درباره فیلم «ژان دیلمان» / فرمالیستی و آوانگارد یا فمینیستی و ایدئولوژیک؟

YOLO یک فیلم کمدی درام، ورزشی چینی محصول ۲۰۲۴ به کارگردانی جیا لینگ (Jia Ling) می‌باشد که بر اساس فیلم 100 Yen Love به کارگردانی ماساهارو تیک (Masaharu Take) ساخته شده است. جیا لینگ به عنوان کاراکتر اصلی لی‌ینگ، لی جیان (Lei Jiayin) در نقش مکمل و چندی دیگر در این فیلم به ایفای نقش می‌پردازند. YOLO یکی از هفت فیلم پرفروش سال ۲۰۲۴ جهان بوده و در چین نیز رتبه اول پرفروش‌ترین فیلم ۲۰۲۴ را به خود اختصاص داده است.

The Wild Robot در کنار مفاهیم نسبتا مهم خود، انیمیشنی مخاطب‌پسند به دور از مبتذل‌بازی‌های اخیر هالیوود است و من خوشحالم که در دام ووک جماعت نیافتده و مفاهیم رنگین کمانی ندارد. همان‌طور که در ابتدا نوشتم The Wild Robot اثری به شدت انسانی است با اینکه درون اثر خبری از انسان نیست.

منتقدان نظرات خودشان را درباره فیلم Gladiator II منتشر کردند و این اثر توانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

فیلم تلقین یا اینسپشن، محصول امریکا و انگلستان، به کارگردانی کریستوفر نولان است که با دریافت ده‌ها جایزه ازجمله فیلمبرداری، صدا و جلوه‌های ویژه اسکار، همچنین نمره ۸/۸ IMDB، نشان می‌دهد بی‌دلیل نیست که از تاثیرگذارترین فیلم‌های تاریخ است.

زوئی کراویتز در Blink Twice اولین تجربه کارگردانی خود را به نمایش می‌گذارد و در کل، کارگردانی او ترکیبی از عناصر بصری قوی و تلاش برای ایجاد تعلیق روان‌شناختی است، اما نقاط ضعف قابل توجهی نیز دارد. کراویتز به خوبی از محیط جزیره برای ایجاد حس انزوا و تنش استفاده کرده است.

در فیلم Afraid، شخصیت AIA نماد پیشرفته‌ترین شکل هوش مصنوعی و تکنولوژی خانگی است که به عنوان دستیار دیجیتال وارد زندگی خانواده کورتیس می‌شود، و با جمله «به خونه خوش اومدی ایا» شروع به کار می‌کند اما با هیچ جمله‌ای خاموش نمی‌شود.

فیلم Don't Move در بخش‌هایی از نگاه سرگرمی سینمایی قابل قبول است، اما در مجموع یک تریلر کلیشه‌ای درباره «شکارچی و طعمه» است. این فیلم شامل معمایی نیست که باید حل شود، بلکه یک تجربه بی‌مووی سرگرم‌کننده است که برای تماشاگرانی ساخته شده که به دنبال یک تمرین ژانر ناب کوتاه و مستقیم هستند.

مگر می‌شود کسی دوستدار سینما باشد و نام تیم برتون را نشنیده باشد؟ مرد دوست‌داشتنی و عجیب و غریب سینما در بیستمین اثر بلند سینمایی‌اش به سراغ دنباله‌سازی برای فیلم Beetlejuice سال ۱۹۸۸ کرده است. در ادامه خواهیم دید که به چه شکل، برتون پس از گذشت ۳۶ سال کماکان ذهن خلّاق و عجیب و غریبش را دارد و علیرغم تمامی ضعف‌های اثر، او بیننده را درگیر کاراکتر‌ها و جهان‌سازی خاص خودش می‌کند.

فیلم «The Platform 2» ساخته گالدر گازتلو–اوروتیا کارگردان اسپانیایی و دنباله‌ای بر فیلم «The Platform» است که بر خلاف قسمت اول نتوانست نظر مردم و منتقدین را به خود جلب کند. اما آیا این حجم از انتقادات نسبت به این فیلم منطقی است؟ در نقد این اثر سینمایی به این موضوع می‌پردازیم.

فیلم سینمایی Red One با بازی کریس ایوانز و دوئین جانسون نتوانسته نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کند.

فیلم Small Things Like These با هنرنمایی کیلین مورفی در نقش اصلی توانسته نمرات بسیار خوبی از منتقدان بگیرد.

فیلم سینمایی Heretic با هنرنمایی هیو گرنت توانسته نمرات بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کند.

گابریل شرمن در نقش فیلم‌نامه نویس و علی عباسی به عنوان کارگردان فیلم «کارآموز» سراغ بخشی از زندگی او رفته‌اند که کمتر کسی از آن با خبر است؛ دوران پیش از اوج گرفتن ترامپ و آشنایی وی با روی کوهن که نقش استاد و مراد او را دارد و باعث می‌شود دانلد ترامپ از زیر سایه‌ی پدرش خارج شود و رفته رفته به جایگاهی برسد که امروز در آن قرار دارد.

صداقت تاد فیلیپس در جوکر۱ تبدیل به‌نوعی محافظه‌کاری و عدم‌صداقت در جوکر۲ شده است و همین مسئله اصلی‌ترین عامل شکست فیلم به‌نظر می‌رسد. فیلیپس با حق دادن به نولان و واگذار کردن جوکر به او، گویی به‌اشتباه خود اقرار کرده و حفظ نظم موجود را به شورش و اعتراض ترجیح داده است.

چرا و چگونه چنین بلایی سر اقتباس «اوزوماکی» آمد؟ زمان آن رسیده است که به بررسی نقاط ضعف و قوت انیمه بپردازیم و ببینیم سازندگان چه کاری می‌توانستند انجام دهند تا این اقتباس انیمه‌ای خودش را از منجلابی که در آن افتاد نجات دهد.

تاد فیلیپس در حال نمایش چگونگی تبدیل شدن یک آدم معمولی به جوکر است و بعدا قرار است در فیلم‌های آینده به دنبال قصه‌های وی در شهر گاتهام برای بر هم زدن نظم برود و احتمالا با بتمن مبارزه کند. این برداشت کمی مبهم به نظر می‌رسید؛ چرا که آرتور فلک آشکارا آدم کودنی بود و نمی‌توانست هیچ‌گاه به‌ آن ابرشرور دیوانه تبدیل شود که هوشی سرشار دارد. نقد فیلم «جوکر ۲» یا همان «جوکر: جنون مشترک» را با تکیه بر همین بر هم زدن توقعات مخاطب توسط تاد فیلیپس آغاز می‌کنیم.

فیلم مرا به دوزخ بکشان یا همان «Drag Me to Hell» در سال ۲۰۰۹ توسط سم ریمی نویسندگی و کارگردانی شد. این پروژه اولین پروژه‌ی ترسناک این کارگردان در بازه‌ای حدود دو دهه بود و همچنین اولین فیلمی بود که پس از پروژه The Gift دیگر درباره‌ی مرد عنکبوتی محسوب نمی‌شد. پس از ساختن سه تا از بزرگترین فیلم‌های دهه ۲۰۰۰، ریمی می‌خواست که مقیاس کار خودش را کوچک‌تر کند و به سبکی رجوع کند که در ابتدا سبب شهرت او به عنوان یک فیلم‌ساز شده بود.

در این مطلب نقد فیلم «ترساننده ۳» (Terrifier 3) را با تمرکز بر تاکید فیلم‌ساز بر ادغام بین کلیشه‌های مختلف زیرگونه‌های متفاوت ژانر وحشت را بخوانید.

بدون شک سینمای هالیود بدون جان فورد یک روایت ناقص است. فراتر از این باید گفت، یکی از نام‌هایی که سینمای کلاسیک با آن شناخته می‌شود «جان فورد» است.

در این نوشتار نگاهی می‌کنیم بر اولین فیلم بلند نیکلاس لارسن به نام Mother, Couch که با هنرنمایی ایوان مک‌گرگور و ریس ایفانز و بر اساس رمانی به همین نام اثر جرکر ویردبورگ توسعه یافته است.