نمایش«دار و دسته ونیزی» تازه ترین نمایش مازیار سیدی به زودی در شهر رشت روی صحنه خواهد رفت.
نمایش «کار خانگی» به کارگردانی نرگس بهروزیان تا ۸ آبان ماه تمدید شد و در روزهای باقی مانده به صورت ۲ اجرایی به صحنه می رود.
تئاتر تلویزیونی «آخرین گودو» به کارگردانی هنری زنده‌یاد داوود رشیدی پنجشنبه ۵ آبان روی آنتن شبکه چهار سیما می رود.
«حرف بزن مده‌آ» به نویسندگی و کارگردانی مهدی شیخوند در چهار بخش نامزد دریافت جایزه از فستیوال AAB پریشتینا شد.
بهزاد صدیقی (نمایش نامه نویس و مدرس تئاتر) طی یادداشتی به نمایش کوکوی کبوتران حرم نوشته علیرضا نادری و کارگردانی افسانه ماهیان پرداخت
دبیر گروه تئاتر دانشگاه سوره با بیان اینکه جشنواره دانشجویی تئاتر سوره برای برگزاری نیازسنجی شده است، گفت: این جشنواره هویت دانشجویی خود را به دور از نمادهای حرفه ای نادرست برای برگزاری حفظ کرده است.
اصلی‌ترین دغدغه نمایش «این یک پیپ نیست» رؤیت‌پذیرکردن امر رؤیت‌ناپذیر و درعین‌حال رؤیت‌ناپذیرکردن امر رؤیت‌پذیر دانست، آن هم نه با ارجاع به «واقعیت» معهود که با تلاش برای پدیدارگی بیرونیتِ «امر واقع». اصلا با تمرکز بر همین نقطه است که نمایش به هویت مستقل و متمایز خودش دست می‌یابد.
تجربه اجرائي جديد «محمد مساوات» مي‌تواند موافقان و مخالفان بسياري داشته باشد اما هيچ‌يک نمي‌توانند حضور اين نويسنده و کارگردان جوان تئاتر را به عنوان يکي از نشانه‌هاي تئاتر دهه ٩٠ ايران انکار کنند. او که تلاش مي‌کند در وراي بازي‌هاي سوداگرانه تئاتر امروز ايران صدا و بازنمودي از جهان ذهني خودش باشد، باز هم با بازيگوشي تازه‌اي بر صحنه ظاهر شده و تئاتر غريزي و خلاقانه‌اش را اين بار بر بستري از گزاره‌هاي فلسفي و هستي‌شناسانه در حوزه روايتگري تئاتر استوار کرده است. «اين يک پيپ نيست» با تأثير عميقي که از زيبايي‌شناسي آثار «رنه ماگريت»، نقاش شهير بلژيکي، دارد، بايد در امتداد دو اثر ديگر مساوات يعني «خانه- واده» و «بي‌پدر» مورد خوانش قرار گيرد؛ کوششي در جهت رسيدن به نوعي بازنمايي اضطراب بر صحنه. هرچند مساوات در تمام طول اين گفت‌وگو هوشمندانه سعي مي‌کند از هرگونه اظهارنظر معناشناختي درباره آثارش دوري کرده و کلِ فرايند حاضر در آنها را برآمده از مهندسي يک ذهن اجراگر معرفي کند، اما در پس اين جهان ِ عيني، واکنشي پرسشگرانه و گاه ويرانگرانه به اقتدار الگوهاي زيبايي‌شناسانه رسمي تئاتري از طريق ترکيب و التقاط شيوه‌ها و رويکردهاي گوناگون قابل مشاهده است؛ او در پسِ بازي با تمام چارچوب‌هاي تثبيت‌شده، مي‌کوشد همچون هر کارگردان خلاق ديگري به‌واسطه واکاوي و انهدام از درون الگوها، به شکل‌هاي بديع اجرائي دست يابد. گفت‌وگوي پيش‌ِرو مي‌تواند به عنوان کوششي جهت يافتن وجوه معناشناختي و ادراک لايه‌هاي زيرين اجراي «اين يک پيپ نيست» مورد توجه قرار گيرد.
نویسنده، کارگردان و بازیگر نمایش «پرواز شماره 745» از تجربه متفاوت به صحنه بردن اثری سخن گفت که شیوه اجرایی اش یکی از متفاوت ترین گونه های نمایشی تجربه شده در کشورمان است.
تا پایان سال کارگردان‌هایی چون مهرداد رایانی مخصوص، وحید رهبانی و رضا ثروتی قصد دارند جدیدترین تجربیات خود در زمینه کارگردانی تئاتر را در پردیس تئاتر «شهرزاد» به صحنه ببرند.
شورای علمی دومین دوره سمپوزیوم بین المللی طراحی صحنه و لباس مشخص شدند.
«این یک پیپ نیست»، تلاش جسورانه یک نقاش-کارگردان است در انضمامی کردن مفاهیم فلسفی یک نقاشی بر روی صحنه… در این نمایش روایت‌های واقعی مألوف دچار اختلال و فروپاشی شده و امکان‌های ناشناخته، متفاوت و متضادی از روایت‌ها (واقعیت‌ها) پدیدار می‌شوند. امور نامرئی و ناملموس هم‌تراز واقعیت‌های مرئی و مأنوس به برانگیختگی معماگونه و رازآلودگی در این نمایش می‌انجامد.
هجدهمین جشنواره تئاتر تجربه با حضور دکتر محمود نیلی احمدآبادی رئیس دانشگاه تهران، دکتر مجید سرسنگی معاون فرهنگی دانشگاه، اعضای شورای سیاست گذاری جشنواره و جمع کثیری از دانشجویان، استادان و هنرمندان بنام کشور در عرصه تئاتر و سینما، شامگاه شنبه 29 مهر ماه در تالار شهید آوینی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران افتتاح شد.
شایسته ایرانی «سنترال پارک وست» اثر وودی آلن را در پردیس شهرزاد نمایشنامه‌خوانی می‌کند.
نمایش «زندگی در تئاتر» به کارگردانی محمد برهمنی و تهیه‌کنندگی نوید محمدزاده از شش آبان ماه در پردیس تئاتر شهرزاد اجرا می‌شود.
مراسم یادبود محمود استادمحمد و رونمایی از کتاب «آسیدکاظم و تیغ و ترنا» برگزار می‌شود.
علیرضا کوشک جلالی نمایش فرانسوی «نام: آدولف ... چی؟!» را در تماشاخانه ایرانشهر به صحنه می برد.
با استقبال مخاطبان از نمایش «شوایک، سرباز ساده دل» و درخواست‌هایی برای اجرای زودتر این نمایش شنبه ششم آبان ماه ساعت 19 به صحنه می رود.
مرتضي ميرمنتظمي بعد از كارگرداني نمايش‌هاي «p٢»، «مالي سوييني» و «پنج ثانيه برف» در سه سال گذشته حالا به تجربه نمايش «بكت» نوشته ژان آنوي رسيده است؛ نمايشي كه قرار است در آن شاهد بازي بازيگران در لايه‌هاي تودرتوي قدرت باشيم. اما در سطحي ديگر كارگردان با تمهيد فرستادن بازيگران به ميان جمعيت حاضر در سالن تلاش دارد بگويد اين بازي نه تنها بين اهل سياست كه در ميان مردم- جامعه- نيز در جريان است و چه بسا هريك از ما در روابط روزمره خود مشغول شكل دادن به بازي‌هايي پيچيده هستيم. به روابط حاكم بر محيط كار، دانشگاه و حتي خانواده دقت كنيد! در سطح ديگر استفاده از بازي بسكتبال به عنوان بستري كه قرار است ماجراي نمايش در ميانه ميدانش طرح شود نيز جلب‌توجه مي‌كند و البته اين پرسش را به وجود مي‌آورد كه آيا روابط حاكم بر بازي به فرم مورد نظر كارگردان كمك مي‌كند. آيا مجموعه بازيگران به هارموني و كيفيت مورد نظر براي ارايه همزمان دو بازي- بسكتبال و ايفاي نقش در مقام شخصيت‌هاي نمايشنامه- را به دست آورده‌اند؟ به هرترتيب گروه تئاتر «مشق» با نمايش «بكت» وارد فضاي آزمون و خطايي تازه شده است؛ به اين معني كه خودش را با چالشي جديد مواجه كرده و قدم در مسيري گذاشته كه با در نظر گرفتن شرايط اقتصادي حاكم بر تئاتر نبايد انتظار داشته باشيم گروه‌ها به آن تن دهند؛ كاري كه گروه تئاتر مشق فارغ از اينكه نمايش «بكت» به كيفيت مطلوب دست يافته باشد يا نه انجام داده و روحيه تجربه‌گراي خود را همچنان حفظ كرده است.
سه اثر نمایشی به صحنه رفته در تالارهای اصلی و سایه مجموعه تئاتر شهر پنجشنبه چهارم آبان ماه به مناسبت سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع) به صحنه نمی روند.
«کار خانگی» پنجشنبه روی صحنه نمی رود.
شمارش معکوس برای اجرای موزیکال الیور توئیست آغاز شده و تمرینات سخت و فشرده گروه های موسیقی و نمایشی در طبقه هفتم تالار وحدت همچنان ادامه دارد.
«بین خودمان باشد» تا اواخر آبان ماه روی صحنه است.
سال‌هاست که تبلیغات بخش قابل توجهی از فضای سمعی و بصری زندگی ما را اشغال کرده است و با گسترش وسایل ارتباطی و دسترسی همگانی به فضای مجازی و ابزارهای ارتباط جمعی، هر روز نیز شاهد اشکال جدیدتری از تبلیغات هستیم. در هر رده‌ی سنی که باشیم و به هر شغل و فعالیتی مشغول باشیم، هر روزه با حجم گسترده و غیرقابل چشم‌پوشی از تبلیغات به اشکال گوناگون روبرو هستیم. از اشکال قدیمی‌تر تبلیغات مانند بیلبوردها و تابلوها، تبلیغات کاغذی که در خیابان به دست‌مان می‌دهند یا به در و دیوار و ماشین‌ها می‌زنند، به اصطلاح «دادزن»ها و «بفرمازن»ها که صدایشان را در خیابان می‌شنویم و ما را به خرید از فروشگاهی یا دستفروشی یا خوردن در رستورانی دعوت می‌کنند و اشکال نسبتاً جدیدتر مانند تبلیغات رادیویی و تلویزیونی گرفته تا تبلیغات جدیدتر مانند پیامک، ایمیل، بنرهایی که در گوشه‌ی وبسایت‌ها جا خوش کرده‌اند و جدیدتر از همه تبلیغاتی که از طریق رسانه‌هایی چون اینستاگرام، تلگرام و… منتشر می‌شوند. تبلیغاتی که به ما می‌گویند چه بخوریم، چه بپوشیم، چه ماشینی سوار شویم، کجا برویم و در یک کلام، چطور زندگی کنیم. به موازات این جریان در تئاتر نیز شاهد ورود انواع تبلیغات مختلف برای جلب مخاطب هستیم. اگر به تئاتر علاقمند باشید و یا به این حرفه مشغول باشید، احتمالاً در فضای مجازی عضو خبرنامه‌ها و گروه‌های اطلاع‌رسانی رویدادهای تئاتری هستید و از این طریق اخبار و اطلاعات دنیای تئاتر را دنبال می‌کنید. در این صورت حتماً هر روزه با سیل عظیم انواع و اقسام تبلیغات پیامکی، پست‌های اینستاگرام، گروه‌های تلگرامی، ایمیل و… مواجه می‌شوید که قرار است اطلاع‌رسانی کنند، اما گاه تا حدی تکراری و بیش از اندازه می‌شوند که ممکن است نخوانده از کنارشان رد شوید. اما این تبلیغات چه می‌گویند؟ از ما چه می‌خواهند؟ چه هدفی دارند؟ و چرا به این شکل عمل می‌کنند؟
اعضای جدید هئیت مدیره کانون کارگردانان تئاتر، روز گذشته طی رأی‌گیری معرفی شدند
تماشاخانه پالیزدر هفته‌اى که گذشت، میزبان هنرمندان، پیشکسوتان و وزرشکاران شد.
پوستر نمایش «بوی خواب» به کارگردانی سهراب سلیمی رونمایی شد.
پوستر نمایش «گلن گری گلن راس» به کارگردانی فرید رحمتی در آستانه اجرای عمومی رونمایی شد.
اجرای نمایش «مجنون» به کارگردانی امید یارندی و تهیه کنندگی احسان شمسایی تا ۱۲ آبان ماه تمدید شد.
این روزها هنگامی که صحبت از اجرای تئاتر می‌شود، بیش از هر موضوع دیگری پرسش‌هایی را به اشکال گوناگون می‌شنویم که همگی حول محور یک موضوع اصلی هستند: چند نفر تماشاگر؟ یا به عبارت دیگر چند بلیت و چه میزان فروش؟ در وهله‌ی اول شاید چنین موضوعی عجیب به نظر برسد، اما با نگاهی به وضعیت امروز سالن‌ها و گروه‌های تئاتری می‌توان دید که چرا این موضوع به دغدغه‌ی تئاتری‌ها تبدیل شده است.
ارکستر «بادی کارا» به رهبری بردیا کیارس قطعات موسیقی نمایش موزیکال «الیور توئیست» را اجرا می کند.
نقش زنان در نمایشنامه بکت، بسیار محدود، غیرتاریخی و فروکاسته‌شده است. از این لحاظ بکت یک اثر ضدزن تلقی می‌شود. ملکه جوان، همسر هانری گریان، شکوه‌گر و زیردست شاه است و در نمایش حتی شاه را به دلیل عشق‌اش به یک مرد، بکت، تهدید به بی‌آبرویی می‌کند. اما در واقعیت تاریخی ملکه الینور همسر هانری دوم که ده سالی نیز از او بزرگتر بود، زنی قدرتمند و بسیار جذاب و اغواگر است و در سال‌های ابتدایی ازدواج برخلاف سایر زوج‌های سلطنتی، عشاق پرشوری بودند.
بلیت‌های نمایش «به مناسبت ورود اشکان» برای دانشجویان با تخفیف ویژه ارائه می‌شود.
نمایشنامه «شب بخیر جناب کنت» به نویسندگی اکبر رادی و کارگردانی میکاییل شهرستانی ۲۹ مهر و ۶ آبان در فرهنگسرای رسانه و شبکههای اجتماعی خوانده می شود.
اگر ایوب آقاخانی را نمی‌شناسید و از سبقه‌ی تئاتری او بی‌اطلاع هستید که هیچ اما اگر او را همچون حقیر می‌شناسید، بدون‌شک با تماشای این نمایش مناسبتی با خود فکر می‌کردید که همانطور که آقاخانی با آب و تاب در دانشگاه، رادیو و برنامه‌های تلویزیونی به تشریح مبانی درام همچون تعلیق، کشمکش، شخصیت‌پردازی، گره‌افکنی و گره‌گشایی می‌پردازد، کاش قدری از این تئوری‌های جا مانده از صحنه‌های این روزهای تئاترمان را به نمایش «هفتِ عصر هفتم پاییز می‌رساند».
نمایش «سومین تیر» به نویسندگی و کارگردانی «سید مصطفی هاشمی تبار» از روز چهارشنبه 3 آبان ماه تا جمعه 5 آبان ماه در سالن اصلی پردیس تئاتر تهران به روی صحنه می رود.
نمایندگان شورای اسلامی شهر تهران به تماشای نمایش «پچپچههای پشت خط نبرد» می‌نشینند
اجرای نمایش «نذار این خواب تعبیر بشه» نوشته و کاری از مهدی نصیری در مجموعه تئاترشهر آغاز شد.
ایرج راد از افتتاح سالن نمایش، ساختمان جدید خانه تئاتر با اجرای آخرین اثری جعفر والی خبر داد.
تله‌تئاتر «چرخ دنده» از شبکه چهار سیما نمایش داده می‌شود.
نمایش «اون دیگه اینجا زندگی نمیکنه» به نویسندگی و کارگردانی پیام عزیزی از یکشنبه ۳۰ مهرماه در تماشاخانه سنگلج روی صحنه می‌رود.
سی و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نزدیک است؛ جشنواره‌ای که با فراز و نشیب‌های متفاوتی روبه‌رو بوده و سؤال‌های بسیاری را برای اهالی تئاتر و مخاطبانشان به جا گذاشته است. اینکه اصلاً ضرورت اجرای چنین جشنواره‌ای، به غیر از بحث ملی و بین‌المللی بودنش چیست؟ اینکه برگزاری این جشنواره چه نیازی را رفع می‌کند؟ یا اصلاً چه تأثیری بر نمایش‌ها و انگیزه جامعه تئاتری می‌گذارد؟ در این چند سال اخیر جشنواره با انتقادهای بسیاری روبه‌رو بوده است، چه در بخش مرور، چه در بخش بین‌الملل. با اینکه این سال‌ها مرکز هنرهای نمایشی تمام تلاش خود را کرد که در این بخش‌ها آثار درجه یکی اجرا شود که ذائقه مخاطب و بویژه تئاتری‌ها را تأمین کند اما انگار باز هم با شکست یا پس‌زدگی مواجه شد. نه «هملت» اوستر مایر آنچنان مورد استقبال واقع شد نه «درخت» یوجینو باربا که هر دو از بزرگان تئاتر جهان به حساب می‌آیند. حالا تقریباً روزشمار آغاز جشنواره به کار افتاده و به همین منظور به سراغ دبیر سی‌وششمین جشنواره، فرهاد مهندس‌پور رفته‌ایم تا ببینیم او که برای دومین بار دبیر این جشنواره شده است چه برنامه‌ای مد نظر دارد. مهندس‌پور، در سال 83، دبیری بیست‌وسومین دوره جشنواره را برعهده داشت، دوره‌ای که به خاطر حذف رقابت از جشنواره با واکنش‌های شدیدی روبه‌رو شد و خود در نشست خبری جشنواره امسال معترف شد: «که 13سال پیش، دیکتاتورمآبانه بخش مسابقه را حذف کردم و کلی فحش خوردم.» دبیر جشنواره معتقد است که جشنواره تئاتر فجر باید کوچک شود و تئاتر نیز همانند دیگر پدیده‌ها نیازمند تغییر و اصلاح است؛ اما چون مدلی برای ارزیابی تئاتر در کشور نداریم، این تغییرات اتفاق نمی‌افتد.فرهاد مهندس‌پور، مدرس و کارگردان تئاتر، عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس و استادیار گروه بازیگری – کارگردانی دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس است و در سابقه فعالیت خود ریاست شورای ارزشیابی و نظارت بر نمایش و ریاست انجمن نمایش را دارد. این کارگردان تئاتر، که سال‌هاست کاری را روی صحنه نبرده است، دارای دکترای پژوهش هنر، کارشناس ارشد بازیگری و کارگردانی از دانشگاه تربیت مدرس و کارشناس بازیگری و کارگردانی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.
«این یک پیپ نیست» همان مثال معروفیست که همواره در تقابل عینیت و ذهنیت از آن استفاده می‌شود. به تعبیری ممکن است چیزی که به آن اشاره می‌شود یک پیپ نباشد اما در آن لحظه هر نوع کد یا تصویری که از یک پیپ داریم در ذهنمان شکل می‌گیرد. اینک مساوات در قامت طراح و کارگردان در تلاش است تا پیپی که در اذهان ما شکل گرفته را به یک واقعیت عینی نیز تبدیل کند. بدون شک این مساله باید از دالان ذهن تاکید و تقویت شود و آنقدر بر آن اصرار بورزد تا به منصه باور برسد با وجود این که آن شیء یا موضوع و یا مساله اساساً وجود خارجی و یا حقیقت نداشته باشد.
افسانه ماهیان، که پیش‌تر در آثاری که کارگردانی کرده به واکاوی جهان زنانه پرداخته، این بار با روی صحنه‌بردن «کوکوی کبوتران حرم» نوشته علیرضا نادری، در پی بازنمایی اجتماع از دریچه دغدغه‌های زنانه است. در این نمایش ١٤٠دقیقه‌ای که در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود، مرضیه بدرقه، بهناز جعفری، ناهید مسلمی، مسیح کاظمی، عاطفه رضوی، فروغ قجابگلی، مرضیه وفامهر، یلدا عباسی، فرزانه سهیلی، گیتی قاسمی، شقایق دهقان و شیدا خلیق به ایفای نقش می‌پردازند و ناهید مسلمی و بهناز جعفری از اجرای سال‌ها قبل علیرضا نادری به این اجرا آمده‌اند. با افسانه ماهیان که بازیگر آن اجرای قدیم بوده و حالا با طراحی و ایده‌هایی تازه این متن را کارگردانی کرده است، درباره جهان اثرش گفت‌وگو کردیم.
منوچهر شجاع از طراحان صحنه باسابقه تئاتر ایران، در نمایش «کوکوی کبوتران حرم» به ایده‌های بصری متفاوتی در طراحی صحنه، لباس و نور رسیده است که با او پرسش‌هایی را در این باب مطرح کردیم.
ساناز بیان با نمایشنامه «آبی مایل به صورتی» به تماشاخانه پالیز می‌رود.
اجرای نمایش « پروازشماره ۷۴۵» به نویسندگی و کارگردانی مرجان پورغلامحسین دوشنبه شب ۲۴ مهر ماه با حضور تعدادی از بانوان برگزیده سینما و تئاتر و مدیرکل هنرهای نمایشی در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر آغاز شد.
قطب‌الدین صادقی هدف از تاسیس تماشاخانه شانو ر را توجه به مقوله آموزش و رونق و افزایش هرچه بیشتر تئاتر اصیل، هنری و حرفه‌ای معرفی کرد.
مسعود کیمیایی کارگردان مطرح سینمای ایران شامگاه دوشنبه 24 مهر مهمان ویژه تماشاخانه ایرانشهر شد و به تماشای نمایش «دولت ضعیفه» به کارگردانی اصغر خلیلی نشست.
ناصر آقایی بازیگر باسابقه تئاتر و سینما شب گذشته 24 مهر در تماشاخانه «همای سعادت» زنگ افتتاح نمایش «مده آ سایه‌ای از یک زن» کار ی از فرداد صفاخو را نواخت.
