فیلم «کلمات جنگ» با بازی مکسین پیک به زندگی آنا پولیتکوفسکایا، روزنامه‌نگار منتقد و قربانی ترور در روسیه، می‌پردازد؛ اثری که هرچند پیام مهمی درباره آزادی مطبوعات دارد، اما در روایت و ساختار، اثری محافظه‌کارانه و فاقد نوآوری به شمار می‌رود.

فیلم «Bring Her Back»، دومین اثر بلند دنی و مایکل فیلیپو پس از موفقیت «Talk to Me»، تریلری روان‌پریشانه و ترسناک است که با بازی درخشان و نگران‌کننده‌ی سالی هاوکینز در نقش یک مادرخوانده‌ی مرموز، به کابوسی خانگی در دل حومه‌ی استرالیا جان می‌بخشد. این فیلم با فضایی وهم‌آلود و خشونتی زیرپوستی، یکی از دلهره‌آورترین تجربه‌های سینمایی سال است.

فیلم «سرزمین نی‌ها» به کارگردانی سون برسر، اثری نفس‌گیر و تأثیرگذار از سینمای نوپای هلند است که با بهره‌گیری از طبیعت مرموز نیزارهای شمال این کشور، داستانی تاریک و درونی از فروپاشی اخلاقی یک جامعه روستایی را روایت می‌کند. این فیلم در هفته منتقدان جشنواره کن خوش درخشید و نوید ظهور یک استعداد تازه را در سینمای اروپا داد.

«خواهر کوچک» (The Little Sister) ساخته‌ی حفسیه هرزی، یکی از آثار کم‌ادعای جشنواره کن امسال است که با نگاهی انسانی و بی‌پیرایه، داستان دختری فرانسوی-الجزایری را روایت می‌کند که میان ایمان، خانواده، و هویت جنسی‌اش گرفتار است. بازی درخشان نادیا ملیتی در نقش فاطیما، این روایت شخصی و درونی را به یکی از تجربه‌های متفاوت سینمای اجتماعی اروپا تبدیل کرده است.

فیلم «زیبا صدایم کن» ساخته رسول صدرعاملی، با نگاهی جامعه‌شناختی، شکاف عمیق میان فرد و جامعه در جهان مدرن را به تصویر می‌کشد؛ جایی که انسان‌ها در ساختارهای بی‌روح و نقش‌های تحمیلی، معنا و هویت خود را از دست داده‌اند. تلاش یک پدر برای برقراری ارتباط با دخترش، بارقه‌ای از امید برای بازیابی انسانیت در دل جامعه‌ای فراموشکار را روایت می‌کند.

آری آستر در فیلم «ایدینگتون» با نگاهی جسورانه و متفاوت، تصویر جامعه آمریکا را در دوران همه‌گیری کرونا و اعتراضات اجتماعی بازسازی می‌کند. فیلمی که بحران‌های فرهنگی، سیاسی و روانی را در دل یک شهر کوچک به نمایش می‌گذارد و مخاطب را به تامل درباره واقعیت‌های معاصر دعوت می‌کند.

فیلم «آسمان وعده‌داده‌شده» ساخته‌ی کارگردان فرانسوی-تونسی، اریژ سهیری، با نگاهی مستندگونه و نگاهی انسانی، به زندگی چند زن مهاجر آفریقایی در تونس می‌پردازد؛ زنانی که در میانه‌ی رنج، تبعیض و امید، برای حفظ کرامت انسانی خود تلاش می‌کنند. این فیلم که در بخش «نگاه نو» جشنواره کن افتتاح شد، نگاهی تازه به مهاجرت در قاره آفریقا دارد، نه اروپا.

فیلم «پرونده ۱۳۷» به کارگردانی دومینیک مول، داستان تکان‌دهنده‌ی بازرسی از یک پرونده‌ی خشونت پلیس را روایت می‌کند؛ جایی که یک بازرس زن در میانه‌ی میدان اخلاق، قانون و فشار نهادهای فاسد گرفتار می‌شود. با بازی خیره‌کننده‌ی لئا دروکر و روایتی بی‌پیرایه، این فیلم پلیسی در جشنواره کن درخشید.

در دل یک مزرعه قدیمی در آلمان، روایتی تلخ و شاعرانه از زنانِ چند نسل روایت می‌شود که گویی اندوه و رنج، در آجرهای دیوار خانه‌شان حک شده است. فیلم «صدای افتادن» ساخته‌ی ماشا شیلینسکی، اثری جاه‌طلبانه و جسور در بخش مسابقه اصلی جشنواره کن امسال است که با فضاسازی بصری و روایت غیرخطی، تماشاگر را به دل تاریخ و زخم‌های نسلی می‌برد.

فیلم «ماموریت غیرممکن: حساب نهایی» به عنوان هشتمین قسمت از مجموعه محبوب و پرفروش تام کروز، با هیاهوی بسیار در جشنواره کن روی پرده رفت. اما آیا این قسمت توانسته انتظارات را برآورده کند یا در گرداب افسانه‌سازی از خود غرق شده است؟

اگر به سینمای اجتماعی و مستقل علاقه‌مندید، فیلم «آسمان وعده‌ها» به کارگردانی اریژ سهیری شما را شگفت‌زده خواهد کرد. این فیلم تونسی، نگاهی انسانی به وضعیت مهاجران در تونس دارد و با روایتی گرم و تأمل‌برانگیز، سه زن از ساحل عاج را به تصویر می‌کشد که در دل سختی‌ها به دنبال امید و آینده‌ای بهتر هستند.

فیلم The Surfer با بازی نیکلاس کیج، اثری پرتنش، روان‌پریشانه و خیره‌کننده است که مخاطب را در آفتاب سوزان استرالیا و در دل یک کابوس سورئال رها می‌کند. کارگردانی لورکان فینگان و موسیقی پر رمز و راز فرانسوا تتاز، این تریلر روان‌شناختی را به یک تجربه سینمایی تب‌دار و گیج‌کننده تبدیل کرده‌اند. نیکلاس کیج در نقشی به‌شدت متفاوت، اما درخشان، مرزهای واقعیت و جنون را درمی‌نوردد.

نسخه‌ی جدید فیلم The Wedding Banquet با نگاهی معاصر، به بحران‌های هویتی، روابط عاشقانه و واقعیت‌های تلخ مهاجرت می‌پردازد. با بازی چشمگیر لی‌لی گلداستون و کلی مری ترن، این درام اجتماعی علیرغم نقاط قوتش، در پرداخت احساسی و عمق شخصیت‌ها گاهی دچار لغزش می‌شود.

فیلم «به خاطر آدام» (Adam’s Sake) دومین اثر بلند لورا واندل، کارگردان بلژیکی، پس از موفقیت «زمین بازی»، بار دیگر مخاطب را به دل فضایی محدود و پرآشوب می‌برد. این‌بار نه مدرسه، بلکه بخش کودکان یک بیمارستان دولتی صحنه‌ی درامی انسانی و پرسش‌برانگیز است؛ جایی که یک پرستار تلاش می‌کند از جدایی مادر و فرزند جلوگیری کند، درحالی‌که سیستم پزشکی و حقوقی مقابل او ایستاده‌اند.

مستند «یک نوع جدید از طبیعت» (A New Kind of Wilderness) از سینماگر نروژی، سیلژا اوونسمو یاکوبسن، روایتگر داستانی غم‌انگیز است که پس از درگذشت عکاس ماریا واتنه در سال ۲۰۱۹، خانواده‌اش باید با از دست دادن نه تنها یک عزیز، بلکه سبک زندگی خاصشان کنار بیایند. این فیلم در حالی که داستانی دردناک و پیچیده را مطرح می‌کند، به زیبایی تنش‌های عاطفی میان گذشته و آینده را به تصویر می‌کشد.

مستند "زمستان آهنین" که بحران زیست‌محیطی سال گذشته مغولستان را روایت می‌کند، زندگی دو جوان دامدار را در برابر سرمای شدید، برف سنگین و یخ‌زدگی‌های مرگبار به تصویر می‌کشد. فیلم با نگاهی دقیق به سختی‌های زندگی عشایری در این کشور و تلاش‌های این دو دامدار برای نجات ۱۰۰۰ اسب در طول چهار ماه، نه تنها زیبایی‌های طبیعی مغولستان بلکه واقعیت‌های تلخ زندگی در یک محیط تهدید‌شده را نمایش می‌دهد.

فیلم "گناهکاران" ساخته ریان کوگلر، با حضور مایکل بی. جوردن و هیلای استاینفلد، داستانی خون‌آشامی است که علاوه بر ایجاد هیجان و وحشت، به مسائل سیاسی و اجتماعی آمریکا و تبعیض نژادی می‌پردازد. این فیلم با تلفیق ترس و پیام‌های اجتماعی، یک اثر متفاوت در دنیای سینمایی ایجاد می‌کند.

در اولین فیلم بلند تتسویا ناکاشیما پس از هفت سال، The Brightest Sun یک کارآگاه شکست‌خورده و دستیار تازه‌کارش مأمور حل پرونده قتلی می‌شوند که آن‌ها را ناخواسته با زخم‌های پنهان گذشته، شکست‌های خانوادگی و نقش دردناک والد بودن مواجه می‌کند. «خورشید درخشان» با بازی تأثیرگذار هیدتوشی نیشیجیما، نه‌تنها یک درام جنایی، بلکه روایتی انسانی از گناه، پشیمانی و مسئولیت است.

این مستند خوش‌ساخت، نگاهی نوستالژیک به زوج کمدی تأثیرگذار دهه ۱۹۷۰ دارد؛ اثری که شاید نسل جوان را به آرشیو آثار آن‌ها علاقه‌مند نکند، اما برای طرفداران قدیمی، پایانی درخور برای این دو چهره ضدفرهنگ خواهد بود.

در «Thunderbolts*»، مارول با کنار گذاشتن ابرقهرمانان بی‌نقص، به سراغ گروهی از ضدقهرمانان و افراد زخم‌خورده رفته تا نشان دهد هنوز هم حرف‌هایی برای گفتن دارد. این فیلم با تمرکز بر سلامت روان، اعتیاد و تنهایی، نگاهی تازه به دنیای گسترده MCU ارائه می‌دهد.

فیلم "جولیِت و رومئو" به کارگردانی تیموتی اسکات بوگارت، در تلاش است تا داستان عاشقانه‌ی قدیمی شکسپیر را به‌صورت موزیکال و با الهام از موسیقی پاپ دوباره بیان کند. با این حال، این بازسازی بیش از حد کاهش یافته و به شدت مخاطبان را سردرگم و خسته می‌کند.

فیلم «گوشه تیز» با بازی متفاوت بن فاستر، داستان مردی را روایت می‌کند که وسواس نجات‌دادن دیگران در او به فروپاشی روانی و خانوادگی می‌انجامد. روان‌درامی آرام‌سوز از جیسون باکستون که نگاهی نه‌چندان تازه اما تأمل‌برانگیز به مردانگی معاصر دارد.

فیلم «Shadow Force» با بازی کری واشنگتن و عمر سی، تلاش می‌کند در سبک اکشن-زوجی موفق شود، اما فیلمنامه ضعیف، اکشن‌های بی‌روح و نبود شیمی بین شخصیت‌ها باعث شده تنها به اثری قابل تحمل و نه‌چندان ماندگار تبدیل شود.

در نخستین تجربه بلند سینمایی زوج کارگردان انگلیسی فرانکلین و مارچتا، توبی کِبِل در نقش یک بوکسر اهل ولز درگیر کشمکش‌های درونی و بیرونی‌ست؛ فیلمی با بازی شایا لباف و جیمز کازمو که با وجود فضاسازی چشم‌نواز و بازی‌های قابل قبول، نتوانسته از کلیشه‌های ژانر بوکس فراتر برود.

فیلم «هنری جانسون | Henry Johnson» به کارگردانی دیوید ممت، با وجود بازی قدرتمند شایا لاباف، بیشتر از آنکه روایتی دراماتیک از واقعیت باشد، به تمرینی در خودستایی کلامی تبدیل شده که از درک مخاطب فراتر می‌رود؛ نمونه‌ای دیگر از انزوای فکری نویسنده‌ای که زمانی در قلب سینمای جهان قرار داشت.

بازسازی مدرن رمان کلاسیک «سلام بر غم | Bonjour Tristesse» با حضور کلوئی سونی و لیلی مک‌اینرنی، روایت‌گر بلوغ، حسادت و پیچیدگی‌های روابط زنانه در بستری معاصر و دیجیتالی است. فیلمی که با نخستین تجربه کارگردانی دورگا چو-بوز، نویسنده تحسین‌شده، رنگی تازه به سینمای جهان می‌زند.

فیلم «راست» (Rust) با بازی الک بالدوین، پس از سال‌ها حواشی و یک فاجعه مرگبار در پشت صحنه، بالاخره به نمایش درآمد. اما آیا این وسترن مستقل که در دل ماجرایی تراژیک شکل گرفته، می‌تواند در دنیای سینمای جهان جایگاهی شایسته پیدا کند؟

فیلم «رها» به کارگردانی حسام فرهمند، با هدف نمایش واقعیت‌های تلخ جامعه پا به عرصه سینما گذاشته است، اما در مسیر روایت خود، به‌جای ترسیم تجربه‌ای انسانی و ملموس از فقر و بحران، به مجموعه‌ای از کلیشه‌ها و تمهیدات سطحی تن می‌دهد. این فیلم، با وجود سکانسی آغازین پرظرفیت و موضوعی قابل‌توجه، در ادامه اسیر آشفتگی روایی و ضعف در شخصیت‌پردازی می‌شود.

فیلم "تاندربولتز" از دنیای سینمایی مارول، گروهی از ضدقهرمانان فراموش‌شده را در مرکز داستان خود قرار می‌دهد. با لحن طنزآمیز و بررسی بحران‌های روانی شخصیت‌ها، این فیلم به تلاش‌های گروهی برای مقابله با تهدیدات جدید مارول پرداخته و نشان می‌دهد که حتی در دنیای قهرمانان، به‌دست آوردن هویت واقعی کاری دشوار است.

فیلم «آوریل» ساخته دی‌آ کولومبگاشویلی، تجربه‌ای متفاوت از سینمای جهان است که بی‌پرده و بی‌رحم، نگاهی عمیق به مسئله سقط جنین، زایمان و کنترل بر بدن زنان در گرجستان امروز می‌اندازد. داستان پزشکی زن که با شجاعت در برابر ساختارهای مذهبی و اجتماعی ایستادگی می‌کند، این اثر را به یکی از تلخ‌ترین اما مهم‌ترین فیلم‌های سال تبدیل کرده است.

فیلم «آوریل» به کارگردانی دئا کولومبگاشویلی، روایتی تلخ و بی‌پرده از مبارزه‌ی زنان برای حفظ حق تولیدمثل در جهانی سرشار از خشونت و سرکوب ارائه می‌دهد. نقد کامل این فیلم تکان‌دهنده را در چارسو پرس بخوانید.

فیلم «هاوک» به کارگردانی گرت ایوانز با بازی تام هاردی، با شروعی کند و پر از کلیشه‌های ژانر نوار، در نهایت با یک پایان هیجان‌انگیز و پر از اکشن به نقطه اوج خود می‌رسد. در حالی که ریتم کند فیلم تا لحظات پایانی به ضعف‌های آن افزوده، صحنه‌های پایانی با شجاعت و انرژی زیاد، فیلم را از سقوط کامل نجات می‌دهند.

فیلم «کاناپه» ساخته کیانوش عیاری، در ظاهر روایتی ساده از یک ماجرای خانوادگی است: پدری که برای حفظ آبروی خانواده‌اش، تلاش می‌کند کاناپه‌ای کهنه اما قابل استفاده را به خانه بیاورد تا مبادا در جلسه خواستگاری دخترش، نبود این وسیله‌ رایج، مایه‌ی شرم شود.

«شوالیه‌های آلتو» یک فیلم مافیایی متفاوت است؛ نه به‌خاطر خلاقیت، بلکه به‌خاطر بی‌رمق بودن. فیلمی که شاید در یک بعدازظهر بارانی، از صندلی راحتی پدرتان با چشم‌هایی نیمه‌باز دیده شود و پس از پایان، تنها پاسخی که به آن داده شود این باشد: «بد نبود.»

در واقع بسیاری از کارگردانان هستند که در الفبای ابتدایی سینما دست و پا می‌زنند اما همین‌ها با ادعای فراوان نوآوری‌هایی را در بحث تکنیک و روایت داستان وارد می‌کنند که به ابتذال هنری ختم می‌شود. «استیون سودربرگ» با ساخت این فیلم ثابت کرد که نه‌تنها ایده بکرش مبتذل و به دور از شان هنر نیست بلکه به‌قدری هنرمند است که این ایده بکر را در اجرا به فرم هنری می‌رساند

فیلم Love Hurts یا عشق لطمه می‌زند به کارگردانی یک فیلمسازِ فیلم‌اولی به نام «جاناتان اوزبیو» است که بازیگران نام‌آشنایی که مخصوصا در سال‌های اخیر بیشتر چهره شده‌اند در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند، بازیگرانی همچون «جاناتان کی‌ کوان» و «آریانا دبوز» که برنده جایزه اسکار هم شده‌اند. از دیگر بازیگران این فیلم می‌توان به «دانیل وو» ، «مارشون لینچ» ، «مصطفی شاکر» و «کم ژیگاندی» اشاره کرد.

بهره‌برداری افراطی از تکنیک مجازی و فیلمبرداری در استودیو باعث شده فیلم موسی کلیم‌الله تصنعی و در برخی از صحنه‌ها شبیه لایواکشن و انیمیشن شود. در نمای اکستریم لانگ شات از مصر باستان، رود بزرگ نیل، اهرام مصر، کاخ فرعون و… فضا و لوکیشن شبیه کارتون شده است.

«کیف سیاه» یکی از فیلم‌های بهتر این روزهای استریمینگ است؛ حداقل کارگردانش کارگردان است، بازیگرانش بازیگر و بااینکه داستان ندارد و نورپردازی فیلم کمی چشم را می‌زند، اما حداقل دیدنش به طراحی لباس و صحنه‌ی زیبای آن می‌ارزد و در ۹۴ دقیقه، دیدنش وقت زیادی از شما نمی‌گیرد.

فیلم سینمایی On Swift Horses اثری عاشقانه و درام با هنرنمایی دیزی ادگار جونز و جیکوب الوردی است که نمرات متوسطی گرفته است.

فیلم سینمایی G20 اثری اکشن و مهیج با بازی وایولا دیویس نتوانسته منتقدان را تحت تأثیر قرار بدهد و نمرات متوسطی گرفته است.

فیلم سینمایی Warfare اثری به نویسندگی و کارگردانی الکس گارلند و ری مندوزا است که توانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

باب دیلن که با یک جایزه نوبل ادبیات، چهره به‌مراتب پرسر و صداتری در دنیای موسیقی و هنر است، زیر ذره‌بین رفت. اما نتوانست به اندازه موزیکال زندگینامه‌ای قبلی منگولد، مخاطبان را راضی نگه دارد. در اسکار 2025 هم کاملاً بی‌نصیب ماند و تیموتی شالامی باز هم نتوانست اعضای آکادمی را متقاعد به اهدای جایزه کند. نقد فیلم «یک ناشناخته کامل» را در این مطلب بخوانید.

با وجود شکست «کاپیتان امریکا ۴»، مارول با «تاندربولتز*» و «چهار شگفت‌انگیز: گام‌های نخستین» دوباره برای بازگشت به روزهای اوج گذشته خیز برداشته است. اما به‌خاطر پروژه‌های ناامیدکننده‌ی متوالی در این سال‌ها و هدر رفتن چندین ابرقهرمان و داستان‌های کمیک، شاید مارول دیگر نتواند حتی با یک کامبک موفق کام طرفداران را شیرین کند.

فیلم سینمایی A Minecraft Movie اثری اقتباسی از بازی ویدیویی‌ای به همین نام است که نمرات پایینی از منتقدان گرفته است.

فیلم جانور در جدول فیلم‌های مین استریم طبقه‌بندی نمی‌شود. فیلم منحصربه‌فردی است که تلاش می‌کند با روایتی نو فرآیند اضمحلال انسان در شرایط به‌قدرت‌رسیدن هوش مصنوعی را به رشته تصویر درآورد.

فیلم سینمایی Locked اثری با هنرنمایی بیل اسکاشگورد و آنتونی هاپکینز است که توانسته نمرات متوسطی از منتقدان دریافت کند.

نقدهای فیلم A Working Man با هنرنمایی جیسون استاتهام منتشر شده و این اثر توانسته نمرات متوسطی بگیرد.

فیلم سینمایی The Accountant 2 با هنرنمایی بن افلک و جان برنثال نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کرده است.

فیلم Freaky Tales اثری اکشن و کمدی با هنرنمایی پدرو پاسکال است که منتقدان نمرات متوسطی به آن داده‌اند.

فیلم سینمایی The Legend of Ochi اثری فانتزی و ماجراجویی است که توانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.