در هالیوود، جایی که دستمزدهای نجومی برای بازیگران به یک هنجار تبدیل شده، نابرابری اقتصادی بیش از پیش خودنمایی می‌کند. در حالی که خبر از چک ۱۰۰ میلیون دلاری رابرت داونی جونیور برای فیلم «دکتر دووم» می‌رسد، تدوین‌گران مارول تنها ساعتی ۱۳ دلار دریافت می‌کنند. این وضعیت نه‌تنها ادامه روندی است که بروس ویلیس با دریافت ۱۰۰ میلیون دلار برای «حس ششم» پایه‌گذار آن بود، بلکه پس از اعتصابات اخیر، لزوم بازنگری در شیوه پرداخت‌ها، به‌ویژه در عصر پلتفرم‌های آنلاین، را بیش از پیش آشکار می‌سازد.

پدرو آلمادوار، کارگردان شهیر اسپانیایی، پس از ساخت چند فیلم انگلیسی‌زبان، با فیلم جدیدش «کریسمس تلخ» به زبان مادری و سبک کلاسیک خود بازمی‌گردد. این تراژدی-کمدی که روایتگر داستان زنی رهاشده در آستانه تعطیلات است، از همین ماه در جزایر قناری کلید می‌خورد و ویکتوریا لوئنگو و پاتریک کریادو نقش‌های اصلی آن را ایفا می‌کنند.

تام کروز، ستاره بی‌بدیل اکشن، با انجام ۱۶ پرش با چتر نجات آتش‌گرفته در صحنه‌ای نفس‌گیر از فیلم «مأموریت غیرممکن - روزشمار نهایی»، رکورد جهانی گینس را از آن خود کرد. این اقدام بی‌سابقه، که پارامونت آن را با ویدئویی از پشت صحنه ثبت کرده است، نشان از تعهد بی‌مرز کروز به اجرای بدلکاری‌های واقعی و خارق‌العاده در آخرین حضورش در نقش ایتن هانت دارد.

جیمز کامرون، کارگردان شهیر برنده اسکار، اعلام کرده است که پس از اتمام کار بر روی «آواتار: آتش و خاکستر» (قسمت سوم مجموعه آواتار)، پروژه بعدی‌اش، اقتباسی سینمایی از رمان فانتزی تاریک و تازه‌منتشرشده «شیاطین» (The Devils) اثر جو آبرکرامبی خواهد بود. این خبر در حالی منتشر شده که کامرون قرار است نگارش فیلم‌نامه را با همکاری خود نویسنده رمان انجام دهد.

کیلین مورفی، بازیگر شناخته‌شده و برنده اسکار برای فیلم «اوپنهایمر»، قرار است پس از دو دهه به مجموعه زامبی‌محور «28 روز بعد» بازگردد. اما هواداران باید تا پایان قسمت دوم صبر کنند تا او را روی پرده ببینند.

دفاعیات نهایی در دادگاه تجدیدنظر هاروی واینستین، تهیه‌کننده رسوای هالیوود، در نیویورک آغاز شد. وکیل او با ادعایی جنجالی مدعی شد که واینستین «قربانی واقعی» این پرونده است، در حالی که دادستان با تاکید بر سوءاستفاده قدرت واینستین از قربانیان، این ادعا را «توهین‌آمیز» خواند. این پرونده می‌تواند سرنوشت حقوقی و نمادین یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های سقوط‌کرده هالیوود را تعیین کند.

در پی انتشار مصاحبه‌ای جنجالی با کلینت ایستوود در رسانه‌ای اتریشی که در آن از وضعیت کنونی هالیوود انتقاد شده بود، این کارگردان ۹۵ ساله با انتشار بیانیه‌ای آن را «کاملاً جعلی» خواند. با این حال، خبرنگاری که مصاحبه را تنظیم کرده می‌گوید از نقل‌قول‌های واقعی اما قدیمی استفاده کرده است؛ نقل‌قول‌هایی که به گفته او از کنفرانس‌های مطبوعاتی دهه‌های پیش جمع‌آوری شده‌اند.

سری فیلم‌های مقصد نهایی (Final Destination) از زمان آغاز در سال ۲۰۰۰ تاکنون با ترکیبی از ترس، مرگ‌های شوکه‌کننده و پیچش‌های داستانی عجیب، جایگاه خاصی در میان طرفداران ژانر وحشت پیدا کرده‌اند. با انتشار قسمت جدید این مجموعه با عنوان Final Destination: Bloodlines، زمان آن فرا رسیده تا تمام شش قسمت این مجموعه را از بدترین تا بهترین مرور و رتبه‌بندی کنیم.

کوئنتین تارانتینو، کارگردان پرآوازه و جنجالی هالیوود، فهرستی از ۲۰ فیلم محبوب خود در قرن ۲۱ را منتشر کرده است؛ فهرستی متنوع که از سینمای مستقل و اروپایی گرفته تا بلاک‌باسترهای هالیوودی را در بر می‌گیرد و نگاهی متفاوت به سلیقه‌ی سینمایی یکی از تأثیرگذارترین فیلم‌سازان معاصر ارائه می‌دهد.

اسکارلت جوهانسون، ستاره سابق نقش ناتاشا رومانوف در دنیای سینمایی مارول، علاقه‌مند است دوباره به این جهان بازگردد — اما این‌بار نه با لباس مشکی و مشت و لگد، بلکه با صندلی کارگردانی و پشت دوربین! با نخستین تجربه‌اش در کارگردانی که به‌تازگی در جشنواره کن به نمایش درآمده، شاید حضور او در پروژه‌ای مارولی به‌عنوان کارگردان خیلی هم دور از ذهن نباشد.

اگر اهل سینما باشید، حتماً با نام رابرت دنیرو آشنا هستید؛ بازیگری که دهه‌ها است با نقش‌آفرینی‌های ماندگار، قلب طرفداران سینما را تسخیر کرده است. حالا، فرصتی عالی پیش آمده تا برخی از بهترین آثار او را تنها با یک کلیک در نتفلیکس تماشا کنید. در این مطلب، ۶ فیلم و سریال برتر دنیرو که در حال حاضر در نتفلیکس آمریکا موجودند را بررسی می‌کنیم — از درام‌های جنایی کلاسیک گرفته تا داستان‌هایی احساسی و الهام‌بخش.

رمان «باشگاه مشت‌زنی» از چاک پالانیک نه‌تنها داستانی درباره خشونت و هویت بود، بلکه روایتی انفجاری از نارضایتی انسان مدرن از مصرف‌گرایی، مردانگی سرکوب‌شده و بیگانگی شهری را عرضه کرد. اگر این حال‌وهوا برایتان آشناست، این ۱۰ رمان نیز شما را به همان لبه‌ی پرتگاه خواهند برد.

شرکت 7Artisans از یک لنز فوق‌عریض جدید با دیافراگم f/3.5 و مانت‌های متنوع برای دوربین‌های APS-C رونمایی کرده است. این لنز ۱۰ میلی‌متری با طراحی بدون اعوجاج فیش‌آی (fisheye) و افکت جذاب ستاره‌های ۱۰‌پَر نور، گزینه‌ای جمع‌وجور و خوش‌قیمت برای عکاسان و فیلمبرداران هیبریدی به شمار می‌آید.

دنی بویل، کارگردان تحسین‌شده سینمای بریتانیا، در پروژه‌ی جدید خود 28 Years Later بار دیگر با تکنولوژی روز بازی کرده است. در حرکتی جسورانه و کم‌سابقه، این فیلم ترسناک با استفاده از ۲۰ آیفون ۱۵ به‌صورت هم‌زمان فیلمبرداری شده تا تجربه‌ای بی‌نظیر از خشونت و واقع‌گرایی ارائه دهد.

دوین هارجس، بازیگر توانمند و کمتر شناخته‌شده‌ای که با نقش‌آفرینی در سریال‌هایی چون Daredevil، Boardwalk Empire و Gotham شناخته می‌شد، در ۴۱ سالگی در نیویورک درگذشت. او با وجود حضور محدود در برخی آثار، حضوری پررنگ و به‌یادماندنی در دل مخاطبان تلویزیون و سینمای مستقل برجای گذاشت.

در فیلم روان‌شناسانه و پر از استعاره «طاعون»، بلوغ به یک کابوس بدل می‌شود. روایت پسر نوجوانی که در میان فشارهای اجتماعی، قلدری، و طرد شدن، سعی دارد هویت خود را شکل دهد؛ آن هم در فضایی بسته، مرطوب و آغشته به زهر رقابت و خشونت.

در فیلم «حیوانات خطرناک»، جی کورتنی در یکی از تاریک‌ترین نقش‌های کارنامه‌اش ظاهر می‌شود: راهنمای توری در استرالیا که گردشگران را به دل دریا می‌برد تا آن‌ها را طعمه کوسه‌ها کند. این فیلم ترسناک، جسور و پرتنش، به لطف کارگردانی هنرمندانه شان برن و فیلمنامه‌ای بی‌رحمانه، تجربه‌ای دلهره‌آور و متفاوت از وحشت دریایی را ارائه می‌دهد.

«موج» فیلمی پرشور و صریح از سباستین للیو است که الهام‌گرفته از اعتراضات دانشجویی سال ۲۰۱۸ شیلی علیه خشونت جنسی در دانشگاه‌ها ساخته شده است. هرچند اجراهای رقص و موسیقی با صحنه‌آرایی خیره‌کننده همراه‌اند، اما روایت درامی فیلم با شخصیت‌هایی تک‌بعدی و گفت‌وگوهایی شعاری، از تأثیرگذاری نهایی می‌کاهد.

ریچارد لینکلیتر در «Nouvelle Vague» نه‌تنها قصه ساخت یکی از مهم‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما را بازگو می‌کند، بلکه روح موج نوی فرانسه را با دقت، عشق و ظرافت در قاب بازآفرینی می‌کند. سفری سینمادوستانه به دل پاریس ۱۹۵۹، جایی که ژان-لوک گدار با عینک آفتابی همیشگی‌اش در آستانه خلق انقلابی‌ترین فیلم زمانه‌اش قرار دارد.

«رنوآر» دومین فیلم بلند چی هیاکاوا، کارگردان فیلم تحسین‌شده «Plan 75»، ما را به قلب تابستانی آرام و پرتنش در ژاپن دهه ۱۹۸۰ می‌برد. جایی که دختری کنجکاو و خیال‌پرداز با مرگ پدر، دروغ‌های بزرگ‌ترها و دنیای عجیب بزرگ‌سالی روبه‌رو می‌شود.

آیا تصور کرده‌اید تام کروز پشت فرمان یک ماشین فرمول یک چه شکلی خواهد بود؟ تیم تولید فیلم «F1» می‌گوید این تصور بیشتر از آن‌چه فکر می‌کنید ترسناک است — و البته، به‌شدت واقعی!

فیلم «او چنین خواست» (Her Will Be Done) دومین اثر جسورانه‌ی جولیا کوالسکی، با فضایی آغشته به ترس فولکلور، روان‌پریشی و خفقان اجتماعی، تصویری هولناک و نمادین از زن‌ستیزی و طرد در دل یک جامعه‌ی روستایی فرانسوی ارائه می‌دهد. در این فیلم، باورهای پوسیده با هذیان‌های مذهبی گره می‌خورند و در نهایت، آتش حقیقت یا جنون، همه چیز را درمی‌نوردد.

مایکل سرا، بازیگر فیلم جدید وس اندرسون، در جریان تور مطبوعاتی فیلم «طرح فنیقی» با جکی چان دیدار کرد، اما این دیدار برای او کمی عجیب بود. سرا گفت: «احساس کردم فکر کرد من یکی از برنده‌های مسابقه‌ام که فقط اومدم یه عکس بندازم!»

کلینت ایستوود، کارگردان و بازیگر افسانه‌ای هالیوود، در آستانه ۹۵ سالگی از پروژه‌ی جدید سینمایی‌اش خبر داد و با انتقاد از روند تکراری هالیوود گفت: «ما در دوره بازسازی‌ها و دنباله‌ها زندگی می‌کنیم. یا باید کاری نو انجام بدهی یا اصلاً از خانه بیرون نزن.»

فیلم جدید ریچارد لینکلیتر با نام «موج نو»، که به‌شکل خلاقانه‌ای پشت‌صحنه ساخت فیلم افسانه‌ای «از نفس‌افتاده» ژان-لوک گدار را روایت می‌کند، به جای پرده سینما به نتفلیکس می‌رود؛ تصمیمی که برخی آن را بی‌حرمتی به ذات سینما می‌دانند، اما شاید خود گدار دیدگاه متفاوت‌تری داشت.

فیلم جدید «کاراته‌کید: افسانه‌ها» با تمام ستاره‌های قدیمی و خاطره‌ساز، شروعی متوسط در گیشه داشت و با فروش ۷.۵ میلیون دلاری از پس رقابت سخت با دو غول اکران تابستانی، «لیلو و استیچ» و «ماموریت غیرممکن» برنیامد.

اگر می‌خواهید سینمایی تماشا کنید که نفس‌تان را در سینه حبس کند و هر لحظه آن با مرگ و بقا گره خورده باشد، ژانر نبرد مرگبار دقیقاً همان چیزی است که باید ببینید. در این مقاله، هفت فیلم تأثیرگذار این سبک را بررسی می‌کنیم که هرکدام با نگاهی متفاوت، چهره تاریک انسان را به نمایش می‌گذارند.

دیمین شزل، فیلم‌ساز جوان و برنده اسکار، با آثاری چون Whiplash و La La Land تحولی در سینمای معاصر ایجاد کرده است. او در مصاحبه‌ای ده نکته کلیدی برای فیلم‌سازان تازه‌کار مطرح کرده که مسیر ساخت فیلم را واقع‌گرایانه‌تر و خلاقانه‌تر می‌کند

در آستانه پنجاهمین سالگرد اکران فیلم «آرواره‌ها» (Jaws)، شاهکار استیون اسپیلبرگ که انقلابی در ژانر «کوسه‌محور» و سینمای هیولایی به‌پا کرد، این اثر ماندگار به همراه دنباله‌هایش از ۱۵ ژوئن در پلتفرم Peacock در دسترس خواهد بود. این فیلم محبوب، مورد ستایش کارگردانانی چون کوئنتین تارانتینو نیز قرار گرفته است.

کریستیان پتزولد بار دیگر در یک تابستان داغ آلمانی به سراغ داستانی روان‌کاوانه و رازآلود می‌رود؛ جایی که سکوت و نگاه‌ها بیش از هر دیالوگی معنا دارند. «Miroirs No. 3» گرچه یکی از آثار کوچک‌تر اوست، اما امضای فرمی و حسی او را تمام‌قد به نمایش می‌گذارد.

درام-کمدی «Splitsville» با حضور داکوتا جانسون و آدریا آرجونا، تلاش می‌کند با فرمولی پرهیاهو، داستانی درباره طلاق، خیانت و دوستی‌های نابسامان روایت کند؛ اما نتیجه، بیشتر از آنکه تأثیرگذار باشد، مخاطب را فرسوده می‌کند.

فیلم «روزی روزگاری در غزه» ساخته‌ی تارزان و عرب ناصر، تلاشی جسورانه برای تلفیق کمدی سیاه، نقد اجتماعی و رگه‌هایی از سینمای پست‌مدرن است. با محوریت دو شخصیت خرده‌پای خلافکار، فیلم قصد دارد روایتی از زندگی در نوار غزه ارائه دهد که هم سیاسی است و هم سرگرم‌کننده، اما در نهایت، در انتقال هم‌زمان این پیام‌ها دچار پراکندگی می‌شود.

فیلم «شاعر» ساخته‌ی سیمون مسا سوتو، با ترکیب طنز، تلخی و نقدی اجتماعی، روایتی متفاوت از زندگی هنری در جامعه‌ای طبقاتی ارائه می‌دهد. این فیلم که در بخش «نگاه نو» کن مورد تحسین قرار گرفته، داستان شاعری شکست‌خورده و دختری نوجوان را روایت می‌کند که در تلاقی دو نسل، دو نگاه و دو نوع آرزو، قصه‌ای بکر و تأثیرگذار خلق می‌کنند.

نوشتن نقد فیلم چیزی فراتر از گفتن اینکه «خوب بود» یا «دوست نداشتم» است. یک نقد خوب، ترکیبی است از تحلیل، مشاهده، دانش سینمایی و البته لحن شخصی. اگر می‌خواهید یاد بگیرید چگونه مثل منتقدان حرفه‌ای درباره فیلم‌ها بنویسید، این ۱۰ نکته‌ی اساسی را از دست ندهید.

در حالی که فیلم مسابقه‌ای «F1» آماده اکران تابستانی می‌شود، برد پیت در مصاحبه‌ای با GQ از چالش‌های مداوم شهرت، پایان رسمی پرونده طلاق از آنجلینا جولی، و دغدغه‌هایش درباره ادامه مسیر بازیگری صحبت کرده است. پیت که سال‌ها با جنجال‌های رسانه‌ای روبه‌رو بوده، حالا از آرامش نسبی زندگی‌اش می‌گوید و تأکید می‌کند که هنوز داستان‌های زیادی برای گفتن دارد.

فیلم جدید کوجی فوکادا با نگاهی به دنیای پر زرق و برق اما بی‌رحم موسیقی پاپ ژاپن، وعده درامی تند و تیز درباره شهرت، جنسیت و کنترل سازمانی را می‌دهد اما در نهایت، به روایتی سرد و فاقد ضرباهنگ تبدیل می‌شود که حتی در اوج‌های دراماتیک هم نمی‌تواند هیجان‌انگیز باشد.

با اجرای تأثیرگذار اوِگنیا دودینا در نقش زنی که سال‌ها از خانه دور بوده، فیلم «مامان» به کارگردانی اور سینای در بخش نمایش ویژه جشنواره کن، نمایشی تلخ و انسانی از تضاد نقش‌های خانوادگی و طبقاتی ارائه می‌دهد. با وجود شروعی قدرتمند و مشاهداتی دقیق، فیلم در نیمه دوم خود به دام ملودرام می‌افتد و از قدرت شخصیت‌پردازی‌اش فاصله می‌گیرد.

فیلم «دختری بر لبه» ساخته ژو جینگ‌هاو، با شروعی تکان‌دهنده در دنیای پرتنش اسکیت نمایشی آغاز می‌شود و نوید یک تریلر روان‌شناختی تأثیرگذار را می‌دهد، اما در ادامه، با افت روایت، پیچش‌های غیرمنسجم و پایان‌های نا‌سرانجام، مخاطب را با حسی از ناامیدی تنها می‌گذارد.

فیلم «من فقط در طوفان آرام می‌گیرم» ساخته پدرو پینیو، اثری پرشکوه و پُرتأمل از سینمای پرتغال است که با روایتی چندلایه و نزدیک به چهار ساعت، مخاطب را به تأملی عمیق درباره استعمار، توسعه‌گرایی و بحران هویت در جوامع آفریقایی دعوت می‌کند؛ فیلمی که با صبر و توجه، به تجربه‌ای فراتر از سینما بدل می‌شود.

فیلم تازه‌ «سدریک کلاپیش» با عنوان «Colours of Time» درامی دوخطی و پر از رنگ و احساس است که به شکلی شیرین و نوستالژیک، قصه‌ی گذشتگان و نوادگان را در بستری از هنر و تاریخ پیوند می‌زند. اثری که با وجود ضعف‌هایی در روایت، قلب تماشاگر را به‌لطف جذابیت تصویری و لطافت انسانی‌اش تسخیر می‌کند.

فیلم تازه‌ی ریچارد لینکلیتر با عنوان «Nouvelle Vague» که اولین نمایش جهانی‌اش را در بخش مسابقه‌ی جشنواره کن ۲۰۲۵ تجربه کرد، با استقبال فراوان منتقدان روبه‌رو شد و حالا با قراردادی رسمی در اختیار نتفلیکس قرار گرفته است. این فیلم، ادای احترامی عاشقانه به سینمای موج نوی فرانسه و شاهکار تاریخی «ازنفس‌افتاده» است.

در حالی که هواداران همچنان تحت تأثیر موفقیت جهانی «تاپ گان: ماوریک» هستند، کریستوفر مک‌کوری، همکار دیرینه تام کروز، در گفت‌وگویی جدید از آماده بودن داستان قسمت سوم این فرنچایز محبوب خبر داده است. او در پادکست «Happy Sad Confused» اعلام کرد که بر خلاف تصور اولیه، یافتن مسیر داستانی برای «Top Gun 3» چندان سخت نبوده و چهارچوب آن تنها با یک جلسه بحث و ایده‌پردازی شکل گرفته است.

کریستوفر مک‌کوری، کارگردان فیلم جدید «ماموریت غیرممکن»، در گفت‌وگویی تأیید کرد که او و تام کروز به طور جدی در حال بررسی ساخت فیلمی مستقل برای شخصیت محبوب لس گراسمن هستند؛ شخصیتی که کروز در فیلم کمدی «تندر استوایی» ایفا کرد و به یکی از ماندگارترین نقش‌های فرعی‌اش تبدیل شد.

رویداد «سینمای تجربی جهان» با نمایش فیلم سینمایی «قصبه» و فیلم کوتاه «پیله»، دو اثر اولیه از کارگردان برجسته، نوری بیلگه جیلان، روز شنبه ۱۰ خرداد از ساعت ۱۷ در پردیس سینمایی چارسو آغاز به کار می‌کند. پس از نمایش، جلسه نقد و بررسی با حضور مازیار فکری ارشاد برگزار خواهد شد.

فیلم پرهزینه و جاه‌طلبانه‌ی Megalopolis در سال ۲۰۲۴ با شکست مواجه شد، اما فرانسیس فورد کاپولا به جای عقب‌نشینی، آن را به فرصتی برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار جدید تبدیل کرد: تاسیس یک هتل خاص برای فیلم‌سازان و علاقه‌مندان به سینما!

آلفرد هیچکاک، استاد بی‌بدیل تعلیق، سال‌ها پس از ساخت فیلم «The Wrong Man» اعتراف کرد که یکی از صحنه‌های مهم فیلم را اشتباهی کارگردانی کرده و آرزو می‌کند ای کاش هرگز آن را وارد فیلم نمی‌کرد. این اعتراف، یکی از معدود لحظات انتقاد هیچکاک از خودش به شمار می‌رود.

دهه ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ یکی از دوران طلایی دنیای انیمه بود که با آثاری چون «هانتر × هانتر»، «سایکوی پاس»، و «حمله به تایتان» همراه شد. این انیمه‌ها نه تنها مخاطبان جدید را جذب کردند، بلکه ژانرها و سبک‌های متنوعی را به جهانیان معرفی کردند و جایگاه انیمه را در فرهنگ عامه تثبیت کردند.

فیلم «The Last One for the Road» ساخته فرانچسکو سوسای، با داستانی آرام و دوستانه درباره دو دوست میانسال که بین زندگی و پیری دست و پنجه نرم می‌کنند، تصویری لطیف و تلخ از مفهوم دوستی، گذر زمان و تلاش برای ماندن در لحظه ارائه می‌دهد. این فیلم ایتالیایی با فضایی گرم و ملودیک، مخاطب را به سفری دلنشین در مناظر و روابط انسانی دعوت می‌کند.

فیلم مستند «Militantropos» با روایتی جسورانه و فرم‌گرایانه، نگاهی ضدجنگ و ژرف به تأثیرات روانی و انسانی جنگ اوکراین دارد. ترکیبی از زیبایی بصری و وحشت واقعی که بیننده را به تفکر درباره مرزهای زیبایی، واقعیت و اخلاق در سینمای مستند وامی‌دارد.

فیلم «پسران شب نئون» ساخته جونو مک، پس از هفت سال تأخیر بالاخره روی پرده رفت؛ اثری که با فضایی مرموز و بصری اغواگر آغاز می‌شود، اما در ادامه گرفتار روایتی شلوغ، شخصیت‌پردازی ناقص و ایده‌هایی ناپخته می‌شود. آیا این فیلم لایق این‌همه انتظار بود؟