نقد فیلم آواتار: آتش و خاکستر نشان میدهد سومین قسمت از مجموعه جیمز کامرون، اگرچه از نظر داستانی قابل قبول و از نظر اکشن چشمگیر است، اما دیگر آن حس شگفتی بصری بیهمتای قسمت اول را تکرار نمیکند.
فیلم جدید مایکل جای وایت با عنوان Trouble Man تلاش میکند با بازسازی حالوهوای آثار بلکسپلویتیشن دهه ۷۰ میلادی، ترکیبی از طنز، اکشن و نوستالژی ارائه دهد. هرچند کیفیت کلی اثر نوسان دارد، اما حضور «متود من» و اجرای صحنههای رزمی پرانرژی از نقاط قوت آن بهشمار میرود.
فیلم ترسناک و معمایی «سلاحها» (Weapons) ساخته جدید «زک کرگر»، کارگردان فیلم تحسینشده «بربر»، تجربهای تازه و غیرقابل پیشبینی در ژانر وحشت ارائه میدهد. با ساختاری اپیزودیک، داستانی چندلایه و بازیهای درخشان از «جولیا گارنر»، «جاش برولین» و دیگر اعضای گروه بازیگران، این فیلم قدمی بزرگتر برای کرگر محسوب میشود که حالا در مسیر تبدیل شدن به یکی از چهرههای مهم سینمای ترسناک معاصر است.
زک کرگر، کارگردان فیلم تحسینشدهی Barbarian، اینبار با «Weapons» به سراغ یکی از ترسناکترین و آشناترین ترسهای جمعی میرود: ناپدید شدن بچهها. نتیجه، فیلمی هیپنوتیزمکننده، رازآلود و چندلایه است که مرز بین واقعیت، ترسهای روانشناختی، و توهمات جمعی را تار میکند.
مستند «مدرسه سازماندهی تونی کِید بامبارا» به کارگردانی لوئیس مسایا، پرترهای زنده و متفاوت از نویسنده، فعال سیاسی و مستندساز برجستهای است که به جای تبدیل شدن به یک اسطوره دور از دسترس، به انسانی واقعی و الهامبخش در قلب روایت بدل میشود.
فیلم جدید «جنگ دنیاها» که بازسازی آزادانهای از رمان کلاسیک «اچ. جی. ولز» به شمار میرود، با بازی آیسکیوب در نقشی عجیب و نچسب و اجرای ضعیف جلوههای بصری، بیش از آنکه هیجانانگیز یا تأثیرگذار باشد، شبیه یک تبلیغ طولانی برای سرویسهای آمازون به نظر میرسد. نتیجه؟ یک فاجعهی سینمایی تمامعیار.
فیلم «The Naked Gun» با بازی لیام نیسون و پملا اندرسون، تلاش موفقیتآمیزی برای احیای سبک کمدیهای کلاسیک دهه ۸۰ است؛ اثری پر از شوخیهای دیداری، دیالوگهای بیمنطق و اجرای بینقص بازیگرانی که همهچیز را کاملاً جدی میگیرند. این ریبوت تازهنفس به کارگردانی آکیوا شفر، نوید بازگشت ژانری را میدهد که سالهاست در سینمای جریان اصلی فراموش شده است.
مستند «تورا!» ساخته کودی جرت، نهتنها ادای دینی به یکی از بزرگترین آیکونهای «B-Movie»، تورا ساتانا، است؛ بلکه در سفری احساسی و گاه تکاندهنده، چهرهای انسانی و کمتر دیدهشده از او را نمایان میسازد. این مستند که همزمان با شصتمین سالگرد فیلم کالت Faster Pussycat! Kill! Kill! اکران میشود، در لایههایی عمیقتر از تصویر زن زیبارو و خشنِ روی پرده، واقعیتهای تلخ دوران کودکی، زندگی شخصی پرچالش و نقش مهم او در فرهنگ عامه و جنبشهای اجتماعی را روایت میکند.
انیمیشن رفقای بد ۲ (The Bad Guys 2)، دنباله انیمیشن موفق دریمورکس، با ترکیبی از اکشن، طنز و ماجراجویی بازگشته تا بار دیگر باند حیوانات خلافکار را به دل ماجراهای بزرگتری بفرستد. اما اینبار همهچیز آنطور که باید پیش نمیرود. با ما همراه باشید تا بررسی کنیم آیا این دنباله توانسته موفقیت قسمت اول را تکرار کند یا نه.
«Broken Voices» ساخته Ondřej Provazník، درامی تأملبرانگیز و متفاوت درباره سوءاستفاده جنسی و فضای پیچیدهای است که قربانیان را درگیر میکند. فیلم با تمرکز بر داستان یک دختر نوجوان ۱۳ ساله، به جای نمایش مستقیم خشونت، به بررسی ریشهها و چگونگی وقوع این فجایع میپردازد و با بازی درخشان بازیگران، تجربهای ماندگار برای مخاطب خلق میکند.
فیلم نوستالژیک و دوستداشتنی The Goonies، ساخته ریچارد دانر و به تهیهکنندگی استیون اسپیلبرگ، بار دیگر با بازنمایی روح ماجراجویی و رفاقت نوجوانانه، بر پرده سینماها بازگشته است. این اثر کلاسیک ۱۹۸۵ که تأثیر عمیقی بر داستانسرایی نوجوانانه گذاشت، همچنان یکی از آثار شاخص ژانر ماجراجویانه محسوب میشود.
Zero، تریلری اکشن از کشور سنگال، با کارگردانی جسورانه و تدوینی پرشتاب، داستانی پرتنش و انفجاری را در دل پایتخت آفریقایی روایت میکند. روایتی که با وجود استفاده از موتیف کلیشهای بمب ساعتی، تبدیل به تجربهای نفسگیر و متفاوت شده است.
فیلم Amadeus با بازی فراموشنشدنی اف. موری آبراهام در نقش سالیِری، بار دیگر در نسخه اصلی سال ۱۹۸۴ روی پرده آمده؛ داستانی سرشار از حسادت، نبوغ، و فروپاشی که با کارگردانی بینقص میلوش فورمن به یکی از شاهکارهای تاریخ سینما بدل شده است.
«Dying» ساخته ماتتیاس گلاسنر، کمدی سیاه و جذابی است درباره بحرانهای خانوادگی و وراثت عاطفی که با بازی درخشان لارس آیدینگر در نقش رهبر ارکستری دچار فروپاشی حرفهای و شخصی میشود. فیلم داستانی تلخ، شوخطبعانه و پیچیده را روایت میکند که بین هنر و زندگی در نوسان است.
«Gazer» نخستین فیلم بلند رایان جی اسلون، تریلری روانشناختی و خفقانآور است که با حالوهوای آثار دیوید لینچ و دیوید کراننبرگ، تماشاگر را در فضایی وهمآلود و ناآرام غرق میکند. این فیلم با بازی درخشان آریلا ماسترویانی، سفری کابوسوار به ذهن شخصیتی آسیبدیده و جامعهای بیرحم است.
فیلم ترسناک جدید «The Home» به کارگردانی جیمز دماناکو و با بازی پیت دیویدسون، نتوانسته انتظارات مخاطبان ژانر را برآورده کند. نه حضور یک کمدین شناختهشده در نقش جدی موفق است، نه کارگردان نامدار این بار توانسته به استانداردهای موفقیت قبلیاش نزدیک شود.
«Terrestrial» با ترکیب هوشمندانهای از طنز سیاه، روایت معمایی و نقد اجتماعی، داستان نویسندهای شکستخورده را به یک کابوس فانتزی ـ روانی ـ علمیتخیلی تبدیل میکند. فیلمی که هم تماشاگر را فریب میدهد و هم سرگرم میکند؛ اثری غیرقابلطبقهبندی که شایسته دنبالکنندگان سینمای مستقل است.
فیلم «Happy Gilmore 2» نه تنها ادامهای بر کمدی ورزشی کلاسیک سال ۱۹۹۶ است، بلکه با ترکیبی از نوستالژی، انرژی خام دهه نودی و بازگشت به همان شوخیهای بیپروا، آدام سندلر را دوباره در نقش ضدقهرمان محبوبش احیا میکند — حالا با ریش، الکل و قلبی زخمی.
بازسازی فیلم ترسناک کلاسیک «میدانم تابستان گذشته چه کردی» تلاش میکند یک معمای قتل مدرن و متفاوت ارائه دهد، اما با کشتارهای کمهیجان و داستانی کلیشهای، بیشتر حس نوستالژی دهه نود را زنده میکند تا ترس واقعی.
فیلم «Madly» جدیدترین اثر پائولو جنووزه، خالق فیلم پرفروش «غریبههای تمامعیار»، تلاش میکند با فرمولی پرزرقوبرق اما آشنا، روان و احساسات درونی شخصیتها را به تصویر بکشد. اثری که گرچه پتانسیل بالایی برای بازسازی در فرهنگهای مختلف دارد، اما در نسخه اصلی بیش از آنکه عاشقانه باشد، عصبی و پرحرف از کار درآمده است.
فیلم «Guns & Moses» ساختهی سالوادور لیتواک با ترکیب عجیبی از کمدی، اکشن و پیامهای اجتماعی، تصویری نامتعارف از یک خاخام مسلح ارائه میدهد که در دل صحرای کالیفرنیا با تهدیداتی پیچیدهتر از نفرتپراکنی مذهبی مواجه میشود. آیا این فیلم یک تریلر سیاسیاجتماعی هوشمندانه است یا صرفاً نمایشی پرهیاهو اما ناهماهنگ از دغدغههای یهودی-آمریکایی؟
