انتخاب «ژان دیلمان» از سوی نشریه سایت اند ساوند در سال 2022 به عنوان بهترین فیلم منتقدان، بدون شک یکی از پرچالش‌ترین و بحث‌برانگیزترین گزینش‌هایی بود که از سوی منتقدان سینما در یک دهه اخیر اتفاق افتاده و همچنان و بعد از گذشته دو سال از این انتخاب، همچنان اما و اگرها و بحث و نظرها درباره این انتخاب جمعی ادامه دارد.
انیمیشن Transformers One، یکی از بهترین آثار سال ۲۰۲۴ نه فقط درحوزه‌ی هنر انیمیشن، بلکه در حوزه‌ی کلی سینماست. اثری سرشار از امید و شجاعت که به ببیندگانش در کنار القای این احساسات اعتلا یافته، هشداری از خرابی و تهدیدهای خشم انباشته و کنترل‌نشده می‌دهد. داستانی با ابتدا و انتهای چفت و بست شده، که تمامی المان‌های آن، از طنز گرفته تا صحنه‌های اکشن و جدی، مجال بروز مناسب در این ساختار محکم را دارند.
در این مطلب نقد فیلم The End به کارگردانی جاشوا اوپنهایمر را بخوانید.
بحث ریتم فیلم یکی دیگر از مهم‌ترین موضوعاتی است که پیرامون آنورا شکل گرفته است. ریتم تندی که جای تامل و تمرکز به مخاطب نمی‌دهد و گاهی فضاسازی اولیه را برای جا انداختن مواضع فیلمساز مهیا می‌کند اینکه بسیاری از اتفاقات مهم و نقاط عطف فیلم در ریتمی تند و سریع اتفاق افتاده تنها به دلیل جذاب‌تر شدن فضای داستان و شخصیت‌ها نبوده و در برخی مواقع کلیدی به سرسری رد شدن از این اتفاقات بدون جا انداختن منطق آن برای تماشاگر نیز موجب شده است.
نقد فیلم «اتاق مجاور» -یا همان «اتفاق بغلی»- (The Room Next Door) را در این مطلب بخوانید.
فیلم «کریون شکارچی» (Kraven the Hunter) یک فیلم ناامیدکننده‌ی دیگر از «دنیای سینمایی مرد عنکبوتی سونی» (SSU) است که کاراکترهای جذاب کمیک‌ها را برمی‌دارد و به سبک خودش آن‌ها را خراب می‌کند.
فیلم «مرتد» درگیر همان آفت‌هایی است که بسیاری از فیلم‌های ترسناک هالیوودی این روزها با آن‌ها دست در گریبان هستند؛ آفت‌هایی نظیر تلاش برای راضی کردن اکثریت مخاطبان، حتی مخاطبان غیرعلاقه‌مند به ژانر وحشت با باج دادن‌های بی‌مورد به آن‌ها، توضیح بیش از حد همه چیز برای پوشاندن خطاهای بسیار در فیلم‌نامه و اجرا و حتی بازیگری و در عین حال تلاش برای هوشمندانه به نظر رسیدن. هر سه‌ی این موارد در این جا به وفور وجود دارند.
فیلم سینمایی Den of Thieves 2: Pantera اثری اکشن با بازی جرارد باتلر است که توانسته نمرات متوسطی را از منتقدان بگیرد.
هالیوود همچنان به طور منظم هر سال یک یا دو فیلم موزیکال مهم و پرسر و صدا تولید می‌کند که هنوز مخاطبان خودشان را دارند. فروش بالای فیلم «شرور» این را ثابت می‌کند. به‌خصوص که اولین بار است فیلمی بر اساس این نمایش موزیکال محبوب برادوی ساخته شده است. نقد فیلم «شرور» را در این مطلب بخوانید.
نخستین فیلم انگلیسی زبان پدرو آلمودوار همچون دیگر آثار این کارگردان اسپانیایی اثری تاثیرگذار و بحث برانگیز است. این فیلم که براساس رمان what are you going through نوشته سیگرید نونز ساخته شده، زندگی دو زن با بازی تیلدا سوئینتون(مارتا) که خبرنگار جنگ بوده و جولین مور(اینگرید) که نویسنده ای موفق است، را به تصویر کشیده و روایتی منحصر به فرد از مواجهه با مرگ خودخواسته را به نمایش می گذارد.
نقد فیلم «مجمع کاردینال‌ها» – یا «ملاقات محرمانه» یا «نشست محرمانه»- (Conlave) را با بررسی همین رویکرد معمایی آغاز می‌کنیم.
اگر هنوز دهه ۱۹۹۰ بود و شان بیکر این فیلم را نمی‌ساخت، رؤیای امریکایی آنورا همچون جولیا رابرتس «زن زیبا» محقق می‌شد. اما بیکر می‌خواهد تصویر این رؤیای امریکایی را در ذهن شما مخدوش کند و یک دهن‌کجی بزرگ به سینمای هالیوود و تمام کمدی عاشقانه‌های جریان اصلی‌اش. در دنیای او، نه آنورا سیندرلاست و نه وانیا شاهزاده سوار بر اسب سپید و فیلمساز خیلی زود، این حقیقت را توی صورت مخاطبش می‌کوبد.
فیلم سینمایی A Complete Unknown با هنرنمایی تیموتی شالامی نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کرده است.
نقدهای فیلم سینمایی Babygirl با بازی نیکول کیدمن منتشر شده و این اثر سینمایی نمرات بسیار خوبی را از منتقدان گرفته است.
«محفل» سراسر ایراد هم نیست. دو شخصیت اصلی داستان به قدر کافی جذاب هستند و محیط سرد ساخته شده توسط فیلمساز هم یقه‌ی ما را می‌چسبد و رها نمی‌کند.
سازندگان «والاس و گرومیت: انتقام پنگوئن» از هیچ نظر کم نگذاشته‌اند؛ تکنیک‌های استاپ‌موشن فیلم خیره‌کننده است با فریم‌های فراوان که لحظه‌ای رخوت ندارند. از کارگردانی گرفته، تا میزانسن، بازی با رنگ‌ها در پس‌زمینه و مدل‌های کاراکترها، همه چیز در عین شادابی، همان حس نوستالژیک والاس و گرومیت سابق را دارد.
«ماریا» آخرین قسمت سه‌گانه پابلو لارائین، کارگردان چهل و هشت ساله شیلیایی، درباره زنان بانفوذ قرن بیستم میلادی است. نقد فیلم «ماریا» را در این مطلب بخوانید.
«بروتالیست» درام تاریخی، حماسی به کارگردانی و تهیه‌کنندگی بردی کوربت است و فیلمنامه‌اش را کوربت با همکاری مونا فستولد نوشته است. «بروتالیست» طراحی آمریکای پس از جنگ و تأثیراتی را که پایه‌های آن را شکل دادند، بررسی می‌کند. از ما می‌خواهد به این فکر کنیم که چطور «بروتالیسیم» می‌تواند در مورد چیزی غیر از معماری صدق کند.
لوسیوس که سال‌ها پیش مرگ ماکسیموس به دست عمویش را مشاهده کرده، باید پس از تسخیر خانه‌اش توسط امپراتوران قدرتمند روم، برای نبرد وارد کولوسئوم شود. در این بین او نگاهی به گذشته می‌اندازد تا قدرت مورد نیاز برای بازگرداندن شکوه گذشته رم را بیابد.
«رد وان» یک فرصت از دست رفته برای خلق یک فیلم اکشن-کمدی کریسمسی ماندگار است. فیلم در میان روایت کلاسیک و ژانر مدرن گیر افتاده است: نه آن‌قدر تازه و خلاقانه است که مخاطبان مدرن را جذب کند، و نه به‌اندازه کافی دلنشین و گرم است که حس اصیل کریسمس را به نمایش بگذارد.
رابرت زمه‌کیس، کارگردان تحسین‌شده‌ای که او را با فیلم‌های مهم تاریخ سینما همچون مجموعه «بازگشت به آینده»، «فارست گامپ» و «دورافتاده» می‌شناسیم، با فیلم «اینجا» یک بار دیگر تلاش می‌کند بلندپروازی‌هایش در استفاده از تکنولوژی در سینما را به رخ بکشد. اما بر خلاف کارهای تحسین‌شده پیشینش اینجا موفق عمل نمی‌کند و فیلم «اینجا» با وجود بهره بردن از یاران قدیمی او شکست می‌خورد.
