را رفته و بی‌شک در صورت یک زمان‌بندی و اکران مناسب، به نتیجه مطلوبی در اکران نیز خواهد رسید.
فیلمنامه، دیالوگ‌پردازی قوی داشت، کشمکش هایش پرکشش بود، حول پیرنگ خوبش دوران داشت و خوش تراش بود، عناصرش را رعایت کرده بود، عطف بندی، قهرمان و ضدقهرمان قوی داشت و درخشان بود.
فیلمنامه «احمد» با فقر خرده پیرنگ‌های درگیرکننده روبرو است. موقعیت‌های نیم‌بندی که از منظر فضاسازی احساسی و خروجیِ مفهومی بسیار ساده‌انگارانه پرداخت شده و نمی‌تواند به قهرمان فیلم و در مجموع به کلیت اثر کمک کند.
نظر یکی از روزنامه نگاران درباره فیلم سروش صحت را بخوانید.
آنچه فیلم «نبودنت» را قوام می‌بخشد؛ نوع نگاه فیلم‌نامه‌نویسان این کار به دو جنس زن و مرد است. نگاهی که برخلاف دیدگاهی است که در جامعه رواج دارد. اصولا در پیرامونمان وقتی زنی به هر دلیل تنها می‌شود.
فیلم سینمایی «تمساح خونی» با بالاترین سانس فوق‌العاده رکورددار پرمخاطب‌ترین فیلم جشنواره فیلم فجر شد.
فیلم «مجنون»، «تابستان همان سال» و «پرویزخان» رکوردداران نامزدی در جشنواره فیلم فجر امسال شدند.
نامزدهای بخش سودای سیمرغ چهل و دومین جشنواره فیلم فجر اعلام شدند.
فیلم «دست ناپیدا» آخرین ساخته انسیه شاه حسینی تنها زن فیلمساز این دوره جشنواره فجر پس از سالها دوری از سینماست. سوژه فیلم تازه است اما کارگردان در عمل آنچنان که باید از این سوژه ناب استفاده نمی‌کند.
«آبی روشن» جنس دیگری از سینما است، بابک خواجه پاشا در دومین فیلمش وجوه دیگری از توانایی‌هایش در عرصه کارگردانی را به رخ می‌کشد و بازگشتی به سینمای قصه‌گو داشته است.
باغ کیانوش» توانست به مدد یک طراحی درست، به روند داستانی مهیجی برسد که جذابیت‌های بسیاری را برای طیف‌های مختلف مخاطب دارد.
«پرویزخان» برخلاف آنچه انتظار می‌رفت، فیلم موقعیت است و نمی‌تواند قهرمان خود را در تقابل با فضاهای داستانی متعدد، کنش‌مند نشان دهد.
فیلم «بی بدن» یکی از فیلم‌های خوب جشنواره فجر است. شاید این فیلم از معدود آثار سینمایی باشد که نقش نویسنده پررنگ ترین است.
گویی سازندگان فیلم «نپتون» فراموش کردند که باید فیلم بسازند و قرار نیست با چند گوشه و کنایه و ایهام و اشاره داستان را پیش ببرند. در این فیلم از هنر بازیگری هم، هیچ خبری نیست.
انسان‌های زجر کشیده و آسیب دیده از زمین و زمان به اندازه کافی بر پرده نقره‌ای ظهور و بروز داشته و برای مخاطب سینما آشنا هستند و فقط یک فیلمساز «جسور» می‌تواند در نخستین تجربه کارگردانی خود چنین انسان‌هایی را بازآفرینی کند.
میرو از آن دسته آثاری است که پیام ارزشمند و محترمی در دل خود داشته اما در به تصویر کشیدن آن به زبان سینما موفق نبوده و به همین خاطر هم تاثیرگذاری لازم را ندارد.
افسانه بی‌منطق و مسئولیت گریز فیلم نپتون گرفتار وضعیت طاهره به همین سادگی است اما روش دیگری را برای مقابله با مشکلات خود انتخاب کرده است.
