کوجی فوکادا با فیلمی افشاگرانه به کن می‌آید / پشت‌پرده تلخ صنعت آیدل‌های ژاپن در "عشق در دادگاه"

چارسو پرس: وقتی یک ستاره پاپ عاشق می‌شود چه اتفاقی می‌افتد؟ در صنعت بی‌رحم آیدل‌های ژاپن، او تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرد. این واقعیت شوکه‌کننده، شالوده داستان درام جدید «عشق در دادگاه» به کارگردانی کوجی فوکادا را تشکیل می‌دهد؛ فیلمی که پرده از بندهای سختگیرانه «ممنوعیت عشق» در قراردادهای آیدل‌های ژاپنی برمی‌دارد، بندهایی که رابطه عاشقانه را برای آن‌ها به‌طور قانونی ممنوع می‌کند.

این پروژه چهارمین همکاری فوکادا با کمپانی MK2 Films و نخستین همکاری او با غول سینمایی ژاپن، Toho است. این شرکت کلیپی اختصاصی از فیلم را به‌صورت انحصاری از طریق Variety منتشر کرده است.

این فیلم که در بخش Cannes Premiere جشنواره فیلم کن نمایش داده می‌شود، داستان دختری به نام «مای» را روایت می‌کند؛ آیدلی نوظهور که پس از فاش شدن رابطه عاشقانه‌اش، زندگی حرفه‌ای‌اش فرو می‌پاشد و پرونده‌ای قضایی علیه او شکل می‌گیرد؛ پرونده‌ای که قدرت و کنترل آهنین صنعت سرگرمی ژاپن بر زندگی شخصی دختران جوان را عیان می‌سازد.

فوکادا در گفت‌وگو با Variety می‌گوید:

«نقطه شروع این پروژه، مقاله کوچکی بود که حدود سال ۲۰۱۵ در اینترنت دیدم. ماجرای آیدل زنی را بازگو می‌کرد که به‌دلیل داشتن رابطه عاشقانه با یکی از طرفدارانش، از سوی کمپانی خودش تحت پیگرد قانونی برای پرداخت خسارت قرار گرفته بود. چیزی که واقعاً من را شوکه کرد، این بود که در قرارداد بین او و آژانسش، بندی وجود داشت که او را از داشتن هرگونه رابطه با جنس مخالف منع می‌کرد.»

با گذشت زمان، این فیلم از یک نقد خاص به صنعت سرگرمی ژاپن فراتر رفته و به بررسی موضوعات اجتماعی گسترده‌تری می‌پردازد. فوکادا می‌گوید:

«با بررسی این موضوع، توانستم به مسائل جهانی‌تری مانند جنسیت و اراده آزاد بپردازم که زیر پوست جامعه پنهان شده‌اند.»

برای خلق تصویری واقعی از دنیای آیدل‌ها، فوکادا و هم‌نویسنده‌اش «شینتارو میتانی» (که خودش نویسنده یک گروه آیدل فعال است)، تحقیقات میدانی گسترده‌ای انجام دادند. فوکادا می‌گوید:

«در این مسیر با آیدل‌های واقعی و تهیه‌کنندگان گروه‌های آیدل مصاحبه‌های زیادی داشتم. همچنین اسناد دادگاه‌ها را مطالعه کردیم و از وکلا برای نگارش دقیق صحنه‌های قضایی مشاوره گرفتیم.»

گرچه فیلم نقدی صریح به ساختارهای معیوب این صنعت است، فوکادا سعی کرده از هیجان‌زدگی و افراط رسانه‌ای پرهیز کند. او توضیح می‌دهد:

«این فیلم عمداً از به تصویر کشیدن لحظات دراماتیک و رسوایی‌های هیجانی زندگی اجتماعی مای در لحظه خودداری می‌کند. انجام چنین کاری می‌توانست تکرار همان روش‌های قدیمی رسانه‌ای باشد که سقوط ستارگان را برای سرگرمی مصرف می‌کنند.»

در عوض، تمرکز فیلم روی درد خاموش و طولانی‌مدت مای پس از از دست دادن موقعیتش، دگرگونی او و تصمیمات بزرگی است که بعد از آن می‌گیرد.

فوکادا صنعت آیدل‌ها را نماد مشکلات عمیق‌تر اجتماعی در ژاپن می‌داند.

«این صنعت اغلب به‌خاطر تقاضای نابالغانه بودن و پاکی مفرط از دختران جوان مورد انتقاد قرار می‌گیرد؛ در حالی‌که آن‌ها را می‌پرستد، استقلال‌شان را انکار می‌کند و هیچ‌گونه انحرافی را نمی‌پذیرد. به‌نظر من، این ویژگی‌ها ریشه‌ای عمیق در جامعه ژاپن دارند؛ جامعه‌ای که به طور مداوم رتبه‌ای پایین‌تر از صد در شاخص جهانی شکاف جنسیتی دارد و در میان کشورهای گروه G7 پایین‌ترین رتبه را کسب کرده است.»

اگرچه «عشق در دادگاه» از نظر سیاسی شاید صریح‌تر از آثار قبلی فوکادا مانند «هارمونیوم» یا «زندگی عاشقانه» به‌نظر برسد، خود او این را «نتیجه‌ای طبیعی از موضوع انتخابی» می‌داند. این فیلم در همان زمان تدوین «هارمونیوم» شکل گرفت و هم‌زمان با پروژه‌های دیگر توسعه پیدا کرد. فوکادا می‌گوید آثار قبلی‌اش مانند «Hospitalité» و «Sayonara» نیز به موضوعات اجتماعی از جمله مهاجرت و پناه‌جویان می‌پرداختند.

در انتخاب بازیگران، فوکادا روشی غیرمعمول در سینمای ژاپن را به‌کار گرفت و تقریباً برای تمام نقش‌ها آزمون بازیگری برگزار کرد.

او می‌گوید: «ما توانستیم آیدل‌های واقعی را برای ایفای نقش آیدل‌ها انتخاب کنیم، که این مسئله به ما اجازه داد تا اصالت تجربه زندگی در دنیای سرگرمی را روی پرده ثبت کنیم. آن‌ها اجراهایی نفس‌گیر دارند که فقط از عهده‌ی خودشان برمی‌آید. به‌طور خاص، امیدوارم تماشاگران بتوانند حضور پررنگ آیدل مطرح ژاپنی، کیوکو سایتو را در سراسر فیلم احساس کنند.»

اگرچه فیلم در زمینه‌ای فرهنگی خاص روایت می‌شود، فوکادا معتقد است که مضامین آن جهانی هستند.

«در حالی‌که "عشق در دادگاه" در دنیای خاص و منحصربه‌فرد آیدل‌های ژاپنی اتفاق می‌افتد، اما مضامینی مانند تبعیض جنسیتی، سرکوب، مشکلات صنعت سرگرمی و تلاش برای استقلال همگی مسائلی هستند که در سطح جهانی مطرح‌اند.»

با نزدیک شدن به اولین نمایش فیلم در جشنواره کن، فوکادا ابراز امیدواری می‌کند که:

«این فیلم توسط مخاطبان زیادی دیده شود و بینندگان بین‌المللی بتوانند از طریق آن، تصویری از جوامع و دیدگاه‌های خودشان را مثل یک آینه ببینند.»