جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ با خاموشی گسترده‌ای در روز پایانی‌اش، احتمالاً به دلیل خرابکاری، به پایان رسید. از شوک‌های غیرمنتظره تا استقبال بی‌نظیر منتقدان از آثار خاص، این دوره پر از غافلگیری بود. در این مطلب، بهترین فیلم‌های جشنواره را به انتخاب منتقدان بین‌المللی معرفی می‌کنیم.

فیلم «الینور کبیر» به کارگردانی اسکارلت جوهانسون، اولین تجربه کارگردانی این بازیگر مطرح هالیوود، با حضور درخشان اما بحث‌برانگیز جون اسکوئیب، بازیگر ۹۵ ساله، تلاش می‌کند ترکیبی از طنز، غم و هویت فرهنگی را ارائه دهد. اما آیا این اثر در رسیدن به هدف خود موفق بوده است؟

فیلم جدید برادران داردن با عنوان «مادران جوان» در جشنواره‌های بین‌المللی با تحسین منتقدان مواجه شده است. این فیلم که با محوریت بارداری نوجوانان و زندگی در خانه‌های حمایت اجتماعی ساخته شده، روایتی تلخ و در عین حال سرشار از امید از واقعیت‌های جامعه معاصر بلژیک ارائه می‌دهد.

در هفتاد و هشتمین جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵، فیلم «فقط یک تصادف ساده» (It Was Just An Accident) ساخته جعفر پناهی با کسب میانگین امتیاز ۳.۱، به طور مشترک در صدر جدول منتقدان قرار گرفت. در مقابل، فیلم «زن و بچه» (Woman And Child) اثر سعید روستایی با میانگین ۱.۹، یکی از پایین‌ترین امتیازات جدول را به خود اختصاص داد.

در آخرین روز هفتاد و هشتمین جشنواره فیلم کن، گمانه‌زنی‌ها درباره برندگان جوایز اصلی، به ویژه نخل طلا، به اوج خود رسیده است. منتقدان و منابع نزدیک به هیئت داوران، فیلم «ارزش احساسی» ساخته یوآخیم تریه را پیشتاز اصلی می‌دانند.

در مراسمی که شامگاه جمعه ۲۳ می ۲۰۲۵ (۲ خرداد ۱۴۰۴) برگزار شد، برندگان بخش رقابتی «نوعی نگاه» (Un Certain Regard) در هفتاد و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کن معرفی شدند. فیلم «نگاه اسرارآمیز فلامینگو» به کارگردانی دیگو سسپید جایزه بهترین فیلم را از آن خود کرد.

فیلم سینمایی «زن و بچه» ساخته سعید روستایی، در نخستین نمایش جهانی خود در جشنواره کن، با واکنش «متوسط» منتقدان روبرو شد و در جدول منتقدان اسکرین، نمره ۱.۹ از ۴ را به دست آورد.

فیلم «زن و بچه» به کارگردانی سعید روستایی با بازی درخشان پاریناز ایزدیار، درامی تلخ و پرحادثه است که جایگاه زنان در جامعه مردسالار را به تصویر می‌کشد. اما آیا افراط در روایت این فیلم را به ملودرامی اغراق‌آمیز تبدیل کرده؟

کارگردان ایرانی سعید روستایی در تازه‌ترین مصاحبه‌اش به چالش‌های ساخت فیلم «زن و فرزند» با مجوز رسمی و پوشش حجاب زنان در فیلم اشاره کرد و توضیح داد چگونه در شرایط سخت ایران مجبور به رعایت این محدودیت‌ها شده است.

در چهارمین فیلم بلندش، سعید روستایی تصویری تلخ، پرتنش و در مواردی گیج‌کننده از مادری تنها در برابر جامعه‌ای مردسالار ارائه می‌دهد؛ تصویری که هرچند با جسارت آغاز می‌شود، در نهایت در بن‌بست‌های روان‌شناختی و روایت غیرمنسجم گیر می‌افتد.

جعفر پناهی، کارگردان سرشناس و منتقد اجتماعی سینمای ایران، پس از آزادی از زندان با فیلم جدیدش «فقط یک تصادف بود» به رقابت اصلی جشنواره کن بازگشت و با تشویق ایستاده نزدیک به ۸ دقیقه، سالن را به صحنه‌ای از شور و احساس بدل کرد.

بازگشت باشکوه جودی فاستر به سینمای فرانسه با «زندگی خصوصی» در نقش روان‌درمانگری گرفتار در راز مرگ یک بیمار، تجربه‌ای متفاوت از تریلری روان‌شناختی و شخصیت‌محور را رقم می‌زند.

فیلم معمایی جدید «Vie Privée» با بازی جودی فاستر و کارگردانی ربکا زلوتوفسکی در جشنواره فیلم کن با استقبال بی‌نظیر منتقدان و تماشاگران مواجه شد و تشویق ایستاده ۸ دقیقه‌ای را به همراه داشت. این فیلم، نخستین تجربه فاستر در سینمای فرانسه پس از دو دهه است.

در حالی‌ که جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ به نیمه رسید، نشانه‌هایی از بازگشت شور و هیجان سال‌های گذشته دیده می‌شد؛ اما واقعیت آن است که سیاست، محدودیت‌های مالی و قوانین سختگیرانه فرش قرمز، بیش از هر زمان دیگری بر فضای جشنواره سایه انداخته‌اند. حتی حضور ستارگان هم نتوانست حواس‌ها را از تغییراتی که جشنواره را دگرگون کرده، پرت کند.

کوین اسپیسی، بازیگر سرشناس و برنده دو جایزه اسکار، پس از تقریباً یک دهه دوری از جشنواره کن و پس از تبرئه کامل از تمامی اتهامات جنسی، با سخنرانی احساسی و آتشین به صحنه بازگشت. او در مراسمی که توسط مؤسسه Better World Fund برگزار شد، با نقل‌قولی از التون جان تأکید کرد: «من هنوز سر پا هستم.»

فیلم «ناپدید شدن یوزف منگله» به کارگردانی کیریل سربرنیکوف، تلاش دارد تا چهره‌ی فرشته مرگ اردوگاه‌های نازی را در تبعید بازسازی کند؛ اما با وجود بازی درخشان آگوست دیل، درگیر ساختاری پراکنده و روایتی سردرگم می‌شود که مانع شکل‌گیری یک پرتره انسانی و روان‌شناسانه می‌گردد.

فیلم «عقاب‌های جمهوری» (Eagles of the Republic) به کارگردانی طارق صالح، روایتی هوشمندانه و در عین حال ناهماهنگ از زندگی یک ستاره‌ی سینما در دل نظامی استبدادی است. اثری که هم جذاب است و هم ناامیدکننده، و بیش از هر زمان دیگری به‌خصوص برای مخاطب جهانی، آشنا و ملموس به نظر می‌رسد.

در نخستین اقتباس سینمایی از رمان کازوئو ایشی‌گورو، کارگردان ژاپنی کِی ایشیکاوا می‌کوشد تا مرزهای بین حافظه، غم و هویت را به تصویر بکشد. اما «چشم‌اندازی کم‌رنگ از تپه‌ها»، با وجود جاه‌طلبی بصری و وفاداری ظاهری به متن، از درک لطافت و ابهام ادبی اثر اصلی بازمی‌ماند.

فیلم درام تازه «آمروم» به کارگردانی فاتح آکین، که در جشنواره کن به نمایش درآمد، داستانی لطیف و تأمل‌برانگیز از بلوغی انسانی را در واپسین روزهای جنگ جهانی دوم روایت می‌کند. این اثر با نگاهی عمیق و پرظرافت، به بررسی مرزهای دشوار اخلاقی و امکان نیکی در دل تاریکی می‌پردازد.

جشنواره فیلم کن که زمانی بستری معتبر برای بزرگداشت سینما بود، در سال‌های اخیر و به ویژه در سال ۲۰۲۵، با حضور گسترده اینفلوئنسرهای بدون ارتباط سینمایی و جنجال «بسته‌های فرش قرمز» با قیمت‌های ده‌ها هزار دلاری، بیشتر به کت‌واک مد تبدیل شده و تمرکز را از فیلم‌سازان به حواشی مد و بازاریابی برندها منتقل کرده است.

در شبی ویژه در جشنواره کن ۲۰۲۵، اسپایک لی با اهدای نخل طلای افتخاری به دنزل واشنگتن، از همکاری دیرینه و تاثیرگذارشان در سینمای آمریکا تقدیر کرد. این اتفاق در جریان نمایش جهانی فیلم جدید لی، «از بالا به پایین‌ترین» رخ داد.

ریچارد لینکلیتر پس از تحسین گسترده فیلم جدیدش «موج نو» در جشنواره کن، به مرور خاطراتش از انقلاب سینمای مستقل دهه ۹۰، تأثیر عمیق ژان لوک گدار بر تاریخ سینما و چالش‌های فیلم‌سازی امروز پرداخت. او معتقد است اگر فیلمی پشتوانه مالی نداشته باشد، دیگر کسی به آن توجه نمی‌کند.

فیلم روزها و شب‌ها در جنگل (1970) به کارگردانی ساتیاجیت رای، با تلاش و حمایت وس اندرسن و مشارکت بنیاد فیلم مارتین اسکورسیزی و دیگر نهادها، مرمت و به جشنواره کن ۲۰۲۵ بازگشت.

وس اندرسن در نشست خبری فیلم جدیدش طرح فینیقی در جشنواره کن، به پیشنهاد دونالد ترامپ درباره وضع تعرفه ۱۰۰ درصدی بر فیلم‌هایی که خارج از آمریکا فیلم‌برداری می‌شوند، واکنش طنزآمیز نشان داد و گفت: «فیلم که مثل کالا از گمرک رد نمی‌شود!»

«Slauson Rec» مستندی جسور و نگران‌کننده از پشت‌پرده‌ی کارگاه بازیگری شایا لابوف است؛ روایتی از امید و اعتماد که در لبه‌ی فروپاشی روانی و سوءاستفاده عاطفی فرو می‌ریزد.

هریس دیکینسون، بازیگر تحسین‌شده‌ی فیلم‌های مستقل، در نخستین تجربه کارگردانی‌اش با فیلم «Urchin»، تصویری تلخ، انسانی و درعین‌حال شاعرانه از بحران بی‌خانمانی در لندن ارائه می‌دهد. این درام اجتماعی که در بخش «نگاه نو» جشنواره کن به نمایش درآمده، با بازی چشمگیر فرانک دیلان، تماشاگر را به دلِ چرخه‌ی خشونت، اعتیاد و طردشدگی می‌برد؛ بی‌آن‌که وعده رستگاری بدهد یا پایان‌بندی خوشی تحمیل کند.

ویکی کریپس، بازیگر مطرح فیلم «Phantom Thread»، در آستانه نمایش جهانی فیلم جدیدش «Love Me Tender» در بخش "نگاه نو" جشنواره کن، از یکی از چالش‌برانگیزترین و آسیب‌زننده‌ترین تجربه‌های کاری خود پرده برداشت؛ پروژه‌ای که او را از نظر روحی و جسمی به مرز فرسودگی رسانده است.

با همکاری با ۲۷ کارگردان زن در هشت سال گذشته، نیکول کیدمن نه‌تنها به وعده‌اش در حمایت از فیلم‌سازان زن عمل کرده، بلکه اکنون خواستار حضور سرمایه‌گذاران جسور برای پشتیبانی از زنان ناشناخته پشت دوربین است. او در جشنواره کن با صراحت اعلام کرد: «ریسک کنید، حمایت کنید، تکرار فرصت را تضمین کنید.»

مستند «Slauson Rec» به کارگردانی لئو لوئیس اونیل، از آثار غافلگیرکننده جشنواره کن امسال بود که تصویری عریان و پرتنش از شایا لباف در قامت مربی تئاتر ارائه می‌دهد — مردی که خود را ناجی جوانان لس‌آنجلس می‌پنداشت، اما در نهایت به کابوسی برای آنان بدل شد.

کوین اسپیسی، بازیگر برنده اسکار که پس از اتهامات سوءرفتار جنسی نزدیک به یک دهه از انظار دور بوده، برای دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری از سوی بنیاد «جهانی بهتر» به جشنواره فیلم کن بازمی‌گردد؛ حضوری که در کنار معرفی فیلم جدیدش «بیداری»، احتمالاً با واکنش‌های گسترده‌ای همراه خواهد بود.

ظهر شنبه و در شلوغ‌ترین ساعات برگزاری جشنواره کن، سقوط ناگهانی یک درخت در بلوار کروآزت منجر به مصدومیت یک نفر و بسته شدن پیاده‌رو شد؛ حادثه‌ای که در مقابل یکی از مکان‌های اصلی رویدادهای جشنواره رخ داد.

اولیور لاکس در جدیدترین اثر خود «Sirât» با عبور از تمامی قراردادهای روایی و ژانری، مخاطب را به سفری پرتنش، عجیب و غیرقابل پیش‌بینی در دل صحرای مراکش می‌برد؛ جایی که مرز میان واقعیت، کابوس، و رستگاری به نازکی یک مو پل زده شده است.

فیلم «کلمات جنگ» با بازی مکسین پیک به زندگی آنا پولیتکوفسکایا، روزنامه‌نگار منتقد و قربانی ترور در روسیه، می‌پردازد؛ اثری که هرچند پیام مهمی درباره آزادی مطبوعات دارد، اما در روایت و ساختار، اثری محافظه‌کارانه و فاقد نوآوری به شمار می‌رود.

فیلم «Bring Her Back»، دومین اثر بلند دنی و مایکل فیلیپو پس از موفقیت «Talk to Me»، تریلری روان‌پریشانه و ترسناک است که با بازی درخشان و نگران‌کننده‌ی سالی هاوکینز در نقش یک مادرخوانده‌ی مرموز، به کابوسی خانگی در دل حومه‌ی استرالیا جان می‌بخشد. این فیلم با فضایی وهم‌آلود و خشونتی زیرپوستی، یکی از دلهره‌آورترین تجربه‌های سینمایی سال است.

«خواهر کوچک» (The Little Sister) ساخته‌ی حفسیه هرزی، یکی از آثار کم‌ادعای جشنواره کن امسال است که با نگاهی انسانی و بی‌پیرایه، داستان دختری فرانسوی-الجزایری را روایت می‌کند که میان ایمان، خانواده، و هویت جنسی‌اش گرفتار است. بازی درخشان نادیا ملیتی در نقش فاطیما، این روایت شخصی و درونی را به یکی از تجربه‌های متفاوت سینمای اجتماعی اروپا تبدیل کرده است.

فیلم «ایدینگتون» ساخته آری آستر با بازی خواکین فینیکس در جشنواره کن ۲۰۲۵ با تشویق پنج دقیقه‌ای ایستاده حضار مواجه شد.

آری آستر در فیلم «ایدینگتون» با نگاهی جسورانه و متفاوت، تصویر جامعه آمریکا را در دوران همه‌گیری کرونا و اعتراضات اجتماعی بازسازی می‌کند. فیلمی که بحران‌های فرهنگی، سیاسی و روانی را در دل یک شهر کوچک به نمایش می‌گذارد و مخاطب را به تامل درباره واقعیت‌های معاصر دعوت می‌کند.

در جریان جشنواره کن ۲۰۲۵، شرکت فناوری محور Largo.ai با پشتیبانی مالی سیلوستر استالونه و همکاری کمپانی سینمایی Brilliant Pictures، از تأسیس اولین شرکت سینمایی جهان خبر داد که تمامی فرآیندهای تولید، فروش و تأمین مالی فیلم را به‌طور کامل با هوش مصنوعی انجام می‌دهد. این اتفاق نقطه عطفی در تحول صنعت سینما و ورود فناوری به قلب هنر هفتم به‌شمار می‌رود.

فیلم «آسمان وعده‌داده‌شده» ساخته‌ی کارگردان فرانسوی-تونسی، اریژ سهیری، با نگاهی مستندگونه و نگاهی انسانی، به زندگی چند زن مهاجر آفریقایی در تونس می‌پردازد؛ زنانی که در میانه‌ی رنج، تبعیض و امید، برای حفظ کرامت انسانی خود تلاش می‌کنند. این فیلم که در بخش «نگاه نو» جشنواره کن افتتاح شد، نگاهی تازه به مهاجرت در قاره آفریقا دارد، نه اروپا.

در حالی‌که فرش قرمز کن ۲۰۲۵ زیر پای ستاره‌ها گسترده می‌شود، بخش Focus COPRO بی‌سروصدا اما مؤثر، چشم‌انداز تازه‌ای از سینمای فردا را ترسیم کرده است؛ جایی که هفت کارگردان جوان از آسیا، آفریقا، اروپا و آمریکای لاتین با پروژه‌های جسورانه و داستان‌هایی متفاوت، اولین گام‌های جدی خود را برای ورود به دنیای سینمای بلند برمی‌دارند.

فیلم «پرونده ۱۳۷» به کارگردانی دومینیک مول، داستان تکان‌دهنده‌ی بازرسی از یک پرونده‌ی خشونت پلیس را روایت می‌کند؛ جایی که یک بازرس زن در میانه‌ی میدان اخلاق، قانون و فشار نهادهای فاسد گرفتار می‌شود. با بازی خیره‌کننده‌ی لئا دروکر و روایتی بی‌پیرایه، این فیلم پلیسی در جشنواره کن درخشید.

مستند جدید «یوجین جارکی» درباره بنیان‌گذار جنجالی ویکی‌لیکس، با عنوان «مرد شش میلیارد دلاری»، نخستین نمایش جهانی‌اش را در جشنواره فیلم کن تجربه خواهد کرد. این فیلم که روایتی همدلانه از زندگی و مبارزات آسانژ ارائه می‌دهد، او را پس از سال‌ها بازداشت و حبس خانگی، این‌بار روی فرش قرمز به تصویر می‌کشد. جارکی می‌گوید نمایش فیلم در فرانسه تصمیمی اخلاقی بود، چرا که آسانژ هنوز اجازه ورود به خاک آمریکا را ندارد.

در شب نخست جشنواره فیلم کن ۲۰۲۴، سالن نمایش میزبان نه‌فقط یک فیلم مستند، بلکه مراسمی پر از اندوه و احترام برای خبرنگار شهید فلسطینی، فاطمه حسونه بود؛ زنی که تنها چند هفته پیش، پیش از آن‌که فرصت حضور در این جشن جهانی را بیابد، در حمله موشکی ارتش اسرائیل جان باخت.

جشنواره فیلم کن به‌صورت رسمی ممنوعیت برهنگی و پوشش‌های غیرمتعارف را در فرش قرمز اعلام کرد؛ تصمیمی که می‌تواند چهره این رویداد سینمایی معتبر را بیش از پیش با چارچوب‌های فرهنگی و قانونی تطبیق دهد.

در دل یک مزرعه قدیمی در آلمان، روایتی تلخ و شاعرانه از زنانِ چند نسل روایت می‌شود که گویی اندوه و رنج، در آجرهای دیوار خانه‌شان حک شده است. فیلم «صدای افتادن» ساخته‌ی ماشا شیلینسکی، اثری جاه‌طلبانه و جسور در بخش مسابقه اصلی جشنواره کن امسال است که با فضاسازی بصری و روایت غیرخطی، تماشاگر را به دل تاریخ و زخم‌های نسلی می‌برد.

فیلم «ماموریت غیرممکن: حساب نهایی» به عنوان هشتمین قسمت از مجموعه محبوب و پرفروش تام کروز، با هیاهوی بسیار در جشنواره کن روی پرده رفت. اما آیا این قسمت توانسته انتظارات را برآورده کند یا در گرداب افسانه‌سازی از خود غرق شده است؟

اگر به سینمای اجتماعی و مستقل علاقه‌مندید، فیلم «آسمان وعده‌ها» به کارگردانی اریژ سهیری شما را شگفت‌زده خواهد کرد. این فیلم تونسی، نگاهی انسانی به وضعیت مهاجران در تونس دارد و با روایتی گرم و تأمل‌برانگیز، سه زن از ساحل عاج را به تصویر می‌کشد که در دل سختی‌ها به دنبال امید و آینده‌ای بهتر هستند.

رابرت دنیرو در افتتاحیه جشنواره فیلم کن ۲۰۲۴، با دریافت جایزه نخل طلای افتخاری، حمله‌ای تند به دونالد ترامپ داشت و او را دشمن هنرها معرفی کرد. دنیرو در سخنرانی خود به تهدیدات دموکراسی آمریکا و حملات علیه هنرها اشاره کرد و از حاضران خواست که برای آزادی و دموکراسی دست به اعتراض بزنند.

هفتاد و هشتمین دوره جشنواره فیلم کن با تجلیل از چهره‌های شاخص سینمایی مانند رابرت دنیرو و در عین حال نمایش اولین آثار فیلمسازان بااستعداد، بار دیگر سنت و مدرنیته را در هم می‌آمیزد.

در مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم کن، لئوناردو دی‌کاپریو جایزه نخل طلای افتخاری را به رابرت دنیرو، بازیگر برجسته و اسطوره سینما، اهدا می‌کند؛ این جایزه به پاس یک عمر دستاورد هنری به دنیرو تعلق گرفته است.