انتخاب «ژان دیلمان» از سوی نشریه سایت اند ساوند در سال 2022 به عنوان بهترین فیلم منتقدان، بدون شک یکی از پرچالش‌ترین و بحث‌برانگیزترین گزینش‌هایی بود که از سوی منتقدان سینما در یک دهه اخیر اتفاق افتاده و همچنان و بعد از گذشته دو سال از این انتخاب، همچنان اما و اگرها و بحث و نظرها درباره این انتخاب جمعی ادامه دارد.
فیلم «گوشه تیز» با بازی متفاوت بن فاستر، داستان مردی را روایت می‌کند که وسواس نجات‌دادن دیگران در او به فروپاشی روانی و خانوادگی می‌انجامد. روان‌درامی آرام‌سوز از جیسون باکستون که نگاهی نه‌چندان تازه اما تأمل‌برانگیز به مردانگی معاصر دارد.
فیلم «Shadow Force» با بازی کری واشنگتن و عمر سی، تلاش می‌کند در سبک اکشن-زوجی موفق شود، اما فیلمنامه ضعیف، اکشن‌های بی‌روح و نبود شیمی بین شخصیت‌ها باعث شده تنها به اثری قابل تحمل و نه‌چندان ماندگار تبدیل شود.
در نخستین تجربه بلند سینمایی زوج کارگردان انگلیسی فرانکلین و مارچتا، توبی کِبِل در نقش یک بوکسر اهل ولز درگیر کشمکش‌های درونی و بیرونی‌ست؛ فیلمی با بازی شایا لباف و جیمز کازمو که با وجود فضاسازی چشم‌نواز و بازی‌های قابل قبول، نتوانسته از کلیشه‌های ژانر بوکس فراتر برود.
فیلم «هنری جانسون | Henry Johnson» به کارگردانی دیوید ممت، با وجود بازی قدرتمند شایا لاباف، بیشتر از آنکه روایتی دراماتیک از واقعیت باشد، به تمرینی در خودستایی کلامی تبدیل شده که از درک مخاطب فراتر می‌رود؛ نمونه‌ای دیگر از انزوای فکری نویسنده‌ای که زمانی در قلب سینمای جهان قرار داشت.
بازسازی مدرن رمان کلاسیک «سلام بر غم | Bonjour Tristesse» با حضور کلوئی سونی و لیلی مک‌اینرنی، روایت‌گر بلوغ، حسادت و پیچیدگی‌های روابط زنانه در بستری معاصر و دیجیتالی است. فیلمی که با نخستین تجربه کارگردانی دورگا چو-بوز، نویسنده تحسین‌شده، رنگی تازه به سینمای جهان می‌زند.
فیلم «راست» (Rust) با بازی الک بالدوین، پس از سال‌ها حواشی و یک فاجعه مرگبار در پشت صحنه، بالاخره به نمایش درآمد. اما آیا این وسترن مستقل که در دل ماجرایی تراژیک شکل گرفته، می‌تواند در دنیای سینمای جهان جایگاهی شایسته پیدا کند؟
فیلم "تاندربولتز" از دنیای سینمایی مارول، گروهی از ضدقهرمانان فراموش‌شده را در مرکز داستان خود قرار می‌دهد. با لحن طنزآمیز و بررسی بحران‌های روانی شخصیت‌ها، این فیلم به تلاش‌های گروهی برای مقابله با تهدیدات جدید مارول پرداخته و نشان می‌دهد که حتی در دنیای قهرمانان، به‌دست آوردن هویت واقعی کاری دشوار است.
فیلم «آوریل» ساخته دی‌آ کولومبگاشویلی، تجربه‌ای متفاوت از سینمای جهان است که بی‌پرده و بی‌رحم، نگاهی عمیق به مسئله سقط جنین، زایمان و کنترل بر بدن زنان در گرجستان امروز می‌اندازد. داستان پزشکی زن که با شجاعت در برابر ساختارهای مذهبی و اجتماعی ایستادگی می‌کند، این اثر را به یکی از تلخ‌ترین اما مهم‌ترین فیلمهای سال تبدیل کرده است.
فیلم «آوریل» به کارگردانی دئا کولومبگاشویلی، روایتی تلخ و بی‌پرده از مبارزه‌ی زنان برای حفظ حق تولیدمثل در جهانی سرشار از خشونت و سرکوب ارائه می‌دهد. نقد کامل این فیلم تکان‌دهنده را در چارسو پرس بخوانید.
فیلم «هاوک» به کارگردانی گرت ایوانز با بازی تام هاردی، با شروعی کند و پر از کلیشه‌های ژانر نوار، در نهایت با یک پایان هیجان‌انگیز و پر از اکشن به نقطه اوج خود می‌رسد. در حالی که ریتم کند فیلم تا لحظات پایانی به ضعف‌های آن افزوده، صحنه‌های پایانی با شجاعت و انرژی زیاد، فیلم را از سقوط کامل نجات می‌دهند.
فیلم «دوستی» به کارگردانی اندرو دی یانگ، اولین تجربه تیم رابینسون در نقش اصلی یک فیلم سینمایی است. رابینسون که به خاطر کمدی‌های زجرآور و دردناک خود شناخته می‌شود، در این فیلم نقش کریگ، یک گیک بی‌اعتماد و خودویرانگر را بازی می‌کند که تلاش می‌کند دوستی با آستین (پاول راد)، یک پیشگوی هواشناسی محلی، برقرار کند. این فیلم با ترکیب طنز سیاه و درام، ارتباطات مردانه و بحران‌های شخصیتی را به شکلی متفاوت و جذاب به تصویر می‌کشد.
«شوالیه‌های آلتو» یک فیلم مافیایی متفاوت است؛ نه به‌خاطر خلاقیت، بلکه به‌خاطر بی‌رمق بودن. فیلمی که شاید در یک بعدازظهر بارانی، از صندلی راحتی پدرتان با چشم‌هایی نیمه‌باز دیده شود و پس از پایان، تنها پاسخی که به آن داده شود این باشد: «بد نبود.»
در واقع بسیاری از کارگردانان هستند که در الفبای ابتدایی سینما دست و پا می‌زنند اما همین‌ها با ادعای فراوان نوآوری‌هایی را در بحث تکنیک و روایت داستان وارد می‌کنند که به ابتذال هنری ختم می‌شود. «استیون سودربرگ» با ساخت این فیلم ثابت کرد که نه‌تنها ایده بکرش مبتذل و به دور از شان هنر نیست بلکه به‌قدری هنرمند است که این ایده بکر را در اجرا به فرم هنری می‌رساند
فیلم Love Hurts یا عشق لطمه می‌زند به کارگردانی یک فیلمسازِ فیلم‌اولی به نام «جاناتان اوزبیو» است که بازیگران نام‌آشنایی که مخصوصا در سال‌های اخیر بیشتر چهره شده‌اند در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند، بازیگرانی همچون «جاناتان کی کوان» و «آریانا دبوز» که برنده جایزه اسکار هم شده‌اند. از دیگر بازیگران این فیلم می‌توان به «دانیل وو» ، «مارشون لینچ» ، «مصطفی شاکر» و «کم ژیگاندی» اشاره کرد.
مایک‌لی فیلم‌ساز قابل‌اعتنایی است و در یکایک آثارش تلاش می‌کند با خلق روایتی واقع‌گرایانه، منحصربه‌فرد خودش از رازهای این جهان پرده برداشته و شخصیت‌های فیلمهای او مانند مخاطبان فیلم‌هایش به کمک این کشف و شهود بر زندگی تسلط پیدا کنند.
«کیف سیاه» یکی از فیلمهای بهتر این روزهای استریمینگ است؛ حداقل کارگردانش کارگردان است، بازیگرانش بازیگر و بااینکه داستان ندارد و نورپردازی فیلم کمی چشم را می‌زند، اما حداقل دیدنش به طراحی لباس و صحنه‌ی زیبای آن می‌ارزد و در ۹۴ دقیقه، دیدنش وقت زیادی از شما نمی‌گیرد.
فیلم سینمایی On Swift Horses اثری عاشقانه و درام با هنرنمایی دیزی ادگار جونز و جیکوب الوردی است که نمرات متوسطی گرفته است.
فیلم سینمایی G20 اثری اکشن و مهیج با بازی وایولا دیویس نتوانسته منتقدان را تحت تأثیر قرار بدهد و نمرات متوسطی گرفته است.
فیلم سینمایی Sinners با بازی مایکل بی جردن و هیلی استاینفلد توانسته امتیاز بسیار خوبی از منتقدان بگیرد.
فیلم سینمایی Warfare اثری به نویسندگی و کارگردانی الکس گارلند و ری مندوزا است که توانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.
