فیلم سینمایی Ash با بازی آیزا گونزالس و آرون پال توانسته نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کند.

فیلم Drop اثری در ژانر مهیج و معمایی با هنرنمایی مگان فیهی است که توانسته نمرات خوبی را از منتقدان بگیرد.

فیلم سینمایی Locked اثری با هنرنمایی بیل اسکاشگورد و آنتونی هاپکینز است که توانسته نمرات متوسطی از منتقدان دریافت کند.

نقدهای فیلم A Working Man با هنرنمایی جیسون استاتهام منتشر شده و این اثر توانسته نمرات متوسطی بگیرد.

فیلم سینمایی The Accountant 2 با هنرنمایی بن افلک و جان برنثال نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کرده است.

فیلم Freaky Tales اثری اکشن و کمدی با هنرنمایی پدرو پاسکال است که منتقدان نمرات متوسطی به آن داده‌اند.

فیلم سینمایی The Legend of Ochi اثری فانتزی و ماجراجویی است که توانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

انتخاب «ژان دیلمان» از سوی نشریه سایت اند ساوند در سال 2022 به عنوان بهترین فیلم منتقدان، بدون شک یکی از پرچالش‌ترین و بحث‌برانگیزترین گزینش‌هایی بود که از سوی منتقدان سینما در یک دهه اخیر اتفاق افتاده و همچنان و بعد از گذشته دو سال از این انتخاب، همچنان اما و اگرها و بحث و نظرها درباره این انتخاب جمعی ادامه دارد.

فیلم سینمایی Novocaine با هنرنمایی جک کواید توانسته نمرات بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کند.

فیلم سینمایی The Electric State با هنرنمایی کریس پرت و میلی بابی براون نتوانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

فیلم سینمایی Black Bag اثری مهیج و معمایی است که توانسته نمرات بسیار خوبی از منتقدان بگیرد.

فیلم Matt and Mara اثری خسته‌کننده با داستانی ضعیف است که موفق به خلق هیچ چیزی نمی‌شود و بدون تعلیق صرفا مخاطب را با خود می‌کشد.

فیلم جولی سکوت کرد اثری بسیار ملال آور و حتی می‌توان گفت توخالی است که حتی برای یکبار هم پیشنهاد نمی‌شود و در واقع نطفه‌ی به حقی برای سینمای نابلد در قصه‌گوییِ اروپاست که رئالیستی جلوه دادن لحظات را با پرداخت صحیح اشتباه می‌گیرند و نتیجه می‌شود امثال این فیلمساز که در مشقِ ابتدایی‌شان اینچنین یک و ساعت و نیم هیچ‌ نمی‌گویند و البته که همواره ادعای دهان پرکنی هم برای نابلدی‌شان در آستین دارند که بله اگر کاندید جوایزی در فستیوال‌ها مخصوصا مشهورترین‌شان (فستیوال کن) بشوند پس راه را درست رفته‌اند!

نقد فیلم «مرد گرگ‌نما» (Wolf Man) را با تمرکز بر تلاش بیهوده‌ی سازندگان برای پیچیده کردن همه چیز آغاز می‌کنیم.

با اینکه در «پدینگتون در پرو» ماجراجویی از همیشه بزرگتر و خطرناک‌تر شده، اما گاه چسبیدن به فرمول همیشگی بهتر از هر چیز جواب می‌دهد و در نقد فیلم به تصمیم پرسش‌برانگیز نویسندگان برای فاصله گرفتن از این فرمول می‌پردازم.

«بروتالیست» از زمان نمایشش در هشتاد و یکمین جشنواره فیلم ونیز یکی از کنجکاوی‌برانگیزترین فیلم‌های سال 2024 میلادی بود. بسیاری از منتقدان آن را بهترین فیلم سال نامیدند و کسانی هم آن را در کنار یکی دو فیلم دیگر در زمره‌ی بهترین‌ها دانستند.

نقدها برای فیلم اکشن و فانتزی In the Lost Lands منتشر شده که این اثر نتوانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

جدیدترین فیلمِ «مایک لی» با عنوان Hard Truths (حقایق تلخ یا حقایق سخت)، یک اثر قابل توجه، قابل اعتنا و کم و بیش دیدنی‌ است. بازیگرانِ بریتانیاییِ نام آشنا یا ناشناخته‌ای همچون «ماریان ژان-بتیست»، «میشل آستین» و «دیوید وبر» در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند که به خوبی از کشاکشِ قوسی در پردازشِ کاراکترهای خود برآمده‌اند.

یکی از مضامین اصلی و قابل تأمل در زندگی، فقدان عزیزان و تأثیر روند سوگواری بر انسان است. مواجهه با احساسات حل‌ نشده‌ و پیمایش پیچیدگی‌های اندوه نیز وضعیت را برای بازمانده دشوارتر می‌کند. A Real Pain فیلمی است که حرف‌ برای گفتن دارد و با توجه به اینکه اولین تجربه‌ی جدی «جسی آیزنبرگ» در مقام نویسنده و کارگردان محسوب می‌شود، این اثر می‌تواند مسیر زندگی هنری او را دچار تغییر و تحول کند.

سینما مانیفست کسی نیست. هیچگاه در هیچ نقطه‌ای از تاریخِ کوتاه خود رامِ عقاید نشده و اگر توانسته چیزی بگوید، تنها با زبان سینما و هنر بوده است. اما در میان هجومِ آثار بی‌شماری که ادعای روشن‌بینی و روشن‌گری دارند، آیا فیلمی بی‌ادعا و ساده زیبا نیست؟ فیلمی که نیامده برای ما مسیر زندگی را درگرگون کند، نیامده از پشت تصاویر مفهومی خود ما را به قلمرو متافیزیک ببرد. اثری که بی‌ادعا آمده و عریان مقابل ما ایستاده است.

ماییم مردان پوشالی، ماییم مردان توخالی، کله‌هامان آکنده از کاه بر هم خم شده‌ایم. افسوس! صداهای زنگار گرفته‌مان، با هم نجوا که می‌کنیم، خاموش و بی‌معناست: همچون هوهوی باد در علفزار خشک، یا خش‌خش موش بر شیشه خرده‌ها در پستوی خشک ما. (تی اس الیوت)

فیلم Heretic، اثری جدید از کمپانی خلاق A24 است که اسکات بک و برایان وودز کارگردانی آن را برعهده دارند. نقش‌آفرینی «هیو گرنت» در این فیلم، مورد توجه جوایز گوناگونی همچون گلدن‌گلوب و بفتا قرار گرفته است.

فیلم فرانسوی Beating Hearts (به فرانسوی: L’Amour ouf) یا قلب‌های تپنده روایتگر یک داستان عاشقانه‌‌ است، درحالیکه اکنون در سال ۲۰۲۵ میلادی به سر می‌بریم می‌توان اذعان کرد که این مضمون در این نقطه از پیشبردِ مدیومِ سینما، کلیشه‌ای می‌باشد و اگر تمهیدات روایی خاصی در ارائه داستان از جانب دست‌اندرکارانِ آن در اثر تعبیه نشود [که در این فیلم نشده] مخاطب از تماشای آن دلزده خواهد شد.

در این مطلب به فیلم «دختری با سوزن» به ‌کارگردانی مگنوس فان هورن محصول سال ۲۰۲۴ دانمارک و سوئد می‌پردازیم.

نقدها برای فیلم Last Breath منتشر شده و این اثر سینمایی توانسته نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کند.

پدینگتون را می‌شناسید. خرسی محبوب و دوست داشتنی که در دو قسمت قبلی مجموعه موفق شده بود آثاری ارزشمند، احساسی و مهم‌تر از همه سرگرم‌کننده را تحویل مخاطب دهد. حال بعد از گذشت چند سال قسمت جدید این مجموعه تحت عنوان Paddington in Peru راهی سینما شده و با وجود تمامی کاستی‌ها، همچنان اثری سرگرم‌کننده و خانوادگی‌ است که دیدنش خالی از لطف نخواهد بود. اما اگر بخواهیم این سه قسمت از فرنچایز پدینگتون را در نظر داشته باشیم، در یک روند دیالکتیکی قسمت سوم یعنی Paddington in Peru ضعیف‌ترینِ مجموعه است.

فیلم Out of My Mind با نام فارسی «بیرون از ذهن من» محصول جدیدی از کمپانی دیزنی است که موضوعی کمتر دیده شده را دستمایه قرار داده و به زندگی یک دختر فلج مغزی کلاس ششمی پرداخته است. این فیلم براساس رمان مشهوری به همین نام ساخته شده است.

فیلم آن گونه می نماید که امریکا مسخر روس ها شده است و یک شهروند امریکایی در قامت کارگر جنسی کارش در مواجهه با این روس ها به جایی می رسد که با او بدتر از پسماند برخورد می شود.

در این مطلب به نقد و بررسی فیلم Flight Risk ساخته مل گیبسون پرداخته‌ایم.

فیلم The Monkey اثری ترسناک بر اساس داستان کوتاهی از استیون کینگ است که توانسته نمرات بسیار خوبی از منتقدان دریافت کند.

نقد فیلم The Green Mile به کارگردانی و نویسندگی فرانک دارابونت را در این مطلب می‌خوانید

باوجود کمبودهای «دره» و افت آن در یک‌سوم پایانی، دستاورد دریکسن در آن من یکی را برای دیدن فیلم دوم «تلفن سیاه» مشتاق‌تر می‌کند که فیلمبرداری‌اش تمام شده و قرار است همین امسال میلادی بیاید.

این روزها به نظر می‌رسد دست نویسندگان دیزنی به نوشتن ایده‌های تازه نمی‌رود؛ اما از خلق داستان و شخصیت‌های نو سخت‌تر، نوشتن پیش‌درآمدی است که حق داستان اصلی را ادا کند. یک پیش‌درآمد درست و حسابی باید ماهیت مستقلی داشته باشد، اما همچنان به جریان و کاراکترهای فیلم‌های سابق صدمه نزند؛ مهم‌تر از همه، جذاب باشد. بالاخره همه می‌دانیم برای اینکه داستان «شیرشاه» خدشه‌دار نشود، قهرمانان اصلی شامل موفاسا، اسکار، رافیکی و دیگران باید زنده بمانند و از دست شرور فیلم هم باید خلاص شد.

«یک انسان بیش‌تر با چیزهایی که نمی‌گوید انسان است تا چیزهایی که می‌گوید» (افسانه سیزیف، نوشته آلبر کامو)

فیلم The Room Next Door نمونه بارز یک زباله است که ادعای مفاهیم عمیقی را دارد؛ اما کوچکتر و حقیرتر از آن است که بتواند درباره فلسفه به مخصوص متافیزیک مرگ حرفی بزند!

فیلم The Order (دستور) جدیدترین اثرِ کارگردانِ استرالیایی تبار «جاستین کرزل» است که شاید مشهورترین اثر او را اقتباس مهم او از جهان ویدیو گیمیِ Assassin’s Creed در سال ۲۰۱۶ در نظر گرفت.

آیا فیلمی حوصله سر بر، شعاری و نه چندان جذاب معیار آثار هنری و خوب است؟ پس فیلم The Other Way Around نیز جزو این دسته از آثار است…!

فیلم سینمایی Paddington in Peru ساخته دوگال ویلسون توانسته نمرات بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کند.

فیلم سینمایی Mickey 17 ساخته بونگ جون هو توانسته نمرات بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کند.

فیلم سینمایی The Gorge با بازی مایلز تلر و آنیا تیلور جوی توانسته نمرات متوسطی را از منتقدان بگیرد.

Nightbitch یک کمدی سیاه با رگه‌هایی خیال‌انگیز، محصول سال ۲۰۲۴ آمریکا، به کارگردانی و نویسندگی ماریل هلر (Marielle Heller) می‌باشد، که بر اساس رمانی به همین نام اثر ریچل یودر (Rachel Yoder) ساخته و پرداخته شده است. امی آدامز Amy Adams به عنوان مادر، اسکات مک نیری Scoot McNairy به عنوان همسر و چندی دیگر در این فیلم به ایفای نقش می‌پردازند.

دغدغه‌ی فرانسیس فورد کاپولا در آخرین اثرش، Megalopolis چیست؟ کوپولا در ساخت فیلم‌های جنون‌آمیز سابقه‌ی کمرنگی ندارد و این بار این جنون سالم را، که ترجیح می‌دهم آن را نبوغ بنامم، به هسته‌ی آخرین اثر خود آورده و موضوعی را با بیننده در میان می‌گذارد که تنها از فردی بر می‌آید که سرد و گرم روزگار و البته سینما را چشیده و تقریباً به انتهای مسیر هنری خود نزدیک شده است، به خاطر همین از گفتن حرف‌هایش هیچ ترس و ابایی ندارد و هر چه می‌خواهد را به صریح‌ترین شکل ممکن و بدون کنایه‌بازی، به نمایش و با مخاطب در میان می‌گذارد.

فیلم Mickey 17 اثری تازه از سازنده فیلم Parasite است که توانسته به همان اندازه اثری تحسین شده و شایسته باشد.

فیلم سینمایی You’re Cordially Invited با بازی ویل فرل نتوانسته مورد توجه منتقدان قرار بگیرد و نمرات متوسطی گرفته است.

انیمیشن سینمایی Dog Man محصول استودیو دریم‌ورکس توانسته نمرات بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کند.

فیلم سینمایی Companion توانسته نمرات بسیار خوبی را از منتقدان بگیرد و تحسین آن‌ها را برانگیزد.

Bird فیلمی درام با رگه‌های فانتزی، محصول سال 2024 آمریکا، به نویسندگی و کارگردانی آندریا آرنولد (Andrea Arnold) می‌باشد. در این فیلم نیکیا آدامز (Nykiya Adams) به عنوان بیلی و کاراکتر اصلی، بری کیوگن (Barry Keoghan) به عنوان باگ، پدری جوان، فرانتس روگوفسکی (Franz Rogowski) در نقش Bird و چندی دیگر به هنرنمایی می‌پردازند. این فیلم به عنوان یکی از ده فیلم برتر مستقل ۲۰۲۴ معرفی شده است.

انیمیشن Transformers One، یکی از بهترین آثار سال ۲۰۲۴ نه فقط درحوزه‌ی هنر انیمیشن، بلکه در حوزه‌ی کلی سینماست. اثری سرشار از امید و شجاعت که به ببیندگانش در کنار القای این احساسات اعتلا یافته، هشداری از خرابی و تهدیدهای خشم انباشته و کنترل‌نشده می‌دهد. داستانی با ابتدا و انتهای چفت و بست شده، که تمامی المان‌های آن، از طنز گرفته تا صحنه‌های اکشن و جدی، مجال بروز مناسب در این ساختار محکم را دارند.

در این مطلب نقد فیلم The End به کارگردانی جاشوا اوپنهایمر را بخوانید.