جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ با حضور بهترین کارگردانان بین‌المللی و فیلم‌های مطرح از سراسر جهان، به‌زودی آغاز خواهد شد. این جشنواره که از ۱۳ تا ۲۴ مه در جنوب فرانسه برگزار می‌شود، آثار متنوعی را در بخش‌های مختلف از جمله مسابقه اصلی، بخش‌های جانبی و نمایش‌های ویژه به نمایش خواهد گذاشت. در این مطلب، فهرست کامل فیلم‌های منتخب، از جمله اسامی کارگردان‌ها و فیلم‌ها را می‌توانید مشاهده کنید.
فیلم «عقاب‌های جمهوری» (Eagles of the Republic) به کارگردانی طارق صالح، روایتی هوشمندانه و در عین حال ناهماهنگ از زندگی یک ستاره‌ی سینما در دل نظامی استبدادی است. اثری که هم جذاب است و هم ناامیدکننده، و بیش از هر زمان دیگری به‌خصوص برای مخاطب جهانی، آشنا و ملموس به نظر می‌رسد.
در نخستین اقتباس سینمایی از رمان کازوئو ایشی‌گورو، کارگردان ژاپنی کِی ایشیکاوا می‌کوشد تا مرزهای بین حافظه، غم و هویت را به تصویر بکشد. اما «چشم‌اندازی کم‌رنگ از تپه‌ها»، با وجود جاه‌طلبی بصری و وفاداری ظاهری به متن، از درک لطافت و ابهام ادبی اثر اصلی بازمی‌ماند.
فیلم درام تازه «آمروم» به کارگردانی فاتح آکین، که در جشنواره کن به نمایش درآمد، داستانی لطیف و تأمل‌برانگیز از بلوغی انسانی را در واپسین روزهای جنگ جهانی دوم روایت می‌کند. این اثر با نگاهی عمیق و پرظرافت، به بررسی مرزهای دشوار اخلاقی و امکان نیکی در دل تاریکی می‌پردازد.
جشنواره فیلم کن که زمانی بستری معتبر برای بزرگداشت سینما بود، در سال‌های اخیر و به ویژه در سال ۲۰۲۵، با حضور گسترده اینفلوئنسرهای بدون ارتباط سینمایی و جنجال «بسته‌های فرش قرمز» با قیمت‌های ده‌ها هزار دلاری، بیشتر به کت‌واک مد تبدیل شده و تمرکز را از فیلم‌سازان به حواشی مد و بازاریابی برندها منتقل کرده است.
در شبی ویژه در جشنواره کن ۲۰۲۵، اسپایک لی با اهدای نخل طلای افتخاری به دنزل واشنگتن، از همکاری دیرینه و تاثیرگذارشان در سینمای آمریکا تقدیر کرد. این اتفاق در جریان نمایش جهانی فیلم جدید لی، «از بالا به پایین‌ترین» رخ داد.
ریچارد لینکلیتر پس از تحسین گسترده فیلم جدیدش «موج نو» در جشنواره کن، به مرور خاطراتش از انقلاب سینمای مستقل دهه ۹۰، تأثیر عمیق ژان لوک گدار بر تاریخ سینما و چالش‌های فیلم‌سازی امروز پرداخت. او معتقد است اگر فیلمی پشتوانه مالی نداشته باشد، دیگر کسی به آن توجه نمی‌کند.
داکوتا جانسون، بازیگر و تهیه‌کننده آمریکایی، در نخستین حضور خود در جشنواره فیلم کن با فیلم «Splitsville» از رویکرد محافظه‌کارانه استودیوها انتقاد کرد و گفت بارها با دیدن نسخه نهایی فیلم‌هایی که در آن‌ها بازی کرده، شوکه شده چون آن چیزی نبوده که تصور می‌کرده. او همچنین از مبارزه دائمی برای حفظ اصالت در تولیدات هنری سخن گفت.
فیلم روزها و شب‌ها در جنگل (1970) به کارگردانی ساتیاجیت رای، با تلاش و حمایت وس اندرسن و مشارکت بنیاد فیلم مارتین اسکورسیزی و دیگر نهادها، مرمت و به جشنواره کن ۲۰۲۵ بازگشت.
«Slauson Rec» مستندی جسور و نگران‌کننده از پشت‌پرده‌ی کارگاه بازیگری شایا لابوف است؛ روایتی از امید و اعتماد که در لبه‌ی فروپاشی روانی و سوءاستفاده عاطفی فرو می‌ریزد.
هریس دیکینسون، بازیگر تحسین‌شده‌ی فیلم‌های مستقل، در نخستین تجربه کارگردانی‌اش با فیلم «Urchin»، تصویری تلخ، انسانی و درعین‌حال شاعرانه از بحران بی‌خانمانی در لندن ارائه می‌دهد. این درام اجتماعی که در بخش «نگاه نو» جشنواره کن به نمایش درآمده، با بازی چشمگیر فرانک دیلان، تماشاگر را به دلِ چرخه‌ی خشونت، اعتیاد و طردشدگی می‌برد؛ بی‌آن‌که وعده رستگاری بدهد یا پایان‌بندی خوشی تحمیل کند.
ویکی کریپس، بازیگر مطرح فیلم «Phantom Thread»، در آستانه نمایش جهانی فیلم جدیدش «Love Me Tender» در بخش "نگاه نو" جشنواره کن، از یکی از چالش‌برانگیزترین و آسیب‌زننده‌ترین تجربه‌های کاری خود پرده برداشت؛ پروژه‌ای که او را از نظر روحی و جسمی به مرز فرسودگی رسانده است.
با همکاری با ۲۷ کارگردان زن در هشت سال گذشته، نیکول کیدمن نه‌تنها به وعده‌اش در حمایت از فیلم‌سازان زن عمل کرده، بلکه اکنون خواستار حضور سرمایه‌گذاران جسور برای پشتیبانی از زنان ناشناخته پشت دوربین است. او در جشنواره کن با صراحت اعلام کرد: «ریسک کنید، حمایت کنید، تکرار فرصت را تضمین کنید.»
فیلم جدید آن ای‌موند، با محوریت مردی مهربان و مضطرب که بار نگرانی‌های محیط‌زیستی جهان را به تنهایی به دوش می‌کشد، در ابتدا با لحنی شاعرانه و حس‌برانگیز مخاطب را مجذوب می‌کند، اما خیلی زود در پیچ‌و‌خم روایی و ترکیب بی‌ثمر ژانرها، راه خود را گم می‌کند.
در تازه‌ترین اثر از کارگردان سبک‌گرای سینمای معاصر، وس اندرسن با ظرافتی طنزآلود به سراغ مفهوم سرمایه‌داری، پدران غایب و میراث‌های مشکوک می‌رود؛ بنسیو دل تورو در نقش یک سرمایه‌دار پیر و زخمی، قلب اثر را در دست دارد.
مستند «Slauson Rec» به کارگردانی لئو لوئیس اونیل، از آثار غافلگیرکننده جشنواره کن امسال بود که تصویری عریان و پرتنش از شایا لباف در قامت مربی تئاتر ارائه می‌دهد — مردی که خود را ناجی جوانان لس‌آنجلس می‌پنداشت، اما در نهایت به کابوسی برای آنان بدل شد.
هیفا المنصور، نخستین کارگردان زن سعودی، از روزهایی می‌گوید که مجبور بود پشت فرمان یک ون پنهان شود تا بتواند فیلم بسازد. امروز، او از خیابان‌های عربستان به عنوان لوکیشن‌هایی در اختیارش یاد می‌کند و از شکوفایی هنری در سرزمینی می‌گوید که حالا به یکی از قطب‌های نوظهور فیلم‌سازی بدل شده است.
کوین اسپیسی، بازیگر برنده اسکار که پس از اتهامات سوءرفتار جنسی نزدیک به یک دهه از انظار دور بوده، برای دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری از سوی بنیاد «جهانی بهتر» به جشنواره فیلم کن بازمی‌گردد؛ حضوری که در کنار معرفی فیلم جدیدش «بیداری»، احتمالاً با واکنش‌های گسترده‌ای همراه خواهد بود.
ظهر شنبه و در شلوغ‌ترین ساعات برگزاری جشنواره کن، سقوط ناگهانی یک درخت در بلوار کروآزت منجر به مصدومیت یک نفر و بسته شدن پیاده‌رو شد؛ حادثه‌ای که در مقابل یکی از مکان‌های اصلی رویدادهای جشنواره رخ داد.
اولیور لاکس در جدیدترین اثر خود «Sirât» با عبور از تمامی قراردادهای روایی و ژانری، مخاطب را به سفری پرتنش، عجیب و غیرقابل پیش‌بینی در دل صحرای مراکش می‌برد؛ جایی که مرز میان واقعیت، کابوس، و رستگاری به نازکی یک مو پل زده شده است.
فیلم «کلمات جنگ» با بازی مکسین پیک به زندگی آنا پولیتکوفسکایا، روزنامه‌نگار منتقد و قربانی ترور در روسیه، می‌پردازد؛ اثری که هرچند پیام مهمی درباره آزادی مطبوعات دارد، اما در روایت و ساختار، اثری محافظه‌کارانه و فاقد نوآوری به شمار می‌رود.
