پنجشنبه , ۲۴ آبان, ۱۴۰۳
نقد
درباره نمایش‌های «وقتی آنقدری که باید هم را زجر داده‌ایم» و «معبد اقیانوس» تجربه فرم‌های نابهنگام تئاتری 16 دی 1402
درباره نمایش‌های «وقتی آنقدری که باید هم را زجر داده‌ایم» و «معبد اقیانوس» تجربه فرم‌های نابهنگام تئاتری

درباره نمایش‌های «وقتی آنقدری که باید هم را زجر داده‌ایم» و «معبد اقیانوس» تجربه فرم‌های نابهنگام تئاتری

می‌توان نمایش «معبد اقیانوس» را تجربه‌ای قابل اعتنا در به صحنه آوردن تئاتری دانست که می‌خواهد تلفیقی باشد از ژانرهای مختلف. این نمایش درواقع راهی تازه گشوده اما تا رسیدن به مقصد مسیر طولانی در پیش دارد.

درباره نمایش‌های «پایمردان دیو»، «راهنمای جامع هیولا شدن» و «جنون محض»؛ تئاتر کشور همچنان بر مدار تولید انبوه 28 آذر 1402
درباره نمایش‌های «پایمردان دیو»، «راهنمای جامع هیولا شدن» و «جنون محض»؛ تئاتر کشور همچنان بر مدار تولید انبوه

درباره نمایش‌های «پایمردان دیو»، «راهنمای جامع هیولا شدن» و «جنون محض»؛ تئاتر کشور همچنان بر مدار تولید انبوه

عواملی چون ممیزی، نبود حق کپی‌رایت و دستمزد پایین نمایشنامه‌نویسان، به گروه‌های اجرایی این اجازه نامبارک را داده که بنابر میل شخصی و یا مظنه بازار، در متون نمایشی دست برده و هر بلایی که دوست دارند بر پیکر نحیف این آثار وارد کنند. باید در مقابل این حرکت فراگیر و خزنده ایستاد و بیش از این نهیب زد.

درباره نمایش «سلام خداحافظ» به کارگردانی شهاب الدین حسین‌پور؛ میراث خانوادگی سفیدپوستان فقیر 21 آذر 1402
درباره نمایش «سلام خداحافظ» به کارگردانی شهاب الدین حسین‌پور؛ میراث خانوادگی سفیدپوستان فقیر

درباره نمایش «سلام خداحافظ» به کارگردانی شهاب الدین حسین‌پور؛ میراث خانوادگی سفیدپوستان فقیر

«سلام خداحافظ» به لحاظ زیباشناسی حرکت رو به جلویی برای شهاب حسین‌پور محسوب می‌شود اما شاید از نظر اقتصادی نتواند موفقیت‌ آثار قبلی را تکرار کند. به هر حال با اجرایی به نسبت با کیفیت روبه‌رو هستیم که از جهان فوگارد تا حدودی فاصله گرفته تا بیش از این با ما معاصر باشد. اینکه آیا موفق شده یا نه، پاسخ قطعی ندارد. اما هر چه هست این را نمی‌توان کتمان کرد که مساله فرادستی و فرودستی، بیش از دوران فوگارد بر جهان ما سایه افکنده است.

نقدی بر نمایش «دشمن خدا» به کارگردانی مجید عراقی؛ زندگی برای دروغ، دروغ برای زندگی 4 آذر 1402
نقدی بر نمایش «دشمن خدا» به کارگردانی مجید عراقی؛ زندگی برای دروغ، دروغ برای زندگی

نقدی بر نمایش «دشمن خدا» به کارگردانی مجید عراقی؛ زندگی برای دروغ، دروغ برای زندگی

 بسیاری از کارگردانان امروز، نمی‌دانند که در فضای تئاتر خصوصی ایران که هیچ‌شباهتی به تئاترهای نرمال اروپایی ندارد، ارائه‌ی یک اجرای قصه‌گوی قدرتمند، چقدر مهم است؛ زیرا چنین اجرایی می‌تواند مخاطبان را راضی کند؛ ولی مجید عراقی و عمادالدین رجبلو به‌خوبی از این آزمون بیرون می‌آیند. اجرای دشمن خدا مثل بیشتر اجراهای ایرانی، اجرایی آماتور است؛ زیرا ما نه تئاتر جریان اصلی داریم و نه یک اقتصاد مردمی شفاف؛ اما آن‌ها با درک درست از مخاطب‌شناسی در این روزهای سخت و با انتخاب پارادایم سرگرم‌کننده/نمایشی، و همچنین با ترکیب ژانرهای درام معمایی و کمدی رفتاری و کلامی، توانسته‌اند مخاطب را در سالن نگه دارند.

مخاطب، درون جنگل پرتقال حضور دارد 24 آبان 1402
مخاطب، درون جنگل پرتقال حضور دارد

مخاطب، درون جنگل پرتقال حضور دارد

مخاطب در شخصیت‌های اصلی این فیلم، زوایا، اکناف، تجربه‌ها، هراس‌ها و تروماهای روحی‌شان را خیلی خوب درمی‌یابد و می‌شود گفت مخاطب به ‌نوعی در زندگی آنها حضور پیدا می‌کند.

درباره نمایش «سیزده بدر» به کارگردانی حسین میرزامحمدی؛ در آستانه ویرانی و رهایی 23 آبان 1402
درباره نمایش «سیزده بدر» به کارگردانی حسین میرزامحمدی؛ در آستانه ویرانی و رهایی

درباره نمایش «سیزده بدر» به کارگردانی حسین میرزامحمدی؛ در آستانه ویرانی و رهایی

 در نهایت می‌توان نمایش «سیزده به‌در» را ادامه یافتن درام اجتماعی ایرانی دانست. شاید به لحاظ فرمال این نمایش پیشنهاد تازه‌ای برای تئاتر ما نداشته باشد اما توانسته فرم‌های گذشته را به خوبی بازتولید کند. از یاد نبریم که این اجرا برای نقد اجتماعی رادیکال‌تر به وضعیت می‌بایست واجد نظریه پیشروتری باشد. برای این منظور تحقیق در باب بازتولید اجتماعی نیروی کار، ساخت فضای اجتماعی و همچنین مطالعه در باب اقتصاد سیاسی زمین شهری، ضرورت می‌یابد و می‌تواند به یاری نویسنده و گروه اجرایی بیاید.

نقد فیلم «نزدیک» اثر لوکاس دونت؛ بیا ای خسته خاطردوست* 14 آبان 1402
نقد فیلم «نزدیک» اثر لوکاس دونت؛ بیا ای خسته خاطردوست*

نقد فیلم «نزدیک» اثر لوکاس دونت؛ بیا ای خسته خاطردوست*

روایت فیلم نزدیک بسیار سهل و البته ممتنع است. روایت دوستی لئو و رمی که در نقطه‌ای از زمان به‌عکس خود بدل می‌شود. روایتی که در ظاهر بسیار ساده و فاقد پیچ ‌و خم داستانی است. بار داستان روی دوش لئو - قهرمان نوجوان- است؛ ولی پیچیدگی وضعیت حسی و آن چیزی که مخاطب را همراه لئو از پای در می‌آورد تعلیق‌های بسیار پیچیده و چندوجهی در حس شخصیت است؛ بنابراین تعلیق از آگاهی ما سرچشمه گرفته است.

درباره فیلم «جنگل پرتقال»؛ رها‌کننده و شورانگیز 13 آبان 1402
درباره فیلم «جنگل پرتقال»؛ رها‌کننده و شورانگیز

درباره فیلم «جنگل پرتقال»؛ رها‌کننده و شورانگیز

هرچه که هست، «جنگل پرتقال»، یکی دیگر از آن تلاش‌ها، در سینمای ما است که مخاطب‌اش را نه از دل هیاهوهای مرسوم و نگاه به طبقه‌ای خاص، که مخاطب‌اش را به واسطه اتمسفر پرانرژی و رنگ و لعابی که به کمک پیشبرد پیرنگ آمده‌اند، به دست می‌آورد و تماشای‌اش می‌تواند به اندازه شخصیت‌های رهای فیلم، رها‌کننده و شورانگیز باشد.

درباره فیلم گیج‌گاه؛ قطعات نچسب پازلی شلوغ 13 آبان 1402
درباره فیلم گیج‌گاه؛ قطعات نچسب پازلی شلوغ

درباره فیلم گیج‌گاه؛ قطعات نچسب پازلی شلوغ

گیج‌گاه در تقاطع کمدی-‌درام عاشقانه، نوستالژی و فیلمی در ستایش یا درباره سینما و آدم‌هایش نه به اندازه وسط می‌ایستد و نمی‌داند کدام طرف بایستد.

درباره نمایش‌های «کلنل» و «حقایقی درباره سگ‌ها و گربه‌ها»؛ تئاتر بر مدار انبوهی تولید و کمیابی تماشاگر 13 آبان 1402
درباره نمایش‌های «کلنل» و «حقایقی درباره سگ‌ها و گربه‌ها»؛ تئاتر بر مدار انبوهی تولید و کمیابی تماشاگر

درباره نمایش‌های «کلنل» و «حقایقی درباره سگ‌ها و گربه‌ها»؛ تئاتر بر مدار انبوهی تولید و کمیابی تماشاگر

همچنان تعداد اجراهای تئاتری که در سالن‌های دولتی، نیمه‌دولتی و خصوصی کلانشهر تهران این شب‌ها بر صحنه آمده موجب شگفتی ناظران است. در غیاب تماشاگران پرتعداد، چرایی این حجم از اجراهای هر روزه با توجه به اقتصاد نحیف تئاتر، مقدمه‌ای است چالش‌برانگیز برای پژوهش‌گران در باب میل همگانی برای حضور در صحنه.

درباره فیلم «تفریق» مانی حقیقی؛ میعاد در لجن 10 آبان 1402
درباره فیلم «تفریق» مانی حقیقی؛ میعاد در لجن

درباره فیلم «تفریق» مانی حقیقی؛ میعاد در لجن

«تفریق» تریلر معمایی/رازآمیز مانی حقیقی این تم‌ها را جستجو می‌کند. از خلال درام پیچیده‌اش با منطق سوررئال و به واسطه موکد کردن مهمترین انگاره برآمده از جامعه ایرانی طی دو دهه اخیر؛ «کلنجار زشتی/سترونی با زیبایی/زایایی». بهترین فیلم کارنامه‌ی فیلمسازی حقیقی که هم مایه‌های فیکشنال‌اش روزآمد و جذاب شده و هم علاقه‌ی قدیمی فیلمسازش در رسیدن به بیانی کنایی در خوانش استعاری از جامعه ایرانی، بالاخره ثمر داده است.

نقدی بر نمایش «تنهایی و تن‌هایی وطن‌هایی» به کارگردانی کیومرث مرادی و نویسندگی سجاد افشاریان؛ تعاملات بی‌بنیان 10 آبان 1402
نقدی بر نمایش «تنهایی و تن‌هایی وطن‌هایی» به کارگردانی کیومرث مرادی و نویسندگی سجاد افشاریان؛ تعاملات بی‌بنیان

نقدی بر نمایش «تنهایی و تن‌هایی وطن‌هایی» به کارگردانی کیومرث مرادی و نویسندگی سجاد افشاریان؛ تعاملات بی‌بنیان

نور تعریف و کارکرد مشخصی در این اجرا ندارد و کارگردان از ظرفیت بصری آن به راحتی گذشته است. پرده‌های سفید حریر ارگانزا که دورتادور سالن را در برگرفته به طراحی صحنه و ظرفیت‌های اجرا کمک شایانی نمی‌کند و می‌توان بود و نبودش را یکسان در نظر گرفت. طراحی لباس و چهره پردازی ساده و بی‌اثر است و در کل امضای کیومرث مرادی به عنوان کارگردانی پرکار و با تجربه پای کار نیست و این باعث تعجب من می‌شود.

درباره نمایش «میز» به کارگردانی شایان ‌شهرابی/ در ستایش آن مرد که سیب‌زمینی نخورد 7 خرداد 1401
درباره نمایش «میز» به کارگردانی شایان ‌شهرابی/ در ستایش آن مرد که سیب‌زمینی نخورد

درباره نمایش «میز» به کارگردانی شایان ‌شهرابی/ در ستایش آن مرد که سیب‌زمینی نخورد

واقیعت جایی بیرون دیوارهاست. طبقه جایی تعریف می‌شود که نمی‌بینیم. جایی که آدم به آدم نمی‌رسد. «میز» به سادگی این وضعیت را بازنمایی می‌کند، به سادگی.

 نگاهی به نمایش «ارور ۴۰۴»/ وقتی خودمان را به کوچه علی‌چپ می‌زنیم 6 فروردین 1401
نگاهی به نمایش «ارور ۴۰۴»/ وقتی خودمان را به کوچه علی‌چپ می‌زنیم

نگاهی به نمایش «ارور ۴۰۴»/ وقتی خودمان را به کوچه علی‌چپ می‌زنیم

جمالی نشان می‌دهد سانسور به‌سبب ذات خشنش، نمی‌تواند سازنده باشد و خشونت درنهایت به امری تخریب‌گر بدل می‌شود.

آشفته بازاری که دوغ و دوشابش یکی شده 4 اردیبهشت 1400
آشفته بازاری که دوغ و دوشابش یکی شده

آشفته بازاری که دوغ و دوشابش یکی شده

«از داریوش مهرجویی شنیدم که می‌گفت وفتی نقدهای ایرج کریمی را می‌خواند، همیشه چیزهای زیادی یاد می‌گرفت. تصور کنید! داریوش مهرجویی، با تمام آن ویژگی‌هایی که از او در آثار ماندگارش می‌شناسیم، چنین استفاده‌ای از نوشته‌های یک منتقد می‌کرده و حالا عرصه نقد چنان آشفته بازاری است که دوغ و دوشاب در آن یکی شده است.»

دو مسیرِ درهم‌تنیده «قورباغه» 24 فروردین 1400
دو مسیرِ درهم‌تنیده «قورباغه»

دو مسیرِ درهم‌تنیده «قورباغه»

هومن سیدی در «قورباغه» به درستی اصرار می‌کند که همه‌ چیز از کودکی و خانواده شکل می‌گیرد و در بزرگسالی، چون پیامد بذر نادرستی که کاشته شود، مسیری به سوی نابودی طی می‌کند.

نگاهی به فیلم «هرگز-به ندرت- گاهی-همیشه»/ سوختن به آتش ادراک 23 اسفند 1399
نگاهی به فیلم «هرگز-به ندرت- گاهی-همیشه»/ سوختن به آتش ادراک

نگاهی به فیلم «هرگز-به ندرت- گاهی-همیشه»/ سوختن به آتش ادراک

الیزا هیتمن در بازگویی لحظات دشوار زندگی شخصیت آتام، چالش معرفت‌شناسی زنان و ایده‌های نظری موجود را به‌نوعی بازنگری عمومی هدایت می‌کند؛ زمینه‌هایی نظری که تفکیک عقل زنانه و مردانه را در پی دارد و تبیین هویت اجتماعی زنان را به گردهمایی‌های نظریه‌پردازانه تقلیل می‌دهد.

درباره نمایش «چشم‌ های بسته از خواب» به کارگردانی مجتبی جدی/ آن پدر که غایب است همچنان 23 اسفند 1399
درباره نمایش «چشم‌ های بسته از خواب» به کارگردانی مجتبی جدی/ آن پدر که غایب است همچنان

درباره نمایش «چشم‌ های بسته از خواب» به کارگردانی مجتبی جدی/ آن پدر که غایب است همچنان

اجرای مجتبی جدّی را می‌توان در ادامه همان مسیری دانست که در این سال‌ها پیموده. آهسته و پیوسته، بر مداری قابل پیش‌بینی که نه می‌خواهد ما را شگفت‌زده کند و نه به ابتذال زمانه تن دهد.

درباره نمایشنامه «شنا در حوض زالو» اثر بابك پرهام / ملول از دیو ان و ددان، به جست‌وجوی انسان 23 اسفند 1399
درباره نمایشنامه «شنا در حوض زالو» اثر بابك پرهام / ملول از دیو ان و ددان، به جست‌وجوی انسان

درباره نمایشنامه «شنا در حوض زالو» اثر بابك پرهام / ملول از دیو ان و ددان، به جست‌وجوی انسان

بابك پرهام، از منظر مضمونی در نمایشنامه شنا در حوض زالو همان كاری را با تاریخ می‌كند كه یك كارگردان كه می‌خواهد امروز، هملت یا مكبث یا نمایشنامه‌های یونان باستانی را بر صحنه بیاورد.

نقد نمایش «ایوب‌ خان» به کارگردانی امیر دژاکام / ضدزیبایی‌شناسی مونولوگ 21 اسفند 1399
نقد نمایش «ایوب‌ خان» به کارگردانی امیر دژاکام / ضدزیبایی‌شناسی مونولوگ

نقد نمایش «ایوب‌ خان» به کارگردانی امیر دژاکام / ضدزیبایی‌شناسی مونولوگ

در نمایش دژاکام با آنکه قهرمان، «ایوب‌خان»، در غیاب است و همه درباره او حرف می‌زنند؛ اما همه تلاش می‌کنند ایوب‌خان را بازنمایی کنند و حرف‌های او را به‌نوعی بازتولید کنند. هرچند این حرف‌ها در تضاد و تناقض‌اند؛ اما این خود دال بر مرگ ایوب‌خان است، موجودی بی‌شکل در جامعه منحط.

نگاهی به نمایش «زندگی در لانگ ‌شات»/ رویای سینماپرستان تئاتردوست 21 اسفند 1399
نگاهی به نمایش «زندگی در لانگ ‌شات»/ رویای سینماپرستان تئاتردوست

نگاهی به نمایش «زندگی در لانگ ‌شات»/ رویای سینماپرستان تئاتردوست

بازيگر ايراني در يك مونولوگ ارزان‌قيمت مي‌تواند نشان دهد ظرفيت بازيگري‌اش به چه اندازه است. فروش گيشه ديگر خطري به حساب نمي‌آيد و نمايش نوعي ذخيره آخرت بازيگري مي‌شود. بيشتر نقدها به سمت تمجيد از هنر بازيگر پيش مي‌رود و ديگر متن و كارگرداني اولويتي براي تماشاگر به حساب نمي‌آيد.

درباره نمایش «برگشتن افتخارآمیز مردان جنگ» / فرم‌سازی بی‌بنیان 21 اسفند 1399
درباره نمایش «برگشتن افتخارآمیز مردان جنگ» / فرم‌سازی بی‌بنیان

درباره نمایش «برگشتن افتخارآمیز مردان جنگ» / فرم‌سازی بی‌بنیان

حسین شهبازی كارگردان نمایش به سمت تئاتری تلفیقی و آوانگارد گرایش پیدا كرده تا نسل جدید تئاتر كشور همواره بر تغییر و حركتی به سوی جلو گام بردارد.

نگاهی به فيلم دادگاه شيكاگو 7 / جدال‌های پندآموز تاريخی 19 آذر 1399
نگاهی به فيلم دادگاه شيكاگو 7 / جدال‌های پندآموز تاريخی

نگاهی به فيلم دادگاه شيكاگو 7 / جدال‌های پندآموز تاريخی

فيلم در لابلاي بحران‌ها عنصر ديگري را وارد نموده است و آن درست مساله رنگين پوستاني است كه احتمالا جرم رنگين‌پوستي در كنار معضل رفتار اعتراض‌آميزش بر شدت درد جامعه آن زمان امريكا افزوده است و بحران‌ها را پيچيده‌تر از قبل مي‌نمايد.

 نگاهی به فیلم «سولاریس» / من اقیانوسی را دوست دارم که تو را آفرید 15 آذر 1399
نگاهی به فیلم «سولاریس» / من اقیانوسی را دوست دارم که تو را آفرید

نگاهی به فیلم «سولاریس» / من اقیانوسی را دوست دارم که تو را آفرید

تارکوفسکی اگر می‌خواست مسیر کوبریک را برود، مسلما شکست می‌خورد. نه فقط به این دلیل که صنعت فیلم شوروی قادر نبود تکنولوژی روز را[لااقل] در اختیارش بگذارد، بلکه بیشتر به این خاطر که سینمای بلوک شرق، هر وقت که سعی کرد سایه به سایه سینمای آمریکا پیش برود، نه‌تنها بازی را باخت، که به جری لوییزی شبیه شد که بخواهد نقش براندو را در «اتوبوسی به نام هوس» بازی کند!

نگاهی به فیلم « من به پایان‌ دادن به اوضاع فکر می‌کنم» / فراش خیال 4 آذر 1399
نگاهی به فیلم « من به پایان‌ دادن به اوضاع فکر می‌کنم» / فراش خیال

نگاهی به فیلم « من به پایان‌ دادن به اوضاع فکر می‌کنم» / فراش خیال

شاکله این فیلم، آکنده از سرنخ‌های ظریفی‌ است که در تاروپود ریزبافت یک درام روان‌شناسانه تنیده شده، بازنمایی غریبی از یک فضای ذهنی که شاید به فراخور سوژه اتخاذشده‌اش که انسانی واخورده و عامی ا‌ست

نگاهی به فیلم دوئت/ چهارراه عواطف 4 آذر 1399
نگاهی به فیلم دوئت/ چهارراه عواطف

نگاهی به فیلم دوئت/ چهارراه عواطف

همین که در این فیلم از ناله‌پروری رایج سینمایی که در آن عواطف، روابط و آلام انسانی به‌راحتی نادیده گرفته می‌شود، خبری نیست و به اعتبار کاراکترهای درون فیلم که برخلاف روحیه آتشین و بیش از حد هیجانی مرسوم، روابطشان را در اوج احترام و محبت بنا کرده‌اند، باید قدر دقت و سلیقه‌ای را که صرف ساخت فیلم دوئت شده است، دانست.

درباره «سازهای ناكوك» ساخته‌ علی حضرتی / آنچه به تجربه حاصل می‌شود 3 آذر 1399
درباره «سازهای ناكوك» ساخته‌ علی حضرتی / آنچه به تجربه حاصل می‌شود

درباره «سازهای ناكوك» ساخته‌ علی حضرتی / آنچه به تجربه حاصل می‌شود

حضرتي در اجرا كوشيده تا مايه‌هاي تمثيلي و بلاغي (rhetoric) فيلم را تشديد كند. اين كيفيت را مي‌توان در ترك ‌اين ها و ترك‌بك‌هاي متعدد دوربين، فضاي سرد داخل خانه در مقابل نورهاي گرم كافه يا احتراز بازيگران از برون‌ريزي احساسات (كه اصطلاحا بازي كنترل‌ شده خوانده مي‌شود) مشاهده كرد.

نگاهی به فیلم «یلدا» / روایتی نو از یک موضوع تکراری 24 آبان 1399
نگاهی به فیلم «یلدا» / روایتی نو از یک موضوع تکراری

نگاهی به فیلم «یلدا» / روایتی نو از یک موضوع تکراری

«یلدا» بیشتر از آن که مرهون موضوعش باشد، اساسا فیلمی شخصیت محور است و پی رنگ قتل (عمد یا غیر عمد) را با تکیه بر آنالیز کاراکتر های مسبب آن به نقد و چالش، کشیده است. گذشته را در همان گذشته قرار داده و با آدم هایی که از آن گذشته آمده اند، دادگاهی در پیشگاه مخاطب فراهم می سازد تا او با عنایت به هویت و احوالات امروزِ کاراکترها، ماجرا را داوری کند

نگاهی به فيلم «آبادان يازده 60»/ فركانس ماندگار 21 آبان 1399
نگاهی به فيلم «آبادان يازده 60»/ فركانس ماندگار

نگاهی به فيلم «آبادان يازده 60»/ فركانس ماندگار

«آبادان يازده 60 » از سوژه نوين و جذابي برخوردار است. همانند فيلم هاي؛ روزهاي زندگي (پرويز شيخ طادي) و جنگ نفتكش‌ها (محمد بزرگ‌نيا) اين نكته را يادآور مي‌شود كه تنها نيروهاي مسلح ايران نبودند كه در برابر متجاوزان ايستادند و پزشكان، مهندسان، هنرمندان، خبرنگاران و... در جنگ هشت ساله به زيبايي و بدون ادعا و سهم‌خواهي به وظيفه ملي‌شان عمل كردند.

نگاهی به فیلم «گیلدا» / در ستایش فرم 12 آبان 1399
نگاهی به فیلم «گیلدا» / در ستایش فرم

نگاهی به فیلم «گیلدا» / در ستایش فرم

«گیلدا» در اجرا فیلم تمیز و شسته رفته ای است. زوایای نامتعارف دوربین و قاب هایی که گاه غافلگیرکننده می شوند، همچنین اهمیت کنتراست نورها و بهره گیری از تونالیته های رنگی خاصی در برخی صحنه ها که به نحوی تداعی کننده ی همان فضای جریان سیال ذهن هستند از انتخاب های درست دو کارگردان فیلم است.

به بهانه اجرای نمایش در انتظار گودو؛ مقاومت بکتی در مقابل معاصر کردن یک متن معاصر! 3 آبان 1399
به بهانه اجرای نمایش در انتظار گودو؛ مقاومت بکتی در مقابل معاصر کردن یک متن معاصر!

به بهانه اجرای نمایش در انتظار گودو؛ مقاومت بکتی در مقابل معاصر کردن یک متن معاصر!

اجرای امیررضا کوهستانی سعی دارد معاصر ما باشد. فی‌المثل استفاده از موتورسیکلت تلاشی است برای دور شدن از موقعیت انتزاعی متن بکت و نزدیک شدن به مناسبات ما. حتی مکان بجای بیابان، خیابان را بازنمایی کرده تا خلا کمتری را به تماشاگران منتقل کند. به هر حال کوهستانی نشان داده که همیشه دوست دارد با نام‌هایی که بزرگ هستند، مواجهه‌ای انتقادی و خلاقانه داشته باشد.

به بهانه اجرای اولين تجربه كارگردانی سعيد چنگيزيان/ رستم به كار امروز می‌آيد؟ 13 مهر 1399
به بهانه اجرای اولين تجربه كارگردانی سعيد چنگيزيان/ رستم به كار امروز می‌آيد؟

به بهانه اجرای اولين تجربه كارگردانی سعيد چنگيزيان/ رستم به كار امروز می‌آيد؟

شايد بتوان گفت اجراي چنگيزيان صرفا يك بازخواني از يك متن مهم است. در چنين شرايطي رويكرد او، رويكردي زيباشناختي است. قرار است تئاتر رسانه‌اي باشد كه نثر سخت فردوسي را براي مخاطب اكنون، امروزي كند. چيزي مي‌شود شبيه كلاس درس.

درباره فيلم «در سكوت» ساخته‌ ژرژ هاشم‌ زاده / تجربه‌ را كنار بگذار كه سد راهت می‌شود 13 مهر 1399
درباره فيلم «در سكوت» ساخته‌ ژرژ هاشم‌ زاده / تجربه‌ را كنار بگذار كه سد راهت می‌شود

درباره فيلم «در سكوت» ساخته‌ ژرژ هاشم‌ زاده / تجربه‌ را كنار بگذار كه سد راهت می‌شود

آيا «در سكوت» قرباني سرعت در توليد شده است؟ توضيحات ژرژ هاشم‌زاده در همان نشست نقد و بررسي نشانه‌هايي از اين دارد كه گويا «در سكوت» در يك زمان كوتاه ممكن و در يك پيشامد استثنايي توليد شده است. مدت زماني كه كارگردان فرصت چنداني براي تصميم‌گيري درباره جزييات فيلمنامه و توليد را نداشته.

درباره «متاسفيم جا ماندی» به كارگردانی كن لوچ / در اسارت ماشينيسم و اضمحلال طبقه كارگر 13 مهر 1399
درباره «متاسفيم جا ماندی» به كارگردانی كن لوچ / در اسارت ماشينيسم و اضمحلال طبقه كارگر

درباره «متاسفيم جا ماندی» به كارگردانی كن لوچ / در اسارت ماشينيسم و اضمحلال طبقه كارگر

كن لوچ تلاش مي‌كند با به تصوير كشيدن مشكلات معيشتي و اقتصادي و فشردگي كار و كمبود وقت براي خانواده و پشت كردن به فرديت اشخاص درگير در اين طبقه، بازتابي روشن و بدون تمارض از جوامع كلانشهري ارايه دهد.

درباره آخرين فيلم ايليا سليمان؛ «اینجا بايد بهشت باشد»/ يك غريبه تمام ‌عيار 13 مهر 1399
درباره آخرين فيلم ايليا سليمان؛ «اینجا بايد بهشت باشد»/ يك غريبه تمام ‌عيار

درباره آخرين فيلم ايليا سليمان؛ «اینجا بايد بهشت باشد»/ يك غريبه تمام ‌عيار

براي فيگور جهان‌وطني چون ايليا سليمان كه تلاش دارد از طريق ساختن فيلمي در رابطه با فلسطين، خشونت فراگير جهان معاصر را بازتاب دهد اين غرب رويايي، بودجه و امكانات چنداني در اختيار او قرار نمي‌دهد.

«روزهای نارنجی» ساخته آرش لاهوتی/ اكرانی ديرهنگام پس از گشت و گذار جهانی 13 مهر 1399
«روزهای نارنجی» ساخته آرش لاهوتی/ اكرانی ديرهنگام پس از گشت و گذار جهانی

«روزهای نارنجی» ساخته آرش لاهوتی/ اكرانی ديرهنگام پس از گشت و گذار جهانی

آيا فتح جوايز بين‌المللي براي نگاه نو به سينماي بدنه ايران ملاك مهم‌تر كارگردان و تهيه‌كننده محترم اثر بوده يا بهانه‌هاي واهي آنها بعد از 3 سال عرضه آن در روزهاي نااميدي مردم در دوران تورم اقتصادي و پاندمي كرونا و بيات شدن بخش مهمي از محتواي فيلم شان؟

نگاهی به فیلم «بی‌ حسی موضعی» / به مردنم نگاه نکن 12 مهر 1399
نگاهی به فیلم «بی‌ حسی موضعی» / به مردنم نگاه نکن

نگاهی به فیلم «بی‌ حسی موضعی» / به مردنم نگاه نکن

بی حسی موضعی شاید در نگاه اول مسخره و خنده آور باشد، خنده ای که حتی گاهی به نظر پوچ و احمقانه می آید. اما در لایه های زیرین خود درکی عمیق از انسان امروز و رابطه با خویش و دنیای اطرافش را به نمایش می گذارد و مخاطب اهل تفکر را وادار به اندیشیدن می کند. فیلمی شریف که با دیدنش لحظاتی مفرح را نیز می شود تجربه کرد.

«بنفشه آفریقایی» و دیدن قصه‌های مطرح نشده 11 مهر 1399
«بنفشه آفریقایی» و دیدن قصه‌های مطرح نشده

«بنفشه آفریقایی» و دیدن قصه‌های مطرح نشده

«بنفشۀ آفریقایی» به دلیل قصۀ تازه و جالبی که تعریف می‌کند و بی‌شباهتی‌اش به سینمای گیشه و تکرارنکردن مداوم تولیدات سینمای ایران، فیلم قابل دفاعی است که پس از مدت‌ها مخاطب را به دیدن قصه‌ای دعوت می‌کند که پیش از این مطرح نشده است.

نقد نمایش «در انتظار گودو» به کارگردانی امیررضا کوهستانی/ انتظاری بی‌جان در حاشیه خیابان 8 مهر 1399
نقد نمایش «در انتظار گودو» به کارگردانی امیررضا کوهستانی/ انتظاری بی‌جان در حاشیه خیابان

نقد نمایش «در انتظار گودو» به کارگردانی امیررضا کوهستانی/ انتظاری بی‌جان در حاشیه خیابان

در انتظار گودوی کوهستانی حاوی تغییرات و تفاوت‌های اساسی و محتوایی با متن اصلی بکت که مشخصا ابزورد و تئاترپوچی یا معناباختگی‌ست، دارد و هرچند خوانش و اقتباسِ منحصر او از این درام مهم جنجالی و بنوعی معاصرسازی آن‌ست، با این‌حال، با توجه به انتخاب چنین بستر و بنیادی، مسیری کاملا متفاوت را می‌پیماید، و تغییرات به‌روزشده، سهل‌انگارانه، اساسا با روح در انتظارگودوی بکت، در تناقض‌ است.

نوشته‌ای بر نمایش «بین یه عالمه ماهی» به کارگردانی امیر دلفانی/ «نقل نسل سوخته» 1 مهر 1399
نوشته‌ای بر نمایش «بین یه عالمه ماهی» به کارگردانی امیر دلفانی/ «نقل نسل سوخته»

نوشته‌ای بر نمایش «بین یه عالمه ماهی» به کارگردانی امیر دلفانی/ «نقل نسل سوخته»

«بین یه عالمه ماهی» اگرچه در برهه تاریخی خود با جنگ پیوند دارد اما نمایشی درباره‌ی جنگ نیست.. بلکه تئاتری اجتماعی‌، درباره نسلی‌ست که فرجامشان تراژدی خون و درد‌ست.

سیمین یک بنفشه آفریقایى 31 شهریور 1399
سیمین یک بنفشه آفریقایى

سیمین یک بنفشه آفریقایى

دومین اثر مونا زندی به تهیه کنندگی علیرضا شجاع نوری، یک درام عاشقانه و روانشناسانه است. در این فیلم سعی شده تا سه عنصر عشق، اخلاق و انسانیت در جزئیات و کلیات روایت مورد توجه قرار گیرد. نمودِ آن را می توان در چگونگی شکل گیری روابط میان کاراکترها و پیشامدها به وضوح رویت کرد.

نگاهی به فیلم «حمال طلا» / رئالیسم بی‌آزار 18 شهریور 1399
نگاهی به فیلم «حمال طلا» / رئالیسم بی‌آزار

نگاهی به فیلم «حمال طلا» / رئالیسم بی‌آزار

فضای بصری «حمال طلا»، بیان زیباشناسانه سازمندی را پیروی نمی‌کند و شیوه‌پردازی کارگردان در میزانسن‌های مختلف، رنگ ویژه و منحصربه‌فردی به لحن او در اجرای فیلم‌نامه نمی‌دهد. بنابراین نمی‌شود روبنای ظاهری اثر را مبنای تحلیل فیلم در بازگویی قصه «کارگران در سیاهی دست‌وپا می‌زنند» قرار داد.

«خورشید» در امتداد «بچه‌های آسمان»/گریه این قهرمان فراموش نمی‌شود 17 شهریور 1399
«خورشید» در امتداد «بچه‌های آسمان»/گریه این قهرمان فراموش نمی‌شود

«خورشید» در امتداد «بچه‌های آسمان»/گریه این قهرمان فراموش نمی‌شود

با رونمایی از «خورشید» مجید مجیدی در جشنواره ونیز، منتقدان سینمایی درباره آن دست به قلم شده‌اند؛ یکی از اولین این نقدها را منتقد «ایندی وایر» نوشت و فیلم مجیدی را هیجان‌انگیز توصیف کرد.

نوشته‌ای بر نمایش «اسموکینگ روم» به کارگردانی سعید زارعی/ «خطابه‌ای دیر هنگام» 17 شهریور 1399
نوشته‌ای بر نمایش «اسموکینگ روم» به کارگردانی سعید زارعی/ «خطابه‌ای دیر هنگام»

نوشته‌ای بر نمایش «اسموکینگ روم» به کارگردانی سعید زارعی/ «خطابه‌ای دیر هنگام»

اسموکینگ روم، واجد امتیازاتی برای نقد وانموده‌هایی رسانه‌ای‌ست که در خدمت و تسخیر قدرت، یکی از مهمترین ابزارهای بازنمایی وقایع به شکل و وصفی جعلی و دستکاری‌شده، و فرآیندهای نظارتی در سطوح عمومی‌ست، همچنان که می‌تواند یک انفجار مهیب با تلفانی جانی بسیاری را در یک فرودگاه، بجای وجه واقعی آن که انفجاری بدون تلفات و هیاهویِ سیاسی بوده‌ است را جعل و به مخاطبانش القاکند با این وجود نیازمندست با بازبینی بیشتر از الکن بودن نیز عبورکرده و به سطحی قابل قبول از انسجام و تعادل معنایی و اجرا برسد.

نگاهی به فيلم «حمال طلا» ساخته تورج اصلانی/ تنهاتر از انسان در لحظه مرگ 26 مرداد 1399
نگاهی به فيلم «حمال طلا» ساخته تورج اصلانی/ تنهاتر از انسان در لحظه مرگ

نگاهی به فيلم «حمال طلا» ساخته تورج اصلانی/ تنهاتر از انسان در لحظه مرگ

بي‌شك حمال طلا به حد كارِ «گُله» خوش ساخت نيست و پايانش به شوخي مي‌زند اما از پس استعاره‌هاش برآمده. زنده است. هر چند ميزان زيادي صرف اضافات شده- سعي در تلطيف آنچه مي‌گويد، دارد! و خب نمي‌شود!

نقد فیلم هفت و نیم/ امان از نگاه عقب مانده 23 مرداد 1399
نقد فیلم هفت و نیم/ امان از نگاه عقب مانده

نقد فیلم هفت و نیم/ امان از نگاه عقب مانده

«هفت و نیم» از آن فیلم‌های بدی است که در بهترین حالت به آن صفت شریف می‌دهند برای اینکه سازنده‌اش دغدغه‌مند است. متاسفانه از آن‌جایی که دغدغه‌ی کارگردان سمت و سوی اشتباهی دارد نمی‌شود خیلی روی شرافت فیلم اصرار کرد.

نگاهی به فیلم «تیغ و ترمه» ساخته کیومرث پوراحمد / فیلم می‌سازم تا بمانم 23 مرداد 1399
نگاهی به فیلم «تیغ و ترمه» ساخته کیومرث پوراحمد / فیلم می‌سازم تا بمانم

نگاهی به فیلم «تیغ و ترمه» ساخته کیومرث پوراحمد / فیلم می‌سازم تا بمانم

فیلم سینمایی «تیغ و ترمه» به کارگردانی کیومرث پوراحمد این روزها وارد شبکه نمایش خانگی شده است، این فیلم که در رونمایی خود در جشنواره فیلم فجر با نقدهای نسبتا منفی روبرو شد شانس خود را در این مدیوم جستجو می کند.

درباره نمايش «عباس ميرزا» به کارگردانی سيد محمد سعيدی/ شمايل‌نگاری يك نجيب‌زاده خودپسند 22 مرداد 1399
درباره نمايش «عباس ميرزا» به کارگردانی سيد محمد سعيدی/ شمايل‌نگاری يك نجيب‌زاده خودپسند

درباره نمايش «عباس ميرزا» به کارگردانی سيد محمد سعيدی/ شمايل‌نگاری يك نجيب‌زاده خودپسند

جوالدوز نويسنده نمايش «عباس‌ميرزا» با استمساك او به ريشه‌هاي كنايه‌آميز موجود در متن، دريچه‌اي مي‌گشايد كه مخاطب امروز همچنان بين آن تاريخ گذشته و حال سرگردان بماند و از اين رهگذر به دركي سياسي از وضعيت كنوني خود برسد. نقل قول‌هاي خاله‌زنكي از محله قديمي نيز دستاويزي است به زبان طنز كه تلخي گروتسك و ريشخندش از پيرامون نمايشنامه و اجرا بيرون مي‌زند. محله نمونه‌اي در خاطرات ايرانيان با زناني تصوير شده در اندروني، تحت‌الحمايه مردان كه مهم‌ترين كار روزمره‌شان نُقل محافل بودن است.

نگاهی به نمايش «جانكاه» به كارگردانی سعيد رسولی/ تجربه‌های جانكاه 21 مرداد 1399
نگاهی به نمايش «جانكاه» به كارگردانی سعيد رسولی/ تجربه‌های جانكاه

نگاهی به نمايش «جانكاه» به كارگردانی سعيد رسولی/ تجربه‌های جانكاه

«جانكاه» قرار است واقعا جانكاه باشد، ما را زجركش كند. مدام ببينيم چند جمله تكرار مي‌‌شود و گويي از آن مربع نوري روي زمين امكان خروجي وجود ندارد. ما در اسارت نمايش قرار مي‌گيريم و شكنجه مي‌شويم.

نگاهی به فیلم «پسرکشی»/ ملغمه ای برای تمام فصول 11 مرداد 1399
نگاهی به فیلم «پسرکشی»/ ملغمه ای برای تمام فصول

نگاهی به فیلم «پسرکشی»/ ملغمه ای برای تمام فصول

کریمی سعی کرده در این سال ها به آثارش لایه ای از فلسفه دهد و در کنار همکاری با ستاره های سینمای ایران نظیر بهرام رادان، مهتاب کرامتی و… و انتخاب سوژه هایی متفاوت با سوژه فیلم های آپارتمانی، اثری متفاوت در سینمای ایران را ثبت کند. او این بار نیز مانند فیلم «کمدی انسانی» مخاطب را ناامید می کند.